نتایج تحقیق کارشناسان نشان می‌دهد که برنامه ریزی در جهت دستیابی به اهداف کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت در فرایند مدیریت شهری امری بسیار مهم و اساسی تلقی می‌شود. چرا که برنامه ریزی مناسب و استفاده از ظرفیت‌های متفاوت در مدیریت یکپارچه شهری، فضای شهری را متناسب زندگی ساخته و حرکت به سمت توسعه پایدار را تسهیل می‌کند.
امکان سنجی پیاده محور کردن معابر شهری، مشارکت شهروندان در ارائه خدمات شهری در مدیریت محله‌ها، مدیریت پایدار شهری و ارتقای سرمایه اجتماعی، تلاش در جهت ارتقاء فرهنگ شهروندی، یافتن راهکارهای نوین در ایجاد درآمد پایدار شهری، بازآفرینی شهری با رویکرد احیاء بافت‌های فرسوده و بهسازی محیطی، توسعه فضای سبز شهرها با رویکرد ارتقاء کیفیت زندگی شهری، به کار گیری رسانه‌ها در آموزش و ترویج فرهنگ و پیگیری راهکارهای توسعه گردشگری‌های نوین از جمله برنامه‌هایی هستند که اجرای آنها در شهرها، علاوه بر تسطیح مسیر دستیابی به توسعه پایدار، ایجاد اشتغال و افزایش بهره وری از ظرفیت‌های شهری، در بهبود کیفیت فردی زندگی افراد نیز تأثیرات بسزایی دارند.
اما در این نباید از چالش‌های مدیریت شهری که مانعی در تحقق اهداف مدیریتی می‌شوند، غافل شد.
عوامل مؤثر در مدیریت شهری
گاهی اوقات مدیریت شهری متأثر از عوامل اقتصادی، اجتماعی، زیست‌محیطی و فناوری با چالش‌های جدی مواجه می‌شود که برخی از آنها اختلالات گسترده‌ای در این دست مدیریت ایجاد می‌کنند.
در حقیقت فاکتورهایی نظیر تراکم جمعیت و مهاجرت، زیرساخت‌های فرسوده و ناکافی، آلودگی محیط زیست، امنیت عمومی، ترافیک، کمبود فضای تفریحی، تخریب محیط زیست، تغییرات اقلیمی، بروز حوادث غیر مترقبه و ... با تحمیل شرایط جدید و پیش بینی نشده به مدیران و متولیان امر، مدیریت شهری را با چالش‌های اساسی مواجه می‌سازند. بروز این چالش‌ها حتی در جوامع متمدن و پیشرفته نیز اجتناب ناپذیر است و نمی‌توان مدعی پیش بینی و پیشگیری تمام چالش‌های اجتماعی و غیر اجتماعی و اقتصادی و ... شد.
راهکار حل مشکلات شهری
اما حل این چالش‌ها و تلاش برای به حداقل رساندن تبعات منفی آنها نیازمند برنامه‌ریزی استراتژیک و تدوین استراتژی‌های انطباقی است تا شرایط به وجود آمد به صورت پایدار و کارآمد مدیریت شوند.
در چنین شرایطی تلاش در جهت افزایش تاب آوری اقتصادی، ترافیکی و فرهنگی شهری می‌تواند به مدد مدیران شهری آمده و بحران‌ها و چالش‌های موجود را مدیریت یا کم اثر کنند.
اما تحقق این مأموریت یا راهبرد مستلزم داشتن نگاه جامع محور و استفاده از ظرفیت‌های نظری و عملیاتی شهر، شهروندان و کنشگران شهری است. به خاطر داشته باشیم اثرات مثبت استفاده از ظرفیت پذیرش تکثر و تنوع کنشگران با قابلیت‌های متنوع و به روز و ایجاد یکپارچگی و وحدت رویه در تصمیم سازی و سیاست‌گذاری، اولین گام در تقویت و احیای مدیریت شهری محسوب می‌شود.