ستاره صبح، فائزه صدر: روابط عمومی قرارگاه پدافند هوایی کشور ساعات اولیه شنبه پنجم آبان در اطلاعیه ای اعلام کرد که سامانه یکپارچه پدافند هوایی، هجوم به نقاطی از مراکز نظامی در استان های تهران، خوزستان و ایلام را رهگیری و با حملات مقابله کرده است. به دنبال این حملات جمهوری اسلامی با بیان اینکه حق ذاتی خود را برای پاسخ قانونی و مشروع به این حملات، در زمان مقتضی محفوظ میدارد، واکنش رسمی خود را اعلام و خواستار برگزاری نشست فوری شورای امنیت شد. روز گذشته جوسپ بورل، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در اظهار نظری به تنش منطقه واکنش نشان داد و گفت: «در یک قدمی جرقه ای زندگی می کنیم که میتواند به وقوع جنگی بزرگ بیانجامد.» با تشدید تنش، هراس از شروع جنگ در میان افکار عمومی بالا میگیرد و سؤالاتی پیرامون وضعیت پیش آمده و تبعات گسترش جنگ در جامعه مطرح میشود. ستاره صبح در گفتوگو با مهدی محمودیان، کارشناس سیاسی به تحلیل شرایط موجود برآمده که در ادامه میخوانید:
آیا نتایج انتخابات آمریکا تأثیری بر تنش منطقه خواهد داشت یا خیر؟ آیا میتوان امیدوار بود که با ادامه داشتن عمر دموکراتها در کاخ سفید، چشم انداز صلح در افق خاورمیانه نمایان شود یا خیر؟
بیشترین موضوعاتی که بر وضعیت منطقه تأثیر دارند، حول محور تصمیمات منطقهای است. همانطور که ایران بیش از هر چیزی از تصمیم گیریها و سیاست های داخلی و منطقهای اش متاثر میشود.
توجه به اهدافی غیر از منافع ملی و سیاستگذاری بر اساس ایدئولوژی و آرمان های دست نیافتنی باعث شده به انتخابات آمریکا چشم بدوزیم. اگر سیاستگذاری براساس منافع ملی باشد فرقی نمیکند رئیسجمهور آمریکا چه کسی باشد و ایالات متحده در منطقه چه بکند؟!
اگر ایران بر اساس منافع ملی اش پیش برود و در ایجاد رابطه با جهان الگو و اولویتی جز این نداشته باشد با هر کسی حتی آمریکا گفتوگو خواهد کرد و به جای تأثیر پذیری بالا که امروز در حوزه اقتصاد شاهد اش هستیم، تأثیر گذار خواهد بود.
اگر ایران بر اساس منافع ملی عمل کند بهترین نتیجه برای کشور حاصل خواهد شد. اگر سیاستها اصلاح شود و وضعیت کشور تغییر کند این ما هستیم که در منطقه به طور واقعی تأثیر گذار خواهیم بود.
آیا حمله اسرائیل به ایران به ویژه حملات به حومه پایتخت از طرف ایران پاسخ داده خواهد شد؟
لازم است که به وضعیت داخلی اشاره کنم. با انتخابهایمان خود را در وضعیتی قرار دادهایم که در معرض درگیری با اسرائیل هستیم. اسرائیلی که غیر انسانی ترین واکنشها را دارد.
حتی در مقاطعی مثل هفته های اخیر منتظر بودیم تا آنها حمله کنند و به نوعی شدت و گستردگی حملات تکلیفمان را مشخص کند.
امروز ایران در شرایطی قرار گرفته که ناگزیر است به واکنش های اسرائیل عکس العمل نشان بدهد. درحالیکه ایران میتوانست ضمن محکوم کردن اشغالگری در سرزمین فلسطین و محکومیت قطعی جنایات اسرائیل خود را در زمین بازی رهبران این کشور و امثال نتانیاهو قرار ندهد.
رفتار ترکیه و عربستان مثال پرهیز از تنش و نیفتادن در تله اسرائیل است.
ایران نباید در موقعیتی قرار بگیرد که سیاست های آمریکا و اسرائیل برایش تعیین کننده باشد. شعار میدهیم که اینچنین نیست، ولی عمق اقتصاد مان وضعیت دیگری را نشان میدهد.
در شرایطی قرار داریم که یا باید به رفتارهای اسرائیل واکنش نشان بدهیم یا منتظر عکس العمل اسرائیل باشیم.
در تلهای افتادهایم که یک اشتباه میتواند اقتصاد را به شکل منفی تحت تأثیر قرار دهد.
به وضعیت اقتصادی اشاره کردید، آیا اقتصاد ایران در جنگ احتمالی تاب آوری خواهد داشت؟ آیا توجه حاکمیت به مؤلفه مهم اقتصاد میتواند سرنوشت تنش ایران و اسرائیل را تغییر دهد یا خیر؟
ایران جنگی طولانی مدت و فرسایشی را تجربه کرده است. فرق امروز و دوران جنگ ۸ ساله این است که آن زمان تکیه گاه های اجتماعی و اقتصادی کافی برای ورود به جنگ وجود داشت. ولی امروز وضعیت حاکمیت از نظر سرمایه اجتماعی مثل آن دوران نیست.
فاصلهای بین حکومت و مردم افتاده است و حاکمیت از انسجام اجتماعی برخوردار نیست.
زیر ساخت های اقتصادی زیر تحریم فرسوده و ناکارآمد شده است. ایران بدون جنگ نیز در حوزه اقتصادی مشکلاتی جدی دارد. تحریم ادامه دارد و چشم انداز رفع تحریم متصور نیست.
از طرفی اسرائیل عراق نیست ما با کشوری درگیر شدهایم که شعبه غرب در خاورمیانه است و از پشتوانه نظامی، سیاسی و مادی و معنوی اروپا و آمریکا برخوردار است.
در چنین شرایطی موازنه قدرت به نفع ایران نیست ورود به جنگ برای ایران هزینه خواهد داشت. شاید ضرباتی جدی به اسرائیل وارد کنیم ولی در این صورت اتفاقاتی در ایران پیش بینی میشود که جبران ناپذیر خواهند بود.
در صورت درگیری ایران و اسرائیل بازگشت به شرایط کنونی غیرممکن خواهد بود.
وقتی بنیانگذار جمهوری اسلامی قطعنامه را میپذیرفت بسیاری مخالف بودند ولی ایشان تصمیم گرفت کشور از آسیب بیشتر در امان بماند و از بحران نجات پیدا کند.
امروز هم برخی بر طبل جنگ میکوبند اما امیدواریم تدبیری که در دهه شصت با پذیرش قطعنامه ایران را از ادامه بحران جنگ نجات داد امروز نیز به مدد گرفته شود.