این دو ایدهای داشتند که شنیدن آن خالی از لطف نیست. میگفتند: میدانیم پزشکیان بهتر عمل میکند، ولی جلیلی مملکت را خراب میکند و تورم را وحشتناک بالا خواهد برد و تکلیف مردم روشن میشود.
" قبل از پاسخ به این ایده، خاطرهای از انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۴ نقل میکنم. با دوستان هر جمعه کوه میرفتیم. تا رسیدن به نقطه استراحت و صرف صبحانه، حدود ۱.۵ ساعت در مسیر کوهپیمایی، فرصت گفتوگو و بررسی اخبار و احیاناً بیان موردهای مدیریتی کاری و یا منابع انسانی پیش میآمد. در خصوص انتخابات ریاست جمهوری آن سال و تعدد نامزدهای ریاست جمهوری و محاسن و معایب هر نامزد صحبت میشد. فرد میانسالی پشت سر ما حرکت میکرد و متوجه صحبتهای ما شد. به شوخی و جدی گفت: " اول صبح خون خودتان را کثیف نکنید، سیاست را ولکنید. جوک بگویید و بخندید. "
اظهارات وی، موجب شد تا با فرد میانسال وارد گفتوگو شویم و از نظریات ایشان مطلع شویم. در پایان به خانه برگشتیم و در انتخابات شرکت کردیم. نتیجه آرا مشخص شد. احمدینژاد و هاشمی رفسنجانی به دور دوم راه یافتند. مطابق معمول روز جمعه بعد، با دوستان عازم کوه شدیم. درراه صعود، تصادفی همان فرد میانسال هفته گذشته را دیدیم و به جمع ما آمد. پس از شوخی و بگوبخند به مرد میانسال از او پرسیدیم: نظر شما در خصوص این دو نامزد ریاست جمهوری راهیافته به دور دوم چیست؟ گفت قبول دارم که آقای هاشمی رفسنجانی توانمندتر از آقای احمدینژاد است. ولی! " صحبتهای احمدینژاد نشان میدهد که وی کشور را به سمت پرتگاه و سقوط میبرد و من اگر بخواهم رأی بدهم، به احمدینژاد رأی میدهم تا کار را یکسره کند".
جمله آن مرد میانسال را 17 سال بعد امروز از دو نفر تحصیلکرده شنیدم، به فکر فرو رفتم که چگونه میتوان چنین افرادی را قانع کرد که خراب شدن جامعه، با خراب کردن یک ساختمان متفاوت است. خراب شدن جامعه برابر است با: رشد تورم، رشد نرخ بیکاری، کاهش ارزش پول ملی، کوچک شدن سفرههای مردم، افزایش جرم، جنایت، افزایش فساد سازمانیافته، فروپاشی خانوادهها، افزایش طلاق و دهها موضوع دیگر. در پایان از عزیزانی که تردید دارند و یا قصد رأی دادن ندارند تقاضا میکنم اگر تجربهای در تخریب جامعه و سپس ساخت آن دارند، دیگران را آگاه کنند. به امید ایرانی با آیندهای بهتر و تغییر شرایط با صندوق رأی.
بنابراین فرصت را از دست ندهید! تردید را کنار بگذارید! جمعه ۱۵ تیر رأی دهید! بدانید رأی دادن بهتر از رأی ندادن است!