گروه سیاسی: انتخابات آزاد و تعیین سرنوشت و اداره کشور به اتکای آرای عمومی بر اساس اصل ششم قانون اساسی «میراث» و دست آورد انقلاب بود؛ اما به‌تدریج این دست آورد با پیدا شدن سروکله «نظریه استصوابی» برای حذف شایستگان و غیرخودی و مسیر عوض شد و دایره «انتخاب کردن» و «انتخاب شدن» محدود شد. صندوق رأی در کشورهای پیشرفته ابزاری برای جابه‌جایی قدرت است. در ایران هم هر وقت «روزنه‌ای» باز می‌شود، مردم می‌آیند و حرف و نظر خود را به کرسی می‌نشانند. شورای نگهبان از میان 80 نفر که کاندیدای ریاست جمهوری زودهنگام، صلاحیت 6 نفر را تأیید کرد. پنج نفر اصولگرا یک نفر نزدیک به اصلاح‌طلبان. در فضای سرد و مه‌آلود انتخابات، میان‌سالان، پدرها و مادرها پا پیش گذاشتند و رستم گونه به میدان آمدند؛ اما جوانان پا پس کشیدند و نیامدند. اطرافیان پزشکیان و افرادی که در سخنرانی‌ها حاضر می‌شدند بیشتر میان‌سال‌ها بودند تا جوان‌ها. مهم اینکه برخلاف گذشته دانشجویان هیچ‌کدام از دانشگاه‌ها سازمان‌یافته نیامدند، شگفت آنکه میان‌سال‌ها کت‌بسته رفتند روی تشک کشتی و طرف مقابل را ضربه‌فنی کردند. وظیفه پزشکیان این است که کابینه‌اش را از بین میان‌سالان امتحان پس داده نه انقلابیون و مجاهدین روز جمعه و شنبه انتخاب کند. او باید بداند که تجربه جوان‌گرایی در مجلس دهم، شورای پنجم، دولت‌های نهم و دهم احمدی‌نژاد و دولت سیزدهم تجربه شد و ناموفق از کار درآمد و به‌جای سود زیان داشت؛ بنابراین کابینه باید به میان‌سالان یعنی همان‌هایی که جنبش را به پیروزی رساندند سپرده شود. علی صالح آبادی، مدیرمسئول روزنامه ستاره صبح از ابتدای کارزار انتخاباتی پزشکیان نوشت و گفت: جنبش میان‌سالان که نگران زندگی خود، فرزندان، نوه ها و دیگران بودند به راه افتاده است. این جنبش می‌تواند نقطه عطف در تاریخ کشور به حساب آید. ستاره صبح با چند صاحب‌نظر درباره جنبش میان‌سالان گفت‌وگو کرده که در ادامه می‌خوانید: