برنج خارجی وارد و انبار می شود و زمان برداشت به بازار عرضه می شود و کمر کشاورز را می شکند

  نقش مجلس در مبارزه با فساد و ایجاد شفافیت در عملکرد های اقتصادی چیست؟
در ابتدا می گویم که اراده مبارزه با فساد وجود ندارد. شاید شخصیت های عدالتخواه و مسئولینی با وجدان در بدنه حاکمیت داشته باشیم ولی واقعیت ها با اراده این افراد هم سو نیست.
ما هم زمانی در مجلس بودیم و کارهایی انجام دادیم و با مسئولین دولتی و با قوه قضاییه در ارتباط بودیم و از نزدیک دیدیم و فهمیدیم که اراده جدی در مبارزه با فساد نیست. هر سه قوه و سایر ارگان ها و نهادها و سازمان ها همگی باید در مسیر مقابله با فساد باشند وگرنه همین آش و همین کاسه است.
وقتی می گوییم وظیفه مجلس، باید ببینیم اصلا نقشی موثر برای مجلس باقی مانده یا نه؟! مسائل سیاسی و تصمیمات حوزه سیاست خارجه در شورای امنیت ملی و تشخیص مصلحت و شاک و... بررسی می شود. تصمیمات فرهنگی در شورای عالی انقلاب فرهنگی اخذ می شود. تصمیمات حوزه آموزش جای دیگری گرفته می شود. برخی تصمیمات هم در جلسات سران قوا تایید می شود. دیگر چه کاری برای نماینده مجلس باقی مانده است؟ از مجلسی که در راس امور نیست چه انتظاری می توان داشت؟
از سویی مجلسی که باید عصاره فضائل ملت باشد یعنی بهترین ها، مورد وثوق ترین ها، نخبه ترین ها، قابل اعتمادترین ها و تواناترین ها وارد آن شوند، از مجلسی که با حداقل مشارکت تشکیل شده است، چه انتظاری می توان داشت؟!
نماینده ای که جامعه پذیری ندارد، نمی تواند قدم های بزرگ بردارد. مبارزه با فساد کاری بزرگ است.
وقتی در روند تایید صلاحیت نمایندگان، شخصیت های مردمی را کنار می زند و افرادی را به مرحله پایانی انتخابات می رساند که مورد قبول اکثریت جامعه نیستند، نباید از چنین مجلسی انتظار مبارزه با فساد داشته باشیم.
نماینده نباید زیر دین هیچ مسئولی باشد و با افراد فاسد در هر جایگاهی که باشند، تعارف نداشته باشد.
نماینده مجلس باید شهامت برخورد با فساد را در خود داشته باشد. پاکدست باشد و پرونده سفیدی داشته باشد و از اختیارات اش استفاده کند. نماینده مجلس مافوق ندارد، کارفرمای نماینده مجلس جامعه اش است. جز مردم کسی نباید به نماینده مجلس بگوید چه بکن و چه نکن!
مجالس طرح ها و قوانین زیادی در حوزه شفافیت تدوین کردند ولی نسخه ای که مجلس می نویسد باید اجرا شود. نقش نظارتی نماینده مجلس از وظیفه تقنینی اش مهمتر است. این همه پرونده فساد که به قوه قضاییه می رود چه سرنوشتی پیدا می کند؟ مردم که نمی توانند این پرونده ها را پیگیری کنند، ولی نماینده مردم می تواند.

  نقش دیگر دستگاه ها و سایر قوا در ریشه کن شدن فساد چیست؟ چرا به این وظیفه توجه نشده است؟
قوه قضاییه به عنوان یکی از سه قوه اقتدار دارد. دولت هم اقتدار و استقلال عمل دارد، اما قوه مقننه از ارزش های ذاتی اش فاصله گرفته است. درحالیکه مجلس باید در برابر  قوه مجریه و قضاییه سرامد باشد و نظارت بر دو قوه دیگر را عهده دار باشد. در حالیکه مجلس پشتوانه قانونی لازم را دارد، اما دست اش از اهرم های اجرایی خالی است. مبارزه با فساد نباید هزینه داشته باشد. آدم های سالم باید جایگاه داشته باشند. چرا نماینده ای که افشاگر فساد است در دور بعد رد صلاحیت می شود؟ چنین رفتار هایی فضا را برای فساد آماده می کند.

  در پرونده فساد اقتصادی شرکت چای دبش، مبنای این رانت واردات چای بود درحالی که تولید داخل قابلیت تامین نیاز بازار را دارد، به عنوان نماینده پیشین، سهم مجلس را در این مسائل چگونه می بینید؟
تصمیماتی که برای حوزه کشاورزی گرفته می شود در راستای کمک به رانت خواران و دلالان است و کمکی به تولید داخل نمی کند. به طور مثال گفته شد در زمان برداشت برنج، برنج خارجی وارد نکنند. این چه قانونی است؟! برنج خارجی وارد و انبار می شود و زمان برداشت به بازار عرضه می شود و کمر کشاورز را می شکند.
اراده تقویت تولید ملی یعنی مبارزه با واردات برنج خارجی، یعنی جلوگیری از واردات چای خارجی، یعنی مبارزه با قاچاق؛ نه همدستی با دلالان! از سویی تحریم به کمک سودجویان آمده است وقتی نمی توانند ارز وارد کشور کنند به ازای بخشی از ارز صادرات، محصولات بی کیفیت خارجی را وارد کشور می کنند و به اقتصاد و تولید داخلی لطمه می زنند. آیا برنج مرغوب و پر محصول شمال کشور با برنج بی کیفیت و آلوده هندی قابل مقایسه است؟! وقتی برنج ایرانی سال گذشته هنوز در انبار ها موجود است چرا باید مجوز واردات برنج خارجی امضا شود.