تولید ناخالص داخلی چیست؟
تولید ناخالص داخلی در شاخص‌های اقتصاد کلان به عنوان مهم‌ترین شاخص عملکرد اقتصادی در تجزیه و تحلیل‌ها مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. کل ارزش ریالی محصولات نهایی تولیدشده توسط واحدهای اقتصادی مقیم کشور در دوره زمانی معین (سال یا فصل) را تولید ناخالص داخلی می‌نامند.
دوران طلایی صنعت ساختمان
بررسی اطلاعات مرکز آمار ایران در حوزه تولید ناخالص داخلی کشور از سال ۱۳۸۵ تا بهار ۱۴۰۲ نشان می‌دهد که دوره طلایی صنعت ساختمان ایران در نیمه دوم دهه ۸۰ و بهترین سال آن سال ۱۳۸۸ بوده است. سهم بخش ساختمان در تولید ناخالص داخلی در بازه ۶.۵ تا ۸.۹ درصد در دهه ۸۰ به ثبت رسید. اما با وقوع شوک ارزی در ابتدای دهه ۹۰ موجب کاهش ارزش پول ملی و کاهش قدرت خرید جامعه شد هزینه‌های تولید مسکن و درنهایت قیمت تمام‌شده افزایش یافت.
در آن دوره قیمت نهاده‌های تولید مسکن نیز به شکل عجیب و سرسام‌آوری رشد کرد و همین مسئله درنهایت منجر به رشد هزینه‌های تولید مسکن و قیمت تمام‌شده شد.
مرکز آمار در تازه‌ترین تحلیل خود از رشد تولید ناخالص داخلی به موضوع مسکن به عنوان پیشران اقتصادی کشور اشاره کرد. برخی کارشناسان بر این باور هستند که با توجه به تغییر و تحولاتی که در اقتصاد رخ‌داده، در دنیا دیگر به مسکن به عنوان پیشران اقتصاد نگاه نمی‌شود اما این نگاه را قبول داریم که مسکن نیاز اساسی کشور است و توجه به این نیاز اساسی ضروری است.
تازه‌ترین تحلیل آماری مرکز آمار به صورت نموداری نشان می‌دهد که سهم مسکن در تولید ناخالص داخلی در سال ۹۸ حدود ۱۳.۸ درصد منفی بوده است و حتی در سال ۹۹ نیز این عدد با یک رشد حدوداً ۲ درصدی به منفی ۱۵.۴ درصد رسید.
سهم بخش ساختمان در تولید ناخالص داخلی در سال ۱۴۰۰ بالغ بر مثبت ۳.۹ درصد شد اما مشخص نیست چرا در سال ۱۴۰۱ این عدد مجدداً منفی شد. سهم بخش ساختمان در سال ۱۴۰۱ به منفی ۲.۳ درصد رسید.
رشد ۳.۴ درصدی ساختمان در سال ۱۴۰۲ نشان می‌دهد سرمایه‌گذاری در بخش ساختمان و رشد سهم ساختمان در تولید ناخالص داخلی به نفع شاخص‌های اقتصاد کلان خواهد بود. ته ضروری است که هر واحد سرمایه‌گذاری در بخش مسکن تولید ناخالص داخلی را به میزان ۳. ۲ واحد افزایش خواهد داد و این همان نکته‌ای است که نباید از آن غافل شد و باید به بخش ساختمان یک نگاه ویژه‌تری داشت.