جامعه ایران به‌رغم موانع و محدودیت‌هایی که دارد، جامعه‌ای متکثر، پویا و مطالبه‌گر است. در چنین جامعه‌ای عده‌ای تلاش می‌کنند ایده‌ها، آمال و آرمان‌های خود را به دیگران بقبولانند. این افراد که بیشتر در اردوگاه اصولگرایان تعریف می‌شوند به دلیل عدم آشنایی عمیق با تحولاتی که در جهان و ایران انجام‌گرفته یا در حال انجام است، بر تفکرات سنتی و کلیشه‌ای خود اصرار می‌ورزند. نمونه آن مدیرمسئول روزنامه کیهان است که در بسیاری از مسائل پا به میدان می‌گذارد و چون با قواعد داده‌های تحلیل و تفسیر یا آشنا نیست و یا به آن اهمیت نمی‌دهد، مطالب خلاف واقع منتشر می‌کند.
این روزنامه در تازه‌ترین مطلب خود به رفراندوم یا همه‌پرسی پرداخته و تظاهرات 22 بهمن، روز قدس و ... را همه‌پرسی ارزیابی کرده است. این در حالی است که موضوع همه‌پرسی از قبل توسط وزارت کشور اعلام می‌شود و رسانه‌ها نیز به آن می‌پردازند و مردم به آن رای می‌دهند یا نمی‌دهند. در قالب همین موضوع تاکنون سه همه‌پرسی:
1-تغییر نظام سلطنتی به جمهوری اسلامی با مشارکت 2/98 درصد واجد شرایط رأی (سال 1358).
2-همه‌پرسی قانون اساسی با مشارکت 22/75 درصد (سال 1358).
3-بازنگری قانون اساسی با مشارکت 5/54 (سال 1368).
با موضوع از پیش تعیین‌شده در کشور برگزارشده است.
کیهان شرکت مردم در تظاهرات و راهپیمایی‌ها را مصداق رفراندوم می‌داند.
پرسش این است که آیا می‌توان حضور حداکثری یا حداقلی در انتخابات را مصداق همه‌پرسی و «نه» به اصولگراها دانست یا خیر؟
1-در انتخابات ریاست جمهوری دوم خرداد سال 1376 حدود 80 درصد از واجدین شرایط رأی شرکت کردند که به پیروزی غیرمنتظره سید محمد خاتمی با 20 میلیون رأی و شکست کاندیدای اصولگراها با حدود 7 میلیون رأی انجامید. این اتفاق «نه» به اصولگراها بود. کیهان پاسخ دهد این اتفاق رفراندوم بوده یا خیر؟
2-در انتخابات ریاست جمهوری سال 1392 مشارکت 7/72 درصد بود که حسن روحانی میانه‌رو پیروز شد. میزان مشارکت بالا و شکست اصولگرایان از نگاه کیهان همه‌پرسی است یا چیز دیگر؟
3-درصد مشارکت در مجلس دهم 83/61 درصد بود. در این انتخابات 30 نامزد موردحمایت اصلاح‌طلبان از تهران به مجلس راه یافتند و نامزدهای جناح اصولگرا با فاصله زیاد از راه‌یابی به مجلس بازماندند. آیا این اتفاق همه‌پرسی است یا چیز دیگر؟
4-درصد مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری سال 1396 حدود 73 درصد بود. در این انتخابات حسن روحانی برای بار دوم پیروز شد. این اتفاق به‌زعم کیهان رفراندوم بود یا چیز دیگر؟
این چهار مورد که بدان اشاره شد مربوط به مشارکت بالای50 درصدی بود که در هر 4 مورد نامزدهای اصولگرایان شکست خوردند. در ادامه به دو مورد که مشارکت حداقلی پس از انقلاب به‌حساب می‌آید، اشاره می‌شود:
1-میزان مشارکت در انتخابات مجلس یازدهم که در سال 1398 برگزار شد 2/45 درصد بود که پایین‌ترین میزان مشارکت در مقایسه با 10 مجلس پیش از آن بوده است. پرسش از مدیرمسئول کیهان این است که قهر معنادار مردم با صندوق رأی که معیار کارکرد جریان‌های فکری جامعه است، چیست؟ این اتفاق همه‌پرسی است یا چیز دیگر؟
2-مشارکت مردم در انتخابات ریاست جمهوری سال 1400 کمتر از 50 درصد یعنی 48 درصد بود. نکته مهم این انتخابات وجود 13 درصد رأی باطله بود که این میزان رأی باطله و کاهش مشارکت مردم در هیچ انتخابات ریاست‌جمهوری سابقه نداشته است؟ پاسخ اصولگراها و کیهان به این دو اتفاق چیست؟
انگیزه بازخوانی این آمارها این است که به روزنامه کیهان گوشزد شود، چشم بر واقعیت‌ها نبندد و تحلیل درست ارائه دهد.
نکته دیگر اینکه پس از انتخابات مجلس یازدهم و ریاست‌جمهوری 1400، روند نارضایتی بیشتر از قبل شده است. این در حالی است که مجلس انقلابی و دولت انقلابی وعده بهبود امور را داده بودند. نویسنده سال گذشته دو بار به مدیرمسئول کیهان پیشنهاد مناظره داد، اما او قبول نکرد. در سال جدید نیز این پیشنهاد را تکرار می‌کنم و آماده مناظره هستم.
مردم این روزها با مشکلات دست‌وپنجه نرم می‌کنند و به گفته جلال محمودزاده، نماینده مجلس: «در فروردین بسیاری از کالاها 50 درصد گران شده‌اند».
آقایان! واقعیت‌ها آن چیزی است که مردم از طریق صندوق رای به آن «آری» یا «نه» می‌گویند. مهم این است که میزان مشارکت یا عدم مشارکت مردم در انتخابات برخلاف راهپیمایی‌ها دقیقا مشخص است و به همین دلیل راهپیمایی‌ها نمی‌تواند مصداق رفراندوم باشد، زیرا مردم برای همه‌پرسی دعوت نشده‌اند.
نویسنده از حاکمیت یکدست می‌خواهد نازل‌ترین نیاز مردم یعنی «نان»، «آب» و «هوا» را تأمین کند، بقیه مطالبات پیشکش.
علی ابن ابیطالب (ع) می‌گوید: از دری که فقر وارد شود، از در دیگر ایمان خارج می‌شود.