تغییر داد، تلفات سنگینی از خانواده‌ها گرفت و داغ‌ها و درس‌های زیادی برای مردم دنیا داشت. دیگری تبلیغات انتخاباتی نمایندگان مجلس یازدهم است که چه رأی دهنده و چه تماشاگر این انتخابات همگی به یاد دارند که این مجلس با چه وعده‌های بزرگی روی كار آمد.
نمایندگان مجلس یازدهم مثل مردم عادی از شرایط تورمی، تحریم‌ها، مشکلات بخش مسکن، نبود شفافیت و مشکلات معیشتی گله داشتند و بعضاً در شکوه و گلایه از وضع موجود حتی از مردم کوچه و بازار جلو می‌زدند. این طیف مجلس دهم و دولت دوازدهم را علت عمده این مشکلات معرفی می‌کردند و ادعا داشتند بهتر از این دو گروه عمل خواهند کرد.
اما بعد از شروع به کار مجلس یازدهم به جای عمل به وعده‌ها تغییر مسیر دادند و به سراغ تصویب طرح‌ها و لوایحی رفتند که عملاً هیچ ارتباطی با کاهش تورم و بهبود معیشت مردم نداشتند. طرح صیانت که اینترنت آزاد را نشانه گرفته بود، طرح حجاب و عفاف که بر خلاف خواسته اکثریت جامعه بود یا طرح جوانی جمعیت که نسبتی با شرایط اقتصادی خانوار ایرانی ندارد طرح‌های پر سر و صدایی بود که مجلس یازدهم برای آن‌ها وقت و هزینه زیادی صرف کرد ولی موفق نشد آن‌ها را به نتیجه برساند.
در مقابل دیدیم طرح شفافیت كه جزو وعده‌های نمایندگان بود از دستور کار مجلس خارج شد. مجلس طی مراحل مختلف با مسائلی نظیر سیسمونی گیت و شاسی بلند گیت روبه‌رو بود که نه تنها به طور شفاف به این اتهامات نپرداخت بلکه با افشاگران این تخلفات برخورد شد.
مجلس یازدهم موفق نبود چون روی ریل درستی حرکت نمی‌کرد. این مجلس همزمان با سال آخر دولت حسن روحانی بر سر کار آمد و سه سال بعد با دولت ابراهیم رئیسی همکاری می‌کرد ولی رفتار مجلس با دولت در این دو دوره متفاوت بود. مجلس با تصویب مصوبه هسته‌ای قانون صیانت از دستاوردهای صلح آمیز هسته‌ای دست دولت یازدهم و دوازدهم را بست و مانع از احیای برجام شد. بهارستان دقیقاً زمانی دولت را محدود کرد که توافق در دسترس بود و پس از آن دولت و کشور دیگر چنین فرصت مساعدی نداشت.
اما مجلس یازدهم مصادف با دوره دولت سیزدهم سهل گیرانه تر رفتار می‌کرد و در وظیفه نظارتی خود با مدارای بیشتری عمل می‌کرد و بازخواست از دولت در برنامه مجلس نبود. شاید به همین دلیل شاهد اتفاقات تلخی نظیر پرونده چای دبش بودیم. فضای مجلس طوری شکل گرفته بود که به انتظار دولت از مجلس دامن می‌زد. این تصور ایجاد شده بود که مجلس و دولت یک دست شده تا مجلس چشم اش را بر سوء مدیریت و نواقص دولت ببندد. اهرم نظارتی مجلس در این ۳ سال ضعیف عمل کرد، خروجی این وضعیت به نفع مردم و کشور نبود.
نتیجه طرح‌ها و لوایح مجلس یازدهم به خوبی نمایانگر عملکرد این طیف است. طرح جوانی جمعیت چقدر در افزایش تعداد موالید مؤثر بود؟! طرح حجاب و عفاف به کجا رسید؟! بی حجابی را کاهش داد یا بیشتر شد؟ تمامی طرح‌هایی که وقت و هزینه مجلس را گرفت چه آن‌هایی که تصویب و اجرا شدند و چه آن‌هایی که در رفت و برگشتی بی نتیجه بین صحن و شورای نگهبان هستند، کدامیک توانست دردی از مشکلات کشور و مرد را دوا کند؟ سؤال مهم‌تر این است که کدامیک توانست پاسخی به وعده‌های انتخاباتی نمایندگان مجلس باشد؟ چرا نمایندگان به جای پیگیری و به نتیجه رساندن طرح شفافیت یا طرح‌های اقتصادی و معیشتی، به سراغ لوایحی می‌رفتند که سبک زندگی مردم را نشانه گرفته بود؟
نمایندگان مجلس یازدهم و در رأس آن‌ها هیئت رئیسه این مجلس چه توجیهی برای عملکرد خود دارند. مجلس یازدهم از مردم، نخبگان و تحلیلگران نمره قابل قبولی نمی‌گیرد.