سفیر اسبق جمهوری اسلامی ایران در انگلستان گفت: اکنون که ما در مرحله رفع سوءتفاهمات و جلب اعتماد طرفین هستیم، برگزاری مذاکرات جداگانه با آمریکا و اروپا ضروری است، زیرا روابط ما با هر کدام این‌ها، مسائل خاص خود را دارد. اما در مورد موضوعات هسته‌ای که مشکلی مشترک در روابط ما هم با آمریکا و هم با اروپا محسوب می‌شود، می‌توانیم مذاکرات را به صورت مشترک انجام دهیم تا بدبینی‌های هردوی آن‌ها نسبت به برنامه هسته‌ای ما مرتفع شود و دیگر در شورای حکام آژانس با چالش مواجه نشویم. لذا در مورد چالش‌‌های مشترک، باید دوباره مذاکرات با ۱+۵ انجام شود تا به یک توافق جامع برسیم و روابط‌مان با تمام طرفین بهبود یابد.
سیدجلال ساداتیان در گفت‌وگو با خبرنگار جماران، با اشاره به تأثیر مذاکره ایران و آمریکا بر روابط با اروپا، اظهار کرد: در طی سال‌ها، رابطه ایران و اروپا فرازونشیب‌های زیادی داشته است. در سال ۱۳۸۲ ما با تروئیکا (انگلیس، فرانسه و آلمان) بر سر مسائل هسته‌ای به توافقی موسوم به «توافق سعدآباد» رسیدیم که نهایتا پس از ۱۰ سال به برجام ختم شد. البته که اروپا هیچ وقت به تعهدات برجامی خود به طور کامل عمل نکرد و اعتراض ایران به این وضعیت باعث شد پس از خروج آمریکا از برجام، تروئیکا ابزار «اینستکس» را به عنوان مکانیزمی جایگزین مطرح کند که در عمل اجرا نشد.
وی با بیان اینکه در کنار کارشکنی‌های اروپا، ما هم گاهی در روابط دوجانبه اشتباهاتی داشتیم، افزود: ۳ سال پیش با آغاز جنگ اوکراین و درگیری‌های اتحادیه اروپا با روسیه، تنش‌های ما با اروپا نیز رفته‌رفته افزایش یافت. در این مقطع با توجه به تحریم‌های روسیه، ابتدا فرصت خوبی برای ما پدید آمد تا هم گاز خودمان را به کشورهای اروپایی صادر کنیم و هم مشکلاتی که در روابط‌مان با این کشورها وجود داشت را کاهش دهیم. اما متأسفانه با تحلیل غلطی که ما از «زمستان سخت» پیش‌روی اروپایی‌ها داشتیم، این فرصت را از دست دادیم و بر دلخوری‌های اروپا از ما نیز افزوده شد. همین سردی روابط باعث شد اروپایی‌ها ادعا کنند که ما در حال فروش پهپاد با روسیه هستیم که عملا یک فضای تقابلی را میان ما و اتحادیه اروپا ایجاد کرد.
سفیر اسبق ایران در انگلیس با اشاره به برگزاری ۴ دور مذاکره با اروپا در دولت پزشکیان، بیان کرد: در کنار این، گفت‌وگوهای ما با آمریکا نیز آغاز شده است و لذا به نظر می‌رسد ادامه این گفت‌وگوها در یک کشور اروپایی، کاری عاقلانه است تا بتوانیم اتحادیه اروپا را هم به این مذاکرات پیوند بزنیم تا شاید به برجامی دیگر دست یابیم. رابطه با آمریکا و اروپا، هر کدام از ظرافت‌های خاص خود برخوردار است و اگر تیم سیاست خارجی ما بدون توجه به تخریب‌های نتانیاهو و تندروهای داخلی، مذاکرات را به پیش ببرند، به نتایج مثبتی خواهیم رسید.
ساداتیان با بیان اینکه حتی در صورت توافق با آمریکا هم اگر روابط خود با کشورهای اروپایی را بهبود نبخشیم، ممکن است به سمت استفاده از اسنپ‌بک حرکت کنند، گفت: باید در روابط با تمام کشورهایی که در قالب ۱+۵ حضور داشتند، توازن را رعایت کنیم. هم اروپا و هم آمریکا، در مورد مسائل هسته‌ای، موشکی و منطقه‌ای ایران نگرانی‌هایی دارند و لذا اروپایی‌ها بدشان نمی‌آید که در مذاکرات ما با آمریکا حضور داشته باشند. بنابراین من فکر می‌کنم احتمالا از یک جایی به بعد، ما با اروپا و آمریکا و حتی چین و روسیه بر سر یک میز بنشینیم.
وی ادامه داد: اکنون که ما در مرحله رفع سوءتفاهمات و جلب اعتماد طرفین هستیم، برگزاری مذاکرات جداگانه با آمریکا و اروپا ضروری است، زیرا روابط ما با هر کدام این‌ها، مسائل خاص خود را دارد. اما در مورد موضوعات هسته‌ای که مشکلی مشترک در روابط ما هم با آمریکا و هم با اروپا محسوب می‌شود، می‌توانیم مذاکرات را به صورت مشترک انجام دهیم تا بدبینی‌های هردوی آن‌ها نسبت به برنامه هسته‌ای ما مرتفع شود و دیگر در شورای حکام آژانس با چالش مواجه نشویم. لذا در مورد چالش‌‌های مشترک، باید دوباره مذاکرات با ۱+۵ انجام شود تا به یک توافق جامع برسیم و روابط‌مان با تمام طرفین بهبود یابد.
سفیر اسبق ایران در انگلیس با اشاره به صحبت‌های وزیر امور خارجه فرانسه مبنی بر اینکه مذاکرات ایران و آمریکا باید در جهت منافع اروپا باشد، افزود: پس از برجام، اروپایی‌ها برای سرمایه‌گذاری در ایران صف کشیدند، اما ما اعلام کردیم که آمریکا حق حضور در ایران را ندارند و نهایتا به دلیل عدم‌تأمین منافع آمریکا، ترامپ از برجام خارج شد. لذا امروز برقراری توازن در روابط خارجی ضروری است؛ به گونه‌ای که چین و روسیه حس نکنند که ما تنها در مواقع سختی به این کشورها پناه بردیم و اروپایی‌ها نیز این طور برداشت نکنند که پس از لغو تحریم‌های آمریکا، ما تمایلی به همکاری با آنان نداریم. ایران بازار بزرگی است و هر کشوری می‌تواند وارد این بازار شود و ما باید از مزایای تمام این کشورها استفاده کنیم.