ستاره صبح آنلاین، فائزه صدر: دادستان کل کشور گفت: "اخبار واصله از مسمومیت در بعضی از مراکز آموزشی قم نشان از احتمال اقدامات مجرمانه عمدی دارد". سریال مسمومیت دانش آموزان مدارس قم از دو ماه پیش آغاز شد. بیشترین گزارش ها از مدارس دخترانه است. با وجود اینکه بسیاری از موارد مسمومیت به صورت سرپایی درمان شده اند، اما 6 دانش آموز هنوز بستری هستند. دانشگاه علوم پزشکی قم پیش تر از آغاز آزمایش سم شناسی دانش آموزان مسموم خبر داده بود. اما آنچه همچنان در ابهام است، نوع مسمومیت، چگونگی انتشار ماده مسموم کننده در محیط مدرسه و انگیزه های عاملین است. با توجه به اینکه تهدید دختران دانش آموز قم را نشانه گرفته، ستاره صبح در گفت و گو با حجت الاسلام محمدرضا زیبایی نژاد، مسئول دفتر مطالعات و تحقیقات زنان حوزه به بررسی موضوع پرداخته که در ادامه می خوانید:
ابهامات زیادی در ماجرای مسمومیت دختران دانش آموز قمی وجود دارد. از نگاه شما ماجرا چیست و چرا این تهدید ناشناخته دختران دانش آموز را هدف قرار داده است؟
اطلاعات دقیق و تایید شده در مورد این ماجرا کم است. بهترین نوع برخورد با این مساله این است که بفهمیم سر نخ ماجرا در کجا است؟! متاسفانه اطلاعات دقیقی از موضوع نداریم و هر چیزی که مطرح می شود صرفا احتمال است.
در روزهای گذشته شخصی نزد من آمد و گفت به این نتیجه رسیده است که این مسمومیت ها کار خود دانش آموزان است! من تعجب کردم و ایشان من را به سریال Wednesday (ونزدی) اشاره داد و گفت که این اثر به طور نامحسوسی چالش ایجاد می کند و احتمالا دانش آموزان می خواهند ماجراجویی کنند.
با این نظر ایشان یک احتمال هم به احتمالات ما اضافه شد. البته من این احتمال را تایید نمی کنم و نمی توانم با آنچه که در واقعیت می بینم تطبیق دهم. محض اطلاع عرض می کنم که احتمالات زیادی مطرح شده است. ولی تا زمانی که اطلاعات درستی وجود نداشته باشد و مرجع ذی صلاحی این اطلاعات را تایید نکند، هر آنچه که شنیدید و شنیدیم؛ احتمال، حدس و گمان است. زیرا مساله بسیار حساس است و نمی شود با تخمین درباره آن حرفی زد. هفته ها است با چشم بسته فقط احتمالات را شمرده ایم. امروز احتمال می دهیم این ماجرا توطئه دشمن باشد یا احتمالات دیگری را مطرح می کنیم که هیچ کدام به ما اجازه موضع گیری نمی دهد چون ابعاد پنهان زیادی وجود دارد و اطلاعات دقیقی در دست نیست.
با فرض عمدی بودن این ماجرا، چرا این برنامه در قم اجرا شده است؟
در روزهای اول انتشار ویروس کرونا در کشور که ماجرا در قم علنی شد و بیماری به سرعت شدت گرفت، جامعه انگشت اتهام را به سمت طلاب خارجی دانشگاه المصطفی گرفت و این قشر و این مرکز را متهم کردند که ویروس کرونا را در شهر شیوع داده است.
مدتی نسبتا طولانی بر علیه قم موضع گرفته شد و نگاه سنگینی روی این شهر و شهروندانش به ویژه جامعه طلاب و روحانیون بود. طنز ساختند و هجمه شد ولی بعد ها معلوم شد چند نفر تاجر که از چین آمده بودند این ویروس را وارد کشور کرده اند. آنها بعد از ورود به کشور ابتدا به قم و بعد به شمال سفر کرده بودند و نقشه انتشار ویروس در ایران به این صورت بود. اول باید دلایل این مسمومیت، نوع آن، ماده ای که استفاده شده و... معلوم شود و دوربین ها چک شوند و عامل یا عاملین شناسایی شوند. من گمان می کنم اظهار نظر‌های عجولانه امروز گویندگان را در آینده شرمنده خواهد کرد.
دادستان کل کشور در اظهارات اخیر خود این مسمومیت های سریالی را ناشی از اقدامات مجرمانه و احتمالا عمدی دانسته است. چرا این تهدید روی نوجوانان و به ویژه روی دختران دانش آموز در شهری مثل قم اجرا شده است؟
یک چیزی را باید بپذیریم، ما در موقعیت تهدید هستیم. چه بخواهیم و چه نخواهیم کشور در مسیر جهانی شدن قرار گرفته است ما در متن جریانی قرار گرفته ایم که با قواعد لیبرالیسم و فردیت گرایی و نسبیت گرایی اخلاقی و نسبیت گرایی ارزشی احاطه شده است. امروز سرتاسر دنیا زیر سلطه ارزش های نظام نئولیبرال است. اگر وضعیت را بپذیریم برای این آب کشتی می سازیم. بسیار پیش از این باید به این نتیجه می رسیدیم که سبک های تربیتی و الگوهای راهبری خانواده و الگو های آموزش و پرورش و الگو های مبلغین ما و الگو های کنشگران فرهنگی و به طور کلی سیاست گذاری فرهنگی ما در مقیاس کلان باید تغییر کند و بنا بر شرایط امروز تحول را تجربه کند. نمی توان با الگو های سابق جامعه و به ویژه نوجوان و جوان را اداره کرد. الگو های فرهنگی ما متناسب با موقعیت تهدید نیست. ابتدا باید قبول کنیم که در موقعیت تهدید قرار داریم و زور دشمن از ما زیادتر است. بیهوده خودمان را گول نزنیم. ما نمی توانیم با ان سبک ها و الگو های قدیمی کاری از پیش ببریم. آن الگو های قدیمی مربوط به موقعیت قدرت بود ما امروز در موقعیت تهدید هستیم. این همه تجربه زیستی موفق و ناموفق داشتیم کجا باید از این ها استفاده کنیم؟! ما برای فضای امروز به ادبیاتی کاربردی نیاز داریم. یک مثال سیطره فضای مجازی است که یک واقعیت است چطور می توان آن را نادیده گرفت؟ با حذف که نمی توان اصل ماجرا را از بین برد. مدارس ما برای مواجهه با این موقعیت جدید به بچه ها توانمندی ندادند. مبلغین ما در برابر این فضای مجازی نمی توانند بچه‌ها را توانمند کنند. امروز نشناختن مساله از مشکلات ما است.