علی ظفرزاده با اشاره به مطالبه مذاکره مستقیم با آمریکا در میان شخصیت‌ها و طیف‌های سیاسی، گفت: جبهه اصلاحات مرداد ماه در بیایه یازده بندی خود پیشنهاد مذاکره مستقیم با آمریکا را مطرح کرد. این نگاه سیاسی حتی پیشنهاد تعلیق را در ازای رفع تحریم‌ها مطرح کرد. همچنین دوباره پیشنهاد آشتی ملی مطرح شد اما امروز دادسرا برای امضا کنندگان این بیانیه احضار به دادگاه آمده است که چرا چنین حرف‌هایی زده‌اید؟!
ظفرزاده افزود: من خبری ازموضع آمریکا درباره ایران ندارم و نمی‌دانم آن‌ها می‌خواهند چه بکنند؟! رفتار سیاسی ایالات متحده در این دوره پیچیده است و از پشت صحنه خبری نداریم، ولی ما می‌توانیم آنچه را که با تعقل به آن رسیده‌ایم مطرح کنیم و به دولتمردان پیشنهاد بدهیم.
این فعال سیاسی در این رابطه اضافه کرد: دولت نهایت تلاش خود را برای مذاکره به کار بست، ولی یک بار با حمله و آغاز جنگ روبرو شد و این بار نیز ظاهراً باب مذاکرات یک طرفه بسته شده و دولت با در بسته روبرو شده است. تلاش‌های دولت چهاردهم برای مذاکره با آمریکا را نباید نادیده گرفت.
نماینده پیشین مجلس با اشاره به غیر قابل پیش بینی بودن رفتارهای رییس جمهور آمریکا اظهار داشت: شخصیت و عملکرد دونالد ترامپ در قالب روال‌های شناخته شده و قابل پیش بینی سیاستمداران نمی‌گنجد. با حضور مجدد او در رأس دولت آمریکا اکثر مناسبت‌های بین المللی ایالات متحده زیر پا گذاشته شد. ترامپ در جریان سخنرانی‌اش در سازمان ملل مجموعه کارهای این نهاد بین المللی را تحقیر کرد. ترامپ از قدرت نظامی و قدرت اقتصادی آمریکا برای رسیدن اهداف سیاسی اش بهره برداری می کند. تنها ایران درگیر زورگویی او نیست، چین، هند و سایر ملل جهان نیز به نوعی از دست عملکرد غیر متعارف رییس جمهور جدید آمریکا گله دارند.
وی خاطرنشان ساخت: به هر حال این آمریکا واقعیتی است که وجود دارد، ایران نیز برای آن‌ها یک واقعیت در قلب خاورمیانه است. این دو قدرت بین المللی و منطقه‌ای باید همواره با هم در گفت و گو باشند. حتی در زمان تخاصم نیز نباید مذاکره را متوقف کرد تا بالاخره مذاکرات به صلح ختم شود.
این کارشناس سیاسی ضمن تاکید بر لزوم ادامه داشتن مذاکرات گفت: باب مذاکره باید همیشه باز باشد، حتی با دشمن. حتی در زمان جنگ باید مسیر گفت و گو را باز گذاشت، چون مذاکره تنها راهی است که اختلاف را به راه حل می‌رساند. مذاکره باید به صورت رودررو باشد، مذاکره غیر مستقیم بی منطق است و هیچ فایده‌ای ندارد. همان طور که شعر در ترجمه تبخیر می‌شود، مذاکره نیز با واسطه گری تبخیر می‌شود.
ظفرزاده در این رابطه افزود: جنگ ویتنام نزدیک به 16 سال طول کشید، ولی در این مدت با وجود اینکه سربازان آمریکایی و ویتنامی در میدان نبرد با هم می‌جنگیدند، همواره دو کشور در حال مذاکره بودند. جنگ‌های جهانی نیز به همین صورت بودند و در عین اینکه نبرد در جریان بود گفت و گو های سیاسی برای رسیدن به صلح و توافق انجام می‌شد.
وی با اشاره به نقش مذاکره در پایان دادن به جنگ 8 ساله ایران و عراق یادآور شد: در جنگ ایران و عراق با وجود دویست هزار شهید، بیش از یک میلیون مجروح و خسارات هنگفتی که تا امروز به طور کامل جبران نشده است؛ ناچار شدیم با همان صدامی که قاتل فرزندان ایران بود گفت و گو کنیم. چون مذاکره تنها راهی بود که به جنگ پایان می‌داد. آن کشتار و تخاصم نمی‌توانست ادامه داشته باشد و مذاکره یک راه حل مطمئن برای پایان دادن به جنگ بود.
این تحلیلگر سیاسی در ادامه افزود: تاریخ اسلام نیز شواهدی دال بر لزوم باز بودن باب مذاکره به ما می‌دهد. امام حسن (ع) هم با معاویه مذاکره کرد. امام حسین (ع) حتی در شب عاشورا با دشمن گفت وگو داشت. مگر می‌شود مسیر کشف راه حل را نادیده گرفت؟ پس باید بپذیریم که مذاکره را هیچ وقت نمی‌توان زمین گذاشت! مذاکره و توافق راه حل پایان مخاصمه است. وی با تاکید بر لزوم تقویت دولت گفت: گروه مذاکره کننده از دولت است، دولتی که از مردم رأی گرفته باید اختیار به نتیجه رساندن این گفت و گو ها را داشته باشد. حکومت باید مجوزهای لازم را به دولتمردان بدهد. آنچه مورد قبول واقع می‌شود امضای دولت‌ها است. تیم دیپلماتیک ایران نیاز به تقویت دارد. حرف رییس جمهور باید سندیت داشته باشد نه اینکه کسی به وی بگوید این کار را بکن یا نکن! علی ظفرزاده در پایان گفت و گو متذکر شد: رییس جمهور باید از ناحیه رهبری و شورای عالی امنیت ملی اختیارات لازم و کافی را برای مذاکره داشته باشد، نمی‌شود نمایندگان مردم ایران را به آمریکا فرستاد و در شرایطی که می‌شود باب گفت و گو را در سازمان ملل باز کرد، از ایران پالس منفی ارسال شود و دولت را تضعیف کند. با چنین رفتارهایی موقعیت رییس جمهور در داخل و خارج تنزل پیدا می‌کند. اگر رییس جمهور و دولت یک کشور توسط عوامل داخلی تحقیر شود یا سبک شمرده شود، قطعاً در خارج برخوردها با دولت بدتر هم خواهد بود.