ما در شیوه حکم‌رانی اقتصاد و جامعه با چالش‌هایی مواجه هستیم. طبق سند چشم‌انداز 20 ساله قرار بود جمهوری اسلامی ایران تا سال 1404 جایگاه اول علمی، اقتصادی و فناوری را در بین 27 کشور منطقه پیدا کند. مهم این است که بدانیم ژئوپلیتیک جهان و ایران تغییر کرده است. دوره جنگ سرد تمام شده است. نظام بین‌المللی نیز از قطبی بودن خارج شده و مثل گروه 20، شبکه‌ای شده است. در نظام شبکه‌ای، هر قدرتی گروهی از کشورها را تشکیل داده و دور آن گروه جمع شده است. جهان امروز جهان رقابت و IT است. تلاش‌ها و رقابت‌های بزرگی در جهان برای شکل‌دهی آینده دنیا شکل گرفته است. قواعد بازی جهانی حاصل برآیند تنازع قدرتها بر مبنای توانمندی‌های اقتصادی و نظامی آنهاست.
آینده نظام جهانی، همچون گذشته بر سه محور انرژی، تولید كالا و مسیرهای حمل‌ونقل می‌چرخد. روندهای مهم آینده، هوش مصنوعی، فناوری اطلاعات و دیجیتالیسم هستند. برای فهم چگونگی شکل یافتن جهان آینده ابتدا باید واقعیت‌ها و سیاست‌های قدرتهای مهم را کشف کرد. جایگاه هر کشوری در روابط بین‌المللی برمبنای میزان قدرت و ثروت هر کنشگر بین‌المللی ارزیابی می‌شود. رتبه بندی کشورها در جهان بر اساس میزان تولید ناخالص داخلی و سطح هزینه‌های R&D است.
نویسنده با تجارب و شناختی که از مسائیل سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، روابط بین‌الملل دارد این راهکارها را به رئیس‌جمهور آینده پیشنهاد می‌کند:
1- کنار گذاشتن اقتصاد دستوری و دولتی و حذف مداخلات غیرضروری دولت در مبادلات اقتصادی و قیمت گذاری و حرکت از اقتصاد دولتی به سوی اقتصاد آزاد رقابتی و توسعه توان اقتصاد مردمی و قدرت تولیدی و تجاری بخش خصوصی
2- باز کردن فضای کسب و کار برای آحاد مردم و حذف قوانین و مقررات دست و پا گیر و ایجاد اقتصادی تولید محور برای حضور در بازارهای جهانی از طریق تجارت آزاد
3- توسعه اقتصاد دیجیتال و توسعه زیربناهای الکترونیکی و نرم افزاری برای بهره گیری هر چه بیشتر از فناوری‌های اطلاعات و فضای مجازی برای رونق انواع کسب و کارها
4- اولویت دادن به اقتصاد دریامحور و توسعه تمامی سواحل دریای عمان و خلیج فارس به منظور ایجاد فضای مناسب جهت اسکان حدود 40 میلیون ایرانی که کسب و کارشان مرتبط با دریاست.
5- توسعه اقتصادی استانها، شهرها و روستاهای مرزی به منظور افزایش ضریب امنیت ملی از طریق سیاست‌گذاری درست و میدان دادن به بخش خصوصی به منظور مقابله ریشه‌ای با فساد
6- بهره گیری از مزیت‌های نسبی ایران برای توسعه اقتصادی و تأمین امنیت جهت سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی و کنار گذاشتن سیاست خودکفایی در حوزه‌های غیراقتصادی
7- تحول در سیاست خارجی و برقراری روابط سازنده با کشورهای قدرتمند دنیا به منظور مقابله با تحریم‌ها و کمک به رفع تمامی موانع جهت توسعه اقتصادی کشور
8- توسعه و تعمیق روابط با کشورهای همسایه با هدف افزایش ضریب امنیت ملی
9- حضور فعال در تمامی مجامع بین‌المللی و منطقه‌ای و نیز بهره گیری از مقررات و تفاهم‌های بین‌المللی به منظور دفاع از منافع ملی جمهوری اسلامی ایران
10- تلاش برای تقویت رابطه دولت - ملت از طریق تقویت نهادهای جامعه مدنی
11- ایجاد تحول در نظام آموزش و پرورش به منظور تربیت انسان‌های خلاق و همگرا و مهربان و عادلانه کردن نظام آموزشی
12- بازنگری صنایع آب بر و نیز تحول در تولیدات کشاورزی با توجه به شرایط اقلیمی ایران و بحران دائمی آب
13- توسعه صنعت گردشگری به عنوان پیشران توسعه اقتصادی بسیاری از نقاط محروم کشور
14- توجه به محیط زیست در تمامی فعالیت‌های اقتصادی کشور
15- احیاء ظرفیت‌های ژئوپلیتیکی ایران و تلاش برای قرار گرفتن ایران در محور حمل‌ونقل‌های بین‌المللی و منطقه‌ای هوایی، جاده‌ای و دریایی
16- بهره گیری اقتصادی از ظرفیت همه جزائر ایرانی بویژه فعال کردن سه جزیره ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک در حوزه‌های تفریحی، گردشگری، ورزشی، مسکونی و تجاری
17- ادامه کارهای موفق و خوب دولت‌های گذشته و عدم انجام برنامه‌های کم ثمر و طرح‌های ناموفق دولت‌های قبلی
18- حذف تشریفات نالازم هزینه زا و عدم شرکت در همایش‌ها و برنامه‌های غیرضروری از جمله انجام سخنرانی‌های کم فایده
19- پرداختن به مسائل اصلی کشور و درگیر نشدن با موضوعات فرعی و قوت بخشیدن به وزرا و استانداران و سایر مسئولین کشور جهت اقدام در حوزه اختیاراتشان تا هر انجام کاری را به بالا ارجاع ندهند.
20- شیندن صداها و خواسته‌های اقشار مختلف مردم و پرهیز از دامن زدن و دمیدن به اختلافات سیاسی - فرهنگی و جلوگیری از توسعه گسل‌های اجتماعی
21- پیدا کردن راهکارهای اداری و مدیریتی برای حل مسائل، معضلات و مشکلات کشور به جای بهره گیری از شیوه‌های پلیسی، امنیتی و قضائی برای سرکوب ناهنجاری‌ها