راهبرد تشیع با اقتداء به امیر مومنان (ع) در مقابل دشمنان خارجی و داخلی همواره دفاع یا پدافند بوده و هیچگاه ابتدا به ساکن با حمله یا آفند جنگ را آغاز نمی‌کردند بنابراین در جهاد برای کشور گشایی در دوره خلافت خلفای راشدین، امام علی (ع) و حسنین (ع) هرگز شرکت نکردند و به همین علت در روز عاشورا امام حسین (ع) به اصحاب خود اجازه نداد جنگ با سپاه عمر سعد را آغاز کنند و اولین تیر از سپاه ابن زیاد پرتاب شد.
واژه «دفاع» در اذهان انسانیت امر پسندیده است با این تصور که شخص یا اشخاص مورد تجاوز مادی یا معنوی و ناموسی قرار گرفته مجبور به دفاع هستند. نویسنده پیشنهاد می‌کند نام‌گذاری هفته شروع جنگ تحمیلی از «هفته دفاع مقدس» به «هفته دفاع از وطنم ایران» تغییر کند.
خاطرات اینجانب از هشت سال جنگ و حضور هفت بار در جبهه‌ها و خط اول که حالی مانند حال نماز داشتم مشاهده انسان‌های فداکار و آرمان گرا که فارغ از نوع لباس فرم ارتشی یا سپاهی و یا بسیجی، آماده ایثار جان و مال خود بودند که این نوع انسان‌ها در این زمان بسیار کم یافت می‌شود و جای تأسف است که تربیت شدگان در رژیم قبل از ایمان بالاتری نسبت به مردم امروز برخوردار بودند به‌رغم اینکه همه امکانات تربیتی در بعد از انقلاب در اختیار نظام بود و هست، علت این چالش در آموزش و پرورش باید توسط اندیشمندان و نخبگان تعلیم و تربیت واکاوی شود. نکته مهم دیگری که باید مورد بررسی قرار گیرد الگو گرفتن از سنت پیامبر (ص) در برخورد با دشمنان در صدر اسلام است، اگر سنت نبی مورد مداقه قرار گیرد ایشان هیچگاه دستور نداد به اقوام و کشورهای آن زمان مرگ بگویند، نه بر ایران و نه بر روم و نه بر مسیحیت و نه بر یهودیان زمان خودو نه بر این و آن هیچگاه مرگ گفته نشد و هیچگاه در تاریخ صدر اسلام قطعنامه و پروتکل و صلح نامه‌ای را پاره و آتش نزد! بلکه با دشمنان با احترام برخورد کرد و قبل از هر جنگی که به‌وسیله دشمن آغاز می‌شد به سربازان خود توصیه می‌کرد به زنان، کودکان و سالخوردگان تعرض نکنند. اکنون که رییس جمهور محترم عازم نشست بین المللی سران کشورهای عضو سازمان ملل است، پزشکیان می‌تواند سنت نبی را طبق دستور قرآن (لکم اسوة حسنه) الگو قرار دهد و دست دوستی را به سوی همه کشورها دراز کند. این عمل بهترین تبلیغ برای جمهوری اسلامی است که زیر فشار و بمباران و تبلیغات قرار دارد. سخنان و رفتار رییس جمهور در سازمان ملل مهم و تأثیر گذار است. سعدی در این ارتباط می گوید:
سعدیا گرچه سخندان و مصالح گویی
به عمل کار برآید به سخندانی نیست