به گزارش ستاره صبح آنلاین قرار است در جریان این کنفرانس دو هفته‌ای، مذاکرات دیپلماتیک فشرده‌ای پیرامون چگونگی مقابله با گرمایش زمین به‌عنوان یک چالش مشترک جهانی، صورت گیرد و رهبران کشورهای شرکت‌کننده اهداف و تعهدات خود را برای مقابله با اثرات تغییرات آب و هوایی و نحوه کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای تا سال ۲۰۳۰، ارائه دهند. کشورهای ثروتمند یک دهه پیش وعده داده بودند 100 میلیارد دلار در سال برای کمک به کشورهای آسیب‌پذیر به‌منظور سازگار کردن خود و انتقال به انرژی پاک‌تر فراهم کنند؛ البته این وعده هنوز محقق نشده است. دراین‌ارتباط دبیر کل سازمان ملل متحد گفت: «کشورهای توسعه‌یافته باید به وعده خود برای جمع‌آوری ۱۰۰ میلیارد دلار در سال برای اقدامات آب‌وهوایی در کشورهای درحال‌توسعه بین سال‌های ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۵ عمل کنند.»
هرچند بسیاری از کشورهای کمتر توسعه‌یافته برای گرفتن بخشی از این بودجه از روز اول رد اجلاس حضور فعال داشتند، اما هیئت ایرانی به سرپرستی سازمان محیط‌زیست قرار است ۱۷ آبان ماه به گلاسکو برود. تأخیر حضور ایران در این اجلاس نشان‌دهنده این است که گویی مسئله تغییر آب و هوایی برای دولت سیزدهم مهم نیست، زیرا اگر مهم بود رئیس سازمان محیط‌زیست از همان روز اول در این اجلاس حضور می‌یافت، مثل حضور فعال رئیس سازمان محیط‌زیست در دولت تدبیر و امید در اجلاس پاریس در سال 2015؛ البته هنوز هم برای گرفتن بودجه از این 100 میلیارد دلار برای مقابله با گرم شدن سیاره زمین دیر نیست. مهم این است که هیئت ایرانی بتواند در روزهای پایانی اجلاس کشورهای مؤثر جهان و ریاست اجلاس را قانع کند که پول مناسب برای مقابله با کم‌آبی، خشکسالی، زلزله، سیل، برقی کردن خودروها، استفاده از انرژی خورشیدی و بادی در اختیار ایران قرار دهند تا مردم ایران از پنجره‌ای که برای توقف سوخت‌های فسیلی باز شده، بهره ببرند و در آینده شاهد بهبود محیط‌زیست در کشور باشیم.
فرم جهانی برای نجات زمین
خشکسالی‌های پیاپی، آتش‌سوزی‌های وسیع، انقراض گونه‌های گیاهی و جانوری، بالا آمدن آب دریاها و اقیانوس‌ها به علت ذوب شدن یخ‌های قطبی در چند سال اخیر در دنیا زیاد دیده می‌شود. زمانی زمستان‌های پربرف مهمان خانه‌ها بود و برف‌روبی از روی بام‌های خانه‌ها برای مدتی خنده بر لبان همگان به‌ویژه کودکان می‌آورد، اما دیگر خبری از آن شور و شعف نیست، حتی دیگر خبری از آن برف‌های سفید و نشاط‌آور نیست، چه اتفاقی افتاده؟ چرا دنیای ما تغییر کرده است؟ دانشمندان معتقدند علت آن تغییر اقلیم است که نتیجه سوزاندن نفت، گاز، زغال‌سنگ و توسعه صنعت و شهرنشینی است که وضعیت اقلیم دنیا را وخیم کرده است. اجلاس گلاسکو برخلاف اجلاس‌های دیگر سمت‌وسویش اجرایی کردن نقشه راه مقابله با آلودگی هوا از طریق نبرد بی‌امان با کربن (دی‌اکسید کربن)، متان و زغال‌سنگ است. دراین‌ارتباط 187 کشور جهان تعهد کرده‌اند که استفاده از سوخت زغال‌سنگ که آلاینده‌ترین ماده روی سیاره زمین است را حداکثر تا 11 سال آینده متوقف کنند؛ ایران نیز متعهد شد چهار درصد بدون شرط و هشت درصد به‌شرط رفع تحریم‌ها تا سال ۲۰۳۰ از انتشار گازهای گلخانه‌ای خود بکاهد. این تصمیم خبر خوشی برای مردم جهان به‌ویژه طرفداران محیط‌زیست به‌حساب می‌آید.
کشورهای آلوده‌کننده
آمریکا پس از انقلاب صنعتی بیشترین آلاینده‌ها را وارد جو زمین کرده و می‌کند؛ اما با توجه به آمارها چین اکنون با تولید ۲۷ درصد از کل دی‌اکسید کربن جهان، سهم اول را در اختیار دارد. مقام دوم به آمریکا با ۱۵ درصد و سپس اتحادیه اروپا با ۱۰ درصد می‌رسد. ایران نیز به نسبت جمعیت خود گاز دی‌اکسید کربن زیادی تولید می‌کند، اما از آن‌سو این میزان آلودگی هیچ تناسبی با رشد اقتصادی ایران ندارد. ایران بیشتر از انگلیس گاز ۲ CO تولید می‌کند اما GDP پایین‌تری هم دارد!
بودجه برای جلوگیری از نابودی زمین
کارشناسان و معترضان محیط‌زیست در کف خیابان‌های کشورهای غربی و در حاشیه اجلاس گلاسکو ضمن اشاره به اینکه کشورهای صنعتی و ثروتمند به‌ویژه دولت‌های غربی عامل 80 درصد آلودگی و تغییرات اقلیمی در جهان هستند، می‌گویند گرمای زمین اگر حدود 2 یا 3 درجه از میزان فعلی بیشتر شود زیست بشر بر روی کره خاکی به خطر می‌افتد. به همین دلیل کشورهای ثروتمند جهان مثل آمریکا، چین، استرالیا، هند و ... هرچند حاضر نیستند تعهد بدهند که سوخت‌های فسیلی را کاهش و تا 9 سال دیگر استفاده از زغال‌سنگ را به صفر می‌رسانند، بااین‌وجود این کشورها تعهد کرده‌اند که 150 میلیارد دلار برای کاهش متان و 100 میلیارد دلار برای کمک به کشورهای توسعه‌نیافته اختصاص دهند تا این کشورها به سمت سوخت‌های پاک مثل انرژی خورشیدی، برقی، بادی و ... حرکت کنند. این اقدامات هرچند مثبت است؛ اما ناکافی است.