با توجه به برگزاری مناظرات نامزد ها و انتشار مواضع هر کدام، چه استنباطی از جایگاه اجتماعی و سبد رای داوطلبان تصدی پست ریاست جمهوری دارید؟ آیا سخنان نامزد ها توانست رای دهندگان را قانع کند یا خیر؟
سلایق نامزد ها متفاوت است حتی در میان 5 نامزد اصولگرا نیز دیدگاه های متفاوتی دیده می شود. ولی دو نگاه برجسته است یکی نگاه اصلاح طلبانه مسعود پزشکیان که با آرا عموم مردم جامعه نزدیک است و نگاه متصلب برخی از نامزد های اصولگرا.
اگرچه مردم از دوران دولت اصلاحات خاطرات خوبی دارند ولی هنوز شور انتخابات در جامعه بالا نگرفته است و بدون مشارکت اکثریت، نامزد اصلاح طلب شانسی ندارد.
انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهور عرصه رقابت آقایان پزشکیان، جلیلی، قالیباف و زاکانی است، دو نامزد دیگر شانس رای آوری ندارند و نامزد پوششی اصولگرایان هستند.
اگر توجه ما به مواضع نامزد ها باشد، آقای پزشکیان رای بالاتری خواهد داشت زیرا با جامعه رای دهنده همدل است. صحبت های ایشان در مناظرات از عقل گرایی و تخصص محوری او نشان داشت که گوهر گمشده ای در عرصه کشور داری است.
اگر نامزد ها بتوانند بی پرده نظر واقعی خود را در مورد مسائل بیان کنند، عملا انتخابی پیش روی رأی دهندگان جز مسعود پزشکیان باقی نمی ماند، چون عقاید او به روزتر، شخصیت اش مستقل تر و نگاهش مردمی تر است. پزشکیان می تواند تکرار محمد خاتمی باشد، آن رییس جمهوری که با مردم ارتباط خوبی برقرار می کند و از زبان عموم جامعه صحبت می کند.
ارزیابی شما از برنامه های ارائه شده در مناظرات تلوزیونی نامزد ها چیست؟ آیا امروز می توان با نقد برنامه های نامزد ها به انتخاب اصلح رسید یا خیر؟
آنطور که من متوجه شدم تا اینجا خبری از برنامه های مناسب نیست. حرف برنامه زده می شود، ولی عملا بین این افراد کسی تیم برنامه ریز نداشته و برنامه ای با توجه به مشکلات موجود و با هدف خلاصی از این مشکلات تدوین نکرده است. آنچه به عنوان برنامه گفته می شود کلیات مشکلات از نگاه نامزد ها است راه حل ارائه نمی شود و کلی گویی می کنند.
چهار نفر از بین این افراد قبلا هم نامزد ریاست جمهوری بوده اند و برنامه های دوره های قبلی را آورده اند درحالیکه کشور ما ایران یک سال پیش نیست چه برسد به کشور چهار سال گذشته!
آقای قالیباف و آقای زاکانی در بخش های مختلف قدرت حضور داشتند. جایگاه ریاست مجلس و مقام شهرداری تهران برای معرفی عملکرد یک مسئول کافی است. مردم با نقاط ضعف و قوت آقایان قالیباف و زاکانی آشنا هستند.
این افراد هر برنامه هم ارائه بدهند؛ توجه به کارنامه مسئولیت ها، اظهار نظر هایی که در سال های اخیر در مورد مسائل مختلف داشتند و موضع گیری هایشان در تصمیم گیری مردم نقش بیشتر و مهمتری دارد. در این دوره هم بازار وعده داغ است. با این که شعار های انتخاباتی محقق نشده نامزد های پیشین، در طول دوره ریاستشان بر قوه مجریه به ابزاری برای تخریب و تبلیغات منفی علیه دولت تبدیل می شود، اما نامزد های فعلی از این شیوه غلط درس نگرفته اند و کماکان وعده های توخالی می دهند.
مردم آگاه و حساس هستند و برخی از نامزد ها یا مشاورانشان درک بالای مردم و ویژگی های ارتباطاتی این عصر را فراموش کرده اند و همچنان قول های بی اساس می دهند. وعده های توخالی انتخاباتی برخی نامزد ها به سلامت کلیت انتخابات لطمه می زند. نامزد ها باید متوجه این امر باشند که شعار انتخاباتی تعهد یک رییس جمهور به ملت است.
برخی از موضوعات که موکول به اینده است و عملا کسی از آینده خبر ندارد . برخی از مسائل در حیطه اختیارات رییس جمهور نیست و نهاد های بالاتری در آن خصوص تصمیم می گیرند. دسته ای از شعار ها نیز سخیف و پوپولیستی هستند. چه معنی دارد نامزد ریاست جمهوری برای جلب نظر رای دهنده اعلام کند گوشت را در خانه مردم تحویل خواهد داد؟!
شعار های نامزد ها نشان می دهد کدام طبقه اجتماعی را هدف قرار گرفته اند. در دوره های قبلی انتخابات ریاست جمهوری نیز از این اظهار نظر ها شنیده شد و طیف هایی از جامعه مجذوب این وعده های عوام فریبانه شدند.
با توجه به مشکلات کشور و با دقت در سخنان نامزد های ریاست جمهوری، کدامیک از این افراد را به مسیر حل مسائل نزدیک تر دیدید؟
بزرگترین مساله کشور برداشته شدن تحریم ها است که نمی توان به صورت وعده انتخاباتی نامزد های ریاست جمهوری به این موضوع پرداخت. لغو تحریم ها به اراده ای حاکمیتی نیاز دارد. ارکان نظام باید در خصوص سیاست خارجی تصمیماتی مهم و متفاوت بگیرند. تلاش برای بهبود روابط ایران و غرب در برداشته شدن تحریم ها نقش اساسی دارد.
مراکز پژوهشی زیادی وجود دارد که در مورد مسائل مختلف کار کرده اند و پژوهش های کاربردی زیادی تدوین شده است. این تلاش ها نباید در کتابخانه ها مدفون شود. چه نامزد ریاست جمهوری و چه سایر ارکان تصمیم گیر نظام باید با توجه به جدیدترین پژوهش ها سیاست گذاری و عمل کنند.
کسانی که در پژوهشکده ها کار می کنند عموما از مدیران و مسئولین تراز اول کشور هستند. روال پژوهش این نیست که ما برای کاری که می خواهیم بکنیم پژوهشی ترتیب بدهیم و به آن آمار و ارقامی که می خواهیم برسیم! بلکه باید پژوهش را بر اساس مساله طراحی کرد و به نتایج حاصل تمکین کرد.
عدم حل شدن مشکلات جامعه، با وجود داشتن چنین پژوهشکده های علمی و کاربردی نشان می دهد نقش علم و دانش در تصمیم گیری های کلان مغفول واقع شده است. نامزدی که با نگاهی عقلانی به مسائل و مشکلات بنگرد و تخصص گرایی را به قبیله گرایی ترجیح بدهد در اولویت است.