یک عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم می‌گوید: یکی از اتفاقات خیلی مثبت در جنگ اخیر این بود که همه-از مردم عادی گرفته تا خارج‌نشین‌ها و حتی زندانیان سیاسی- پشتیبان بودند. این یکی از چیزهایی بود که خدای متعال اینها را به این طرف آورد و امیدواریم که همیشه این‌جور باشد. مسئولین ما برای خدا کار کنند، از خودگذشتگی داشته باشند، ملت هم دنبالشان باشند. اگر این‌جور باشد، هیچ کسی نمی‌تواند خرابکاری بکند. اینها مسائلی است که بایستی ما انقلاب را با هر نفس نگه داریم، نه اینکه خراب کنیم.
مشروح گفت‌وگوی خبرنگار جماران با آیت‌الله علی اکبر مسعودی خمینی در پی می‌آید:
استحضار دارید که جناب آقای خاتمی به‌دلیل عارضه قلبی در بیمارستان بستری شدند و مرخص شدند. در پی این اتفاق در فضای مجازی برخی افراد دست به تخریب و حاشیه سازی برای وی پرداختند. نظر شما در مورد این برخوردها چیست؟
هرچند افراد و اشخاص را نمی‌توان از یک بعد دید و مشکل است که انسان بتواند یک نفر را از تمام جهات درک کند و متوجه باشد که چه می‌کند. ولی خب، بعضی از افراد چون برای خدا کار می‌کنند و عملکردشان جوری است که منفعتش به مردم و جامعه می‌رسد؛ این ماندنی است و می‌توان گفت که واقعاً این آدم برای اسلام و قرآن کار کرده است. هم‌چنین است افراد دیگری هم هستند که هر کاری انجام نمی‌خواهند کسی متوجه بشود می‌خواهند پنهانی و برای خدا باشد.؛ پنهانی برای خدا انجام می‌دهند. حالا کسی می‌خواهد بفهمد یا نفهمد.
در هردو مورد چه خدمات آشکار و چه خدمات پنهانی مهم این است که کار فقط برای رضای خدا باشد و این اولین وظیفه‌ای است که برای ما روحانیون وجود دارد. کار را به خاطر خدا انجام بدهیم، نه به خاطر دلم، نه به‌خاطر موقعیتم.
آقای خاتمی یک‌چنین روحانی و یک‌چنین انسان خدوم است که منفعتش به مردم می‌رسید و کارش برای رضای خدا در جهت خدمت به جامعه و مردم بود.
من با آقای خاتمی از خیلی سال‌های قبل آشنا بودم. از زمانی که وزیر ارشاد بودند ما با ایشان رفت‌وآمد داشتیم.
با مرحوم پدرشان، آیت‌الله سید روح‌الله خاتمی هم ارتباط داشتید؟
بله، با ایشان هم آشنایی داشتم. چون پدرشان هرچند وقت یک‌بار خدمت امام می‌آمدند و من هم آنجا بودم. با ایشان هم آشنا بودیم، می‌گفتیم و صحبت می‌کردیم. پدر ایشان هم یکی از اوتاد روزگار بود و امام خمینی را مثل جان دوست داشت. می‌آمدند اینجا، با امام خمینی می‌نشستند و صحبت می‌کردند و از رفقای قدیمی امام، قبل از انقلاب بودند.
خود شخصیت آقای خاتمی چطور شخصیتی است؟
شخصیتش، شخصیت خوبی است. من اگر بودم، عصبانی می‌شدم که چرا من باید مثلاً [محدود] بشوم. اما ایشان هیچ عصبانی نشد و گفت چشم، من هستم. این صفت، صفت کم‌نظیری است که آدم را محصور کنند و اگر بزرگتری به او گفت شما باید این کنار بنشینی، بگوید باشد. شاید من بودم می‌گفتم نه، برای چه باشم؟ ولی ایشان خیلی آرام، و آن هم با این جایگاه و محبوبیتی که دارد، [پذیرفت]. شخصیت آقای خاتمی بسیار خوب و واقعاً مورد پسند است.
آقای خاتمی چون اهل گفتن، شنیدن و صحبت و آرامش بود با همه از جمله بزرگان روابط خوبی داشت. تماس‌های اخیر بزرگان با ایشان در بیمارستان نمونه‌ای از این ارتباط است.
من خودم خدمت مقام معظم رهبری در منزلشان بودم که آقای خاتمی به فرانسه رفته بودند. همان‌جا خود جناب آقای خامنه‌ای به من گفت که: آقای مسعودی، ببین! رئیس‌جمهور ما دارد برای دیدن رئیس‌جمهور فرانسه می‌رود و او چقدر از پله‌ها پایین آمد برای استقبالش. این برای ما خیلی خوب است که رئیس‌جمهور ما را آن‌جور تحویل می‌گیرند. خود مقام معظم رهبری این را فرمودند. آقای خاتمی واقعاً آدم به‌دردبخوری بود و کار به‌دردبخوری کرد. خیلی از مردم الان هم همیشه دولت ایشان را یکی از بهترین دولت‌ها و بهترین دوره‌ها می‌دانند؛ مقابل آن کسی که بدترین دولت بود و همه‌چیز را نابود کرد.
وقتی عرض کردم خود مقام معظم رهبری، من نشسته بودم که ایشان فرمودند: ببین آقا، رئیس‌جمهور ما دارد می‌رود و رئیس‌جمهور فرانسه از آنجا دارد به استقبالش می‌آید. معلوم می‌شود ایران و رئیس‌جمهورش مقاماتی دارند که رئیس‌جمهور فرانسه این همه آمده استقبال. خود مقام معظم رهبری به من نشان دادند. پس خوب است که در شرایط فعلی از ظرفیت‌های آقای خاتمی استفاده بشود.
حضرت آیت‌الله، درباره اوضاع و احوال امروز نظرتان چیست؟ این انسجامی که به وجود آمده را چگونه باید حفظ کنیم؟
بعضی‌ها هستند که خرابکارند؛ اینها چند نفرند و من همه‌شان را می‌شناسم. دانه به دانه‌شان را می‌شناسم، کارشان را هم می‌دانم. واقعاً الان صلاح نمی‌دانم آدم اینها را برملا کند. اگر روزی خیلی بخواهند [ادامه دهند]، {حرفم را خواهم زد}. من همه‌شان را دقیقاً می‌شناسم، کارشان را می‌دانم، اینکه کجا بوده‌اند و الان از چه کسی پول می‌گیرند؛ همه اینها را من می‌دانم ولی الان چیزی نمی‌گویم. اگر دیده باشید، یکی از آقایان یک جمله گفت. گفت فلانی در مجلس کارخرابی می‌کند و اسمش را هم برد.
کار افراطیون بسیار بد است و الان هم دارند دولت را تخریب می‌کنند. اینکه چه کسی پولشان می‌دهد را هم می‌دانم. هرچه بخواهند می‌دهند برای اینکه خرابکاری کنند. بدون اینکه الان اسم ببرم، دارم می‌گویم خودشان را جمع کنند. اگر بنا شد [ادامه دهند]، دیگر هیچی باقی نمی‌گذارم؛ اسامی‌شان را می‌گویم، کارشان را می‌گویم، پولشان را هم که از چه کسانی می‌گیرند، می‌گویم. باید مواظب باشند که خرابکاری نکنند.
به نظر شما این انسجام بعد از جنگ را چگونه می‌توانیم حفظ کنیم؟
یکی از اتفاقات خیلی مثبت در جنگ اخیر این بود که همه-از مردم عادی گرفته تا خارج‌نشین‌ها و حتی زندانیان سیاسی- پشتیبان بودند. این یکی از چیزهایی بود که خدای متعال اینها را به این طرف آورد و امیدواریم که همیشه این‌جور باشد. مسئولین ما برای خدا کار کنند، از خودگذشتگی داشته باشند، ملت هم دنبالشان باشند. اگر این‌جور باشد، هیچ کسی نمی‌تواند خرابکاری بکند. اینها مسائلی است که بایستی ما انقلاب را با هر نفس نگه داریم، نه اینکه خراب کنیم. من اگر زنده باشم و اینها یک مقدار بیشتر خرابکاری بکنند، تماماً اسامی‌شان را می‌نویسم و به رسانه‌ها می‌دهم.
به نظر شما چنانچه برخی معتقدند، آزادی زندانیان سیاسی چقدر در این الفت و دوستی تأثیر دارد؟
خب زندانیان سیاسی فرق می‌کنند. همه را که نمی‌شود همین‌جور گفت. باید پرونده‌شان را ببینند، چه کار کرده‌اند. اینها را که من نمی‌دانم، هیچ قضاوتی نمی‌توانم بکنم.
اگر نکته دیگری دارید، بفرمایید؟
نکته فراوان است، ولی گفتنش خیلی مسئله دارد. امیدوارم آن‌هایی که مخالف با این انقلاب، روحانیت و... هستند، به هوش بیایند و دست از این کارها و خرابکاری‌هایشان بردارند. اگر دست برندارند، هم خدای متعال به جهنم می‌بردشان، هم ما کاری می‌کنیم که به جهنم بروند.
در مورد محصورین و برخی زندانیان هم تقاضا داریم، مقام معظم رهبری همان‌طوری که همه‌جا فکر کرده و کار کرده‌اند و واقعاً دارند کار می‌کنند، ایشان لطف کنند و از (محصورین و بعضی از زندانیان سیاسی) بخواهند دیگر از این صحبت‌ها و کارها نکنند و آزاد شوند و بروند. به نظر من بسشان است؛ فهمیدند که نباید با نظام مخالفت کنند. آن آقایان هم که اصلاً مخالفت با نظام نداشتند. حالا هرچه شده، دیگر آن را من نمی‌دانم، ولی امیدوارم که مقام معظم رهبری عفو نمایند.
یک دفعه هم عرض کردم، عفو عمومی معنایش این نیست که هر جنایتکاری را [آزاد کنند]، نه؛ آن‌هایی که واقعاً آدم‌های به‌دردبخوری بودند، به نظام و انقلاب خدمت کردند، دیگر بسشان است