علیرضا یزدانی: شیرین اتحادیه از آن نام‏هایی است که نمی‏توان از کنارش بی‏تفاوت عبور کرد. وقتی در مقابل تابلوهای این هنرمند می‏ایستیم، به هر لایه‏ای که راه می‏یابیم، لایه‏های دیگری در برابرمان گشوده می‏شوند.
نمایشگاهی از نقاشی‏های شیرین اتحادیه در گالری ویستا بر پا شده است. استیتمنتی به قلم خود هنرمند، با واژه‏ها و عبارت‏هایی استعاری، مضمون «جدایی» را برای نمایشگاه پیش می‏نهد و پنجره‏ای در مقابل تماشاگران می‏گشاید.
تابلوهای تک‏عنصری، همچون تکه‏هایی جداافتاده از یک کل، جلوه‏گر می‏شوند. تکه‏های بریده شده‏ای که بر زمینه‏ای بیگانه و تهی چسبانده شده‏اند تا حس غربت و انزوا را بیان کنند. این تابلوهای کوچک به فقدان و غیاب جهانی مستحکم ارجاع می‏دهند که تکه‏های از هم پاشیده‏ی آن را شیرین اتحادیه برداشته و بر روی زمینه‏هایی سرد و خنثی چسبانده است. این تکه‏های جداشده با رنگ‏های چندلایه و ضخیم که گویا از فضای طبیعی خود کنده شده و به فضایی ناآشنا پرتاب شده باشند، زیبایی‏شناسی خاص خود را پدید آورده‏اند.
شیرین اتحادیه با رنگ‏های گرم، بافت‏ها و خراش‏های عمیق، باندپیچی‏ها و سطوح تیز و ناهموار، و همچنین انتخاب تمِ جدایی، مخاطبان خود را از سطح زیبایی‏شناسیِ صِرف وارد لایه‏های استعاری کرده است. استعاره‏هایی از زمین‏های تشنه، جراحت‏ها، تنهایی و سرگشتگی.
شیرین اتحادیه با به تصویر کشیدن مفاهیمی در نهایت خلوصشان، این تکه‏های جداشده را به چنان مرتبه‏ای از تأثیرگذاری رسانده است که در فیگوری در حال احتضار، فقط و فقط یک احتضارِ محض را می‏بینیم و در نیم‏تنه‏ای بی‏سر، پهلویی دریده‏شده را، و نه هیچ چیز دیگری را.
اگر از این کلاژ‏-نقاشی‏ها عبور کنیم و به تماشای تابلوهای بزرگ برویم، با ترکیب‏بندی‏هایی مواجه می‏شویم که در سطحی دیگر همان تمِ جدایی را بیان می‏کنند. نگاه تماشاگران بر روی این نقاشی‏ها جریان پیدا می‏کند و بیش از هر چیزی از انسجام، هارمونی، تعادل و کلیتی پویا لذت می‏برد. این ویژگی‏های زیبایی‏شناختی با هندسه‏ای پنهان و خودآگاهی هنرمند، همزمان با اتوماسیون و خودانگیختگی پدید آمده‏اند.
عناصر تابلوهای بزرگ، بیشتر در مسیری افقی سازمان یافته‏اند و صفحه‏های نُت موسیقی را در ذهن متبادر می‏سازند. در این تابلوها سمفونی «جدایی» نواخته می‏شود. هارمونی حاصل از همنشینی سایه‏روشن‏ها، رنگ‏ها و شکل‏ها، این تابلوها را به قطعه‏هایی موسیقایی نزدیک کرده است.
تونالیته‏های رنگیِ اُخرایی که تنِ انسان و زمین‏های کویری را به یاد می‏آورند، در کنتراست با رنگ‏های آبی، گرمای بیشتری را می‏تابانند.
تابلوهای بزرگ، فاقدِ نقطه‏ی کانونی واحدی هستند. عناصر بصری در سطح تابلوها پراکنده شده‏اند. نگاه تماشاگران در میان آنها به گردش درمی‏آید، بدون آن که در جست‏وجوی قهرمانی باشند. در این تابلوها تجمع و تراکم عناصر از سویی و میدان‏های خالی از سوی دیگر، فضاهایی دراماتیک آفریده‏اند.
در یکی از تابلوها ساقه‏های پر از گل، همچون خطوطی عمودی، ریتمی چشم‏نواز پدید آورده‏اند.لکه‏های سرخ در توهمِ گل‏های وحشی و لخته‏های خون در نوسان هستند.
در این تابلوها احساس حرکت و لحظه‏های زودگذر، محوشدگی و فرازوفرودهای شدت‏های نور و رنگ، ذهن تماشاگران را به مفاهیمی همچون بی‏ثباتی و ازهم‏گسیختگی سوق می‏دهند.
این نقاشی‏ها باید در کانتکست مدرنیته قرائت و رمزگشایی شوند. فضایی که تماشاگران در آن زیسته‏اند و با همه‏ی وجود آن را درک و احساس می‏کنند.
سرزندگی و گرمایی که از بافت‏های غنی و پالت رنگ‏های شیرین اتحادیه حاصل می‏شود، با انرژی و شدت عاطفی همراه است. لایه‏های ضخیم رنگ، به نقاشی‏ها جسمیت و کیفیتی لمس‏پذیر داده‏اند.
فیگورهای انسانی در تابلوهای بزرگ از چنان ابهامی برخوردار هستند که گویا هنرمند قصد دارد به هویت‏های کمرنگ‏شده‏ی آدم‏ها اشاره کند و بر ماهیت گذرای زندگی تأکید بورزد. همان طوری که در بیانیه‏ی هنرمند آمده است «هر لحظه ما را از لحظه‏ی قبل جدا می‏کند ... حتی باد که می‏وزد دم از جدایی می‏زند و جدایی همواره ناتمام است».
شیرین اتحادیه با آوردن مثال‏هایی عینی، مفهوم «جدایی» را از آنها انتزاع می‏کند. هر انسانی این مفهوم را در زندگی خود تجربه کرده است و به‏خوبی می‏تواند با این نقاشی‏ها همراهی و همذات‏پنداری کند. اندیشه‏ای که هنگام تماشای نقاشی‏ها در ذهن مخاطبان شکل می‏گیرد، به امور واقعی و مشخصی از زندگی‏شان پیوند می‏خورد. جدایی‏های تحقق‏یافته در ذهن آنان زنده می‏شوند و با نقاشی‏های نمایشگاه در هم می‏آمیزند. 
انسان‏های شیرین اتحادیه در نقاشی‏هایش؛ چه آنهایی که همچون تکه‏هایی برش‏خورده بر تابلوهای کوچک چسبانده شده‏اند و چه انسان‏های پراکنده در نقاشی‏های بزرگ، با مضمونی که بر آنها سایه انداخته است، از موقعیت‏های بی‏زمانی و بی‏جا و مکان بودن بیرون آمده و به قول سارتر به «انسانِ در جهان» تبدیل شده‏اند.
گفتنی است، نمایشگاه نقاشی‏های شیرین اتحادیه  از 27 مهر تا 7 آبان در گالری ویستا برقرار است.