این دو برادر سالها از عوارض شیمیایی دوران جنگ رنج کشیدند و هر دو هم در نهایت جان خود را در راه خدا و برای اعتلای ایران تقدیم کردند.
سردار صنیع خانی از انقلابیون مبارزی بود که برای کنار زدن استبداد شاهنشاهی تلاش زیادی کرد. او به دنبال برپایی نظام عدل اسلامی در ایران بود به گونه ای که امکان بازسازی دیکتاتوری و حاکمیت یک خاندان و یک گروه بر مردم ایران برای همیشه از بین برود.
او برای پاسداری از انقلاب در همان روزهای نخست پیروزی با کمک سایر دوستانش مثل شهید حاج داود کریمی در کمیته نازی آباد فعال شد و سپس به سپاه پیوست.
او از جمله پاسداران فعالی بود که راه شهیدان را همواره در رفتارهای خود در نظر داشت و نگران کم رنگ شدن مخالفت با ظلم در همه جا و بویژه در بین مسئولین کشور بود.
سیدعلی صنیع خانی همیشه از مظلومین در همه جا دفاع می کرد و ضد ظلم و مخالف ظالم بود و برای برقراری عدالت در جامعه تلاش می کرد.
از قبل از پیروزی انقلاب او را می شناختم و همیشه به وی ارادت داشتم. انسان باصفایی بود که از بودن در کنار او احساس آرامش و اطمینان داشتم.
به امام خمینی خیلی ارادت داشت و همواره نگران کنار زدن پیشکسوتان جهاد و شهادت بود.
برای مدتی طولانی از نزدیک شاهد فعالیت های او در نیروی دریایی سپاه بودم. او تلاش داشت تا قدرت سخت و قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران افزایش یابد. اما به قدرت نرم که از طریق محبت و مهربانی ایجاد می شود، اهمیت بیشتری می داد.
او در سالهای آخر عمر نگران شیوه های حکمرانی در ایران بود و از عقب افتادن ایران در توسعه و پیشرفت، به شدت در رنج بود.
او رفت و از غصه خوردن راحت شد و دوستان خود را تنها گذاشت.
به پدر عزیز، خانواده محترم، فرزندان پرتلاشش و نیز به همه مصیبت دیدگان خاندان معزز شهید صنیع خانی تسلیت عرض می کنم.
عاش سعیداً و مات سعیداً
حسین علایی
چهارشنبه هشتم شهریور ماه سال ۱۴۰۲