بنا بر گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس در قانون بودجه سال ۱۴۰۴ علاوه بر ۳۵ هزار میلیارد تومان بودجه عمومی اختصاص‌یافته به صدا و سیما، مبلغ ۸ هزار میلیارد تومان نیز از محل درآمدهای اختصاصی آن سازمان در نظر گرفته شده است. در مجموع، اعتبارات صدا و سیما به ۴۳ هزار میلیارد تومان می‌رسد؛ به عبارت دیگر، روزانه حدود ۱۱۸ میلیارد تومان برای این سازمان از بیت المال هزینه می‌شود. این در حالی است که در قانون بودجه ۱۴۰۴برای ۱۹ وزارتخانه کشور تنها ۲۲۳۹ میلیارد تومان اعتبار تصویب شده؛ یعنی بودجه صدا و سیما به‌اندازه ۱۰ وزارتخانه بزرگ کشور است! این رقم نجومی در حالی بر بودجه دولت تحمیل شده که بودجه این سازمان طی ده سال گذشته، بیش از ۳۴۰۰ درصد افزایش داشته است. از سوی دیگر، مجموع بودجه امور ۱۰گانه کل کشور تنها ۳۱۰۲ میلیارد تومان است، یعنی حدود ۱۲۰۰ میلیارد تومان کمتر از بودجه صدا و سیما.
مقایسه بودجه محیط زیست با بودجه صدا و سیما
نکته تأسف‌بار دیگر این است که طبق گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، در بودجه سال ۱۴۰۴، سازمان حفاظت محیط زیست ـ که مسئولیتی حیاتی در حفظ جنگل‌ها، مراتع، تالاب‌ها و منابع طبیعی کشور دارد و بستر زندگی نسل های آینده هم هست ـ بودجه‌ای کمتر از نصف بودجه صدا و سیما دریافت کرده است. این در حالی است که محیط زیست ایران، با توجه به وسعت جغرافیایی و بحران‌های متعدد زیست‌محیطی، به شدت نیازمند توجه و سرمایه‌گذاری است.
سهم محیط زیست از مجموع اعتبارات هزینه‌ای و تملک دارایی‌های سرمایه‌ای، تنها ۰.۷۲ درصد است؛ رقمی بسیار پایین که در پایین‌ترین رتبه در بین امور ده‌گانه بودجه کشور قرار دارد. شوربختانه، این تخصیص بودجه، با اهداف اعلام‌شده در برنامه توسعه هفتم نیز در تناقض کامل است.
سیاست‌های صدا و سیما؛ خلاف خواست عمومی
با وجود چنین بودجه سنگینی، سیاست‌های صدا و سیما هماهنگ با سیاست‌های دولت و خواست اکثریت مردم نیست و خروجی متناسب با این بودجه را ندارد. به نظر می‌رسد، این سازمان در مدار خواست اقلیتی خاص می‌چرخد. عملکرد این رسانه به‌گونه‌ای است که نه‌تنها نتوانسته نقش خود را به‌عنوان یک رسانه ملی ایفا کند، بلکه باعث انتقال مرجعیت رسانه‌ای به خارج از کشور شده است.
نقش منفعل شورای نظارت
از سویی دیگر، به نظر می‌رسد شورای نظارت بر صدا و سیما نیز از ایفای نقش نظارتی خود ناتوان بوده و نتوانسته به وظایف ذاتی و قانونی‌اش عمل کند. این بی‌عملی، زمینه تداوم وضع موجود و بی‌پاسخ‌ماندن عملکرد صدا و سیما را فراهم کرده است.