اشاره: «رفراندوم»، «همه‌پرسی»، «نظرخواهی از مردم» و واژه‌هایی ازاین‌دست پیشینه زیادی در تاریخ سیاسی ایران ندارند، دلیل این ادعا این‌که در تاریخ کهن ایران، فقط برای ۵ بار از مردم خواسته‌شده تا نظر خود را از طریق رفراندوم بیان کنند. نقطه شروعش هم از «۲۱ مرداد ۳۲» آن‌هم برای انحلال هفدهمین مجلس شورای ملی توسط محمد مصدق نخست‌وزیر وقت بود که مردم به انحلال مجلس رأی دادند. دیگری مربوط به اصول انقلاب سفید بود که دراین‌باره هم به‌صورت مهندسی‌شده از مردم نظرخواهی شد. پس از انقلاب یک‌بار درباره تغییر نظام از سلطنت به جمهوری اسلامی، بار دیگر رأی به قانون اساسی اول و بار سوم همه‌پرسی درباره بازنگری قانون اساسی در سال 1368 بود. رئیس‌جمهور تاکنون چند بار خواستار برگزاری رفراندوم درباره مسائل مهم و اختلافی شده است که این امر با مخالفت عده‌ای روبرو شده است. این در حالی است که اصل 59 قانون اساسی می‌گوید: «در مسائل بسیار مهم اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ممکن است اعمال قوه مقننه از راه همه‌پرسی و مراجعه مستقیم به آرای مردم صورت گیرد و درخواست مراجعه به آرای عمومی باید به تصویب دوسوم مجموع نمایندگان مجلس برسد.» اما پرسش این است که در چه موضوعاتی باید رفراندوم برگزار کرد و چرا عده‌ای با آن مخالفت می‌کنند؟ گزارش پیشرو به این موضوع می‌پردازد:
۱۴۰۰ سه شنبه ۱۷ فروردين