روشن است که موضع روسیه و چین در مورد سه جزیره ایرانی تنب بزرگ،تنب کوچک و ابوموسی خلاف تمامیت ارضی ایران است به همین دلیل موجی از مخالفت با این دو کشور در ایران بپاخاسته است.از دوستان شرقی توقع نبود که دراین شرایط این مواضع را اتخاذ نمایند،بقول چرچیل اینقدر که از دوستان ضربه خوردیم از دشمنان نخوردیم.البته در روابط خارجی نه دوست دائمی و نه دشمن دائمی وجود ندارد
چین به لحاظ صادرات گسترده و تجمع دارایی در کشور های حاشیه خلیج فارس این موضع را اتخاذ نمودو بعد روسیه برای نشان دادن قدرت خود و عقب نماندن از چین در منطقه ونیاز اقتصادی به شیخ نشین های حاشیه خلیج فارس بدون توجه به عواقب تصمیم خود،این موضع را اتخاذ نمود.
البته در این ماجرا و موضوعات دیگر نباید ضعف دیپلماسی خودمان را از نظر دور داشت،بقول امام در جهان قانون جنگل حاکم است،وقتی دیگران احساس کنند قدرت ملی ضعیف شده ،فشار سیاسی،اقتصادی و حتی ارضی از طرف دوست و دشمن علیه ما آغاز میشود.
انتخاب سفرا و مامورین ضعیف که از آگاهی سیاسی لازم بی بهره باشند و با نگاه جناحی یا حقوق ارزی ،با سفارش این و آن در وزارت خارجه سمت بگیرند،منافع ملی را تضعیف می کند و فرصت برای مخالفان ایجاد می شود.
چند‌جلسه ملاقات اینجانب با محمد جواد ظریف و گزارش ایشان از فرآیند برجام با شش کشور قدرتمند و ایستادگی ایشان مقابل زیاده خواهی آنها ،تجربه ارزشمند این ابر مرد دیپلمات است.او گفت: نماینده کشورهای قدرتمند قصد داشتند بطور مستقیم در امور داخلی ما دخالت کنندولی با دیپلماسی آنها برخورد کردم و استدلال کردم که امور داخلی هر کشور به خود آن کشور مربوط است! افسوس که امروز ایشان خانه نشین است و در میدان روابط بین الملل نقشی ندارد.
نویسنده پیشنهاد می کند در شرایط پیچیده کنونی به نفع کشور است که از افرادی مثل ظریف و دیگر دیپلمات های پیشین در راستای تحقق اهداف جمهوری اسلامی استفاده شود.