شبکه نمایش خانگی چند وقتی است که توانسته مخاطبان بسیاری جذب کند و با بالا رفتن شمار مخاطبان و افزایش محصولات این شبکه، مسائل مربوط به آن نیز مورد توجه بیشتری قرار می‌گیرد؛ از جمله وضعیت بروز خشم و خشونت در تولیدات نمایش خانگی.
اگر اهل سریال‌های شبکه نمایش خانگی باشید احتمالا شما هم دریافته‌اید که خشونت در برخی از آثار این حوزه به حدی رسیده که صدای منتقدان را نیز درآورده که «دلیل این میزان از خشم، عصبانیت، قتل و کشتار در سریال‌ها چیست؟» منتقدان معتقدند نمایش صحنه‌های خشونت‌آمیز بعضا از نیازهای یک مجموعه نمایشی برای هیجان و جذابیت‌سازی است اما میزان اتکای سریال‌های این روزهای نمایش خانگی بر خشونت آن قدر شده که تأثیرات منفی بر بینندگان، به‌ویژه نوجوانان خواهد داشت و زنگ خطر در این زمینه را به صدا درآورده است؛ پس از پخش سریال‌هایی چون «سیاوش» و «یاغی» که روایتگر سبک زندگی اوباشگری و خشونت‌های مربوط به این سبک بود، چندگانه «زخم کاری» فصل جدیدی را در نمایش خشونت در آثار نمایش خانگی به ثبت رساند و در سریال‌های فعلی هم گاه خشونت به شکلی افسارگسیخته به نمایش درمی‌آید.
تحقیقات نشان داده که تماشای مکرر صحنه‌های خشونت‌آمیز می‌تواند منجر به افزایش رفتارهای خشونت‌آمیز در بینندگان، کاهش حساسیت به خشونت و افزایش اضطراب و استرس شود. به همین دلیل، نهادهای نظارتی و تولیدکنندگان محتوا باید به مسئولیت‌های خود در این زمینه توجه کنند و راهکارهایی برای مدیریت نمایش صحنه‌های خشونت‌آمیز در سریال‌های نمایش خانگی ارائه دهند.
یکی از راهکارهای پیشنهادی، اعمال محدودیت‌های سنی برای تماشای سریال‌های خشونت‌آمیز و افزایش آگاهی والدین و مربیان درباره تاثیرات منفی این سریال‌ها بر کودکان و نوجوانان است. همچنین، تولیدکنندگان محتوا می‌توانند با استفاده از روش‌های خلاقانه و جذاب، داستان‌های خود را بدون نیاز به نمایش صحنه‌های خشونت‌آمیز روایت کنند.
در نهایت، همکاری بین نهادهای نظارتی، تولیدکنندگان محتوا و مخاطبان می‌تواند به کاهش خشونت در سریال‌های نمایش خانگی و ایجاد محیطی سالم‌تر و امن‌تر برای تماشای این سریال‌ها کمک کند.
کیوان کثیریان، عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران در این باره به ایرنا گفت: درجه خشونت در برخی از سریال‌های نمایش خانگی بسیار بالا است، حال آن که گاهی اوقات اصلا این میزان از خشونت کمکی به درام قصه نمی‌کند یعنی به لحاظ دراماتیک چیزی نیست که خیلی نیاز باشد در داستان نشان داده شود. «تاکید می‌کنم معمولا در سریال‌های پلیسی یا اکشن نیاز به نشان دادن میزانی از خشونت وجود دارد اما بالاخره خشونت هم سطح‌های مختلفی دارد که در آثار نمایشی در دنیا کمتر استفاده می‌شود یا اگر استفاده هم بشود با علائم هشداردهنده و محدودیت سنی همراه خواهد شد. موضوع شرایط سنی در سینمای ایران همیشه موضوع بحث بوده ولی به صورت حرفه‌ای هیچ‌گاه الزاماتش انجام نشده است. واقعا در سینمای دنیا این طور نیست که هر سطحی از خشونت برای هر گروه سنی قابل دیدن باشد.
وی افزود: یکی از دلایلی که باید میزان خشونت در برخی از سریال‌ها را کنترل کرد همین موضوع رعایت نکردن شرایط سنی است؛ موضوعی که نه تولیدکننده اثر، نه پخش‌کننده و نه متاسفانه مصرف‌کننده توجهی به آن نمی‌کند و هر محصولی با هر درجه‌ای از خشونت در پلتفرم‌ها پخش شده و نوجوانان و بعضا کودکان هم با خیال راحت پای تماشای آن می‌نشینند.