بازتاب این ویدئو به دلیل عدم تسلط وزیر امور خارجه به زبان انگلیسی است.با اینکه او از روی متن سخنرانی می کرد اما چندبار کلمات را نمی توانست ادا کند.این در حالی است که محمد جواد ظریف وزیر پیشین امور خارجه در یک برنامه تلویوزیونی گفت:«با کمال فروتنی عرض می کنم که بنده زبان و قانون آمریکا را از شهروندان آمریکایی بهتر میدانم».همچنین وزیر امور خارجه عربستان هم اخیرات گفتگویی با شبکه سی ان ان داشته که نشان از تسلط کامل او به زبان انگلیسی داشت.پیشتر هم امیر عبداللهیان در جریان نشست بغداد در سال 1400 به زبان عربی سخنرانی کرد که به دلیل عدم تسلط بر این زبان واکنش برانگیز بود. علی مطهری در این باره در توئیتی نوشت:«کاش متن نطق امیر عبداللهیان قبلا توسط یک استاد زبان عربی اعراب گذاری می‌شد تا دقیق خوانده شود.»جزئیات بیشتر را در ادامه می خوانید:
واکنش در فضای مجازی
سخنرانی اخیر حسین امیرعبداللهیان وزیر خارجه در جلسه شورای امنیت سازمان ملل متحد حاشیه‌ساز شده است. در میان انتقادهای کاربران شبکه‌های اجتماعی نسبت به سطح تسلط وزیر خارجه به زبان انگلیسی این سوال مطرح شده که آیا الزامی بوده که او به این زبان سخنرانی کند؟
برخی این فرضیه را مطرح کرده‌اند که احتمالا بر اساس پروتکل‌های برگزاری نشست شورای امنیت سازمان ملل سخنرانی به یکی از زبان‌های رسمی از جمله انگلیسی اجباری است و به همین دلیل حسین امیرعبداللهیان ناگزیر شده با وجود دشواری در تلفظ برخی از کلمات انگلیسی همچنان به این زبان نطق کند.
پروتکل های نشست شورای امنیت
اما پروتکل‌های برگزاری نشست‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد در مورد زبان مورد استفاده سخنرانان چه می‌گوید؟
مواد ۴۱ تا ۴۷ مندرج در فصل هشتم آیین‌نامه داخلی شورای امنیت سازمان ملل متحد به موضوع زبان اختصاص داد.
در ماده شماره ۴۱ تاکید شده که عربی، چینی، انگلیسی، فرانسوی، روسی و اسپانیایی زبان‌های رسمی و کاری شورای امنیت هستند. در حکم بعدی آمده است: «سخنرانی‌هایی که به یکی از این شش زبان رسمی شورای امنیت بیان می‌شود باید به پنج زبان دیگر نیز ترجمه شود.»
اما در ماده ۴۴ تصریح شده که هر نماینده‌ای می‌تواند به زبانی غیر از زبان‌های رسمی شورای امنیت سخنرانی کند ولی در این صورت، خود او موظف است که ترجمه‌ای از نطقش را به یکی از زبان‌های رسمی به دبیرخانه شورا ارائه کند، چرا که ترجمه مترجمان دبیرخانه ممکن است بر اساس تفسیری باشد که با منظور بیان شده در زبان اصلی انطباق نداشته باشد.