اشاره: امارات متحده عربی، یک پادشاهی مطلقه فدرال در خاورمیانه است که بعد از استقلال از بریتانیا در ۲ دسامبر ۱۹۷۱ میلادی (49سال پیش) شکل گرفت. این کشور از اتحاد هفت شیخ‌نشین کوچک به نام‌های ابوظبی (پایتخت)، دبی، شارجه، عجمان، فجیره، راس‌الخیمه و ام‌القوین تشکیل‌شده است. در حال حاضر امیر و رئیس دولت امارات شیخ خلیفه بن‌زاید آل‌نهیان است. امارات یکی از بزرگ‌ترین ذخایر نفتی دنیا را در اختیار دارد و درآمد سرانه مردم آن در سال 2019، رقم 29 هزار و 900 دلار بوده است. اقتصاد این کشور که ساختاری شفاف و امن دارد، در دهه‌های گذشته پذیرای بخش بزرگی از شرکت‌ها و نهادهای بین‌المللی بوده است. این کشور در طول دهه‌های گذشته با پیگیری طرح‌های جدید اقتصادی توانست از کشوری که مردمی فقیر، قبیله‌ای و صحرانشین داشت، به یکی از کشورهای ثروتمند منطقه و جهان تبدیل شود؛ به‌گونه‌ای که بر اساس برآورد صندوق بین‌المللی پول، تولید ناخالص داخلی این کشور 746 میلیارد دلار بوده است. این کشور همچنین با سرمایه‌گذاری عظیم در صنعت گردشگری، درآمد بسیاری را از این طریق برای خود تضمین کرده است؛ در سال 2020 شهر دوبی به‌عنوان پنجمین مقصد گردشگری در جهان شناخته‌شده است. همچنین امارات متحده عربی روابط دیپلماتیک و بازرگانی گسترده‌ای با دیگر کشورهای جهان دارد و یکی از اولویت‌های سیاست خارجی این کشور، ایجاد روابط اقتصادی، تجاری و... مبتنی بر همکاری دوجانبه با همه کشورهای جهان است. این کشور که چند ماه دیگر، پنجاهمین سال استقلال خود را جشن می‌گیرد، در سال 2020 چند رویداد مختلف را از سر گذراند؛ از توافق با اسرائیل گرفته تا گسترش نفوذ در منطقه و ارسال مریخ‌نورد به فضا! امارات این روزها نیز با گسترش واکسیناسیون کرونا، به دنبال احیای روند جذب گردشگران به امیرنشین‌های دوبی و ابوظبی است؛ اما پرسش این است که امارات چگونه در پنج دهه به‌عنوان یک قدرت منطقه‌ای ظهور کرده و برای مردمش رفاه و آسایش و امنیت فراهم کرده و حالا رؤیاهای بزرگ در سر می‌پروراند؟
۱۳۹۹ دوشنبه ۲۵ اسفند