ستاره صبح- پارسا سپهری: نتایج آخرین پیمایش سلامت روان در کشور که در سال ۱۴۰۱ انجام شد، حاکی از آن است که حدود یک‌چهارم از جمعیت 90 میلیونی کشور دچار اختلال روان‌پزشکی هستند. این فرایند در طول ۱۱ سال به‌جای کاهش افزایش‌یافته و تعداد بیماران مبتلابه اختلالات روان ۱.۵ درصد بیشتر شده است. افسردگی ۱۳.۷ درصدی شایع‌ترین اختلال روان در کشور است. علت چیست؟ ماجرا چیست؟ این در حالی است که انگ‌زدن به بیماران روانی مانع مراجعه آن‌ها به روان‌پزشک و روان‌شناس می شود. زیرا بیماران به دلیل ترس از قضاوت اجتماعی از درمان و دریافت خدمات خودداری می‌کنند. اولویت دولت‌های مدرن تقویت و تضمین سلامت روان و جسم افراد جامعه است. کشورهای توسعه‌یافته با ایجاد شغل، درآمد، کنترل بازار و ثبات اقتصادی، نگرانی و دغدغه افراد را برطرف می‌کنند. اما در جوامع غیر مدرن مثل ایران که اولویت اقتصاد، رفاه، محیط زیست و تأمین اجتماعی نیست، مردم دچار تشویش، نگرانی و بیماری روانی می‌شوند. رواج بداخلاقی ، عصبانیت ، افسردگی، ناامیدی و ... خطر برای سلامت جامعه است. گسترش و عدم درمان بیماران می‌تواند جامعه را از هنجار و تعادل خارج کند. اینکه بیش از 22 میلیون نفر از جمعیت 90 میلیون نفری کشور دچار اختلال روانی شده‌اند، نه‌تنها نگران‌کننده است، بلکه یک تراژدی است. لازم است موضوع ریشه‌یابی و علت‌یابی شود. چرا 25 درصد جامعه دچار اختلال روان شده‌اند که ترکش آن به جامعه می‌خورد؟ جامعه ای که 22 میلیون نفر آن دچار اختلال روانی ، 30 میلیون نفر زیر خط فقر، از هر سه نفر یک نفر فقیر و طبق آمار سال ۱۳۵۸ از هر ۱۵ ازدواج یکی به طلاق می انجامید، اما امروز از هر ۲.۵ ازدواج یک طلاق رخ می‌دهد . نسبت طلاق به ازدواج در 45 سال گذشته 6 برابر شده است. همچنین میزان طلاق از 7 درصد در ابتدای انقلاب به ۴۰ درصد رسیده است. چنین جامعه ای از نظر اجتماعی فروپاشیده است.