نداشتن رابطه با امریکا را ارزش وحتی گفت‌وگوی بی واسطه با امریکا را ضد ارزش دانسته و برآن پای فشرده‌ایم. می‌دانیم که با این سیاست‌ها چه فرصت‌هایی از دست می‌رود و چه زیان‌هایی به بار می‌آید. گفت‌وگو به معنای تسلیم وحتی کنار گذاشتن دیدگاه‌ها، نظرات و… نیست، اما مسیری روشن برای درک بهتر مواضع وتلاشی آشکار برای کاستن از دامنه دشمنی‌ها ویافتن راهی برای رسیدن به هدف و کاستن از تنش و جنگ احتمالی است. مگر هم اینک از طریق واسطه‌ها این تبادل اطلاعات انجام نمی‌شود؟
واسطه‌ها در نقش پیام بران وپیام آوران نمی‌توانند جایگزین گفت‌وگوهای رو در رو شوند. واسطه‌ها توانی فراتر از انتقال ساده پیام نداشته ومنفعت خود را هم از یاد نخواهند برد. در همین رویارویی واحتمال هدف قرار گرفتن تأسیسات نفتی وهسته‌ای چه بگوییم وچه پنهان کنیم. امریکا ایفا کننده نقش اصلی است وبدون سلاح وپشتیبانی وخواست امریکا اسرائیل به تنهائی نمی‌تواند حمله‌ای اثر بخش را علیه ایران سامان دهد. اقدام به گفت‌وگوی بدون واسطه با امریکا وتلاش برای حل مشکلات بین دو کشور گامی اساسی و مهم است. بهتر است رو دربایستی را کنار گذاشته و ازدام تابوی خود ساخته رهایی یافته و برای منافع ملی از هیچ تلاشی فروگذار نکنیم.
سیاستمداران بدانند سیاست متصلب نیست، بلکه منعطف است. سیاستمدار هوشمند متناسب با شرایط روز موضع می‌گیرد و بر موضع قبلی خود در صورت مفید بودن اصرار می‌کند و در صورت زیان بار بودن از آن عدول می‌کند. عده‌ای در کشور می‌پندارند که اگر بر عقیده خود پافشاری و برخورد رادیکالی کنند، نتیجه مثبت می‌گیرند در حالی که تجربه عکس آن را نشان داده است. مذاکره مستقیم مفید است و می‌تواند از سطح بحران‌ها بکاهد نه مذاکره غیرمستقیم. علت این است که میانجی‌ها می‌خواهند از اختلاف ایران و آمریکا سفره‌ای برای خود پهن کنند.