فینیان کانینگهام
16 ژانویه 2023
تارنمای استراتژیک کالچر
برگردان و کوتاه سازی علی‌اصغر شهدی
Asghar.shahdi@gmail.com
بلوک نظامی تحت رهبری ایالات‌متحده یکی از طرفین درگیری در اوکراین علیه روسیه است. به‌طور خلاصه، ناتو در حال جنگ با روسیه هست. بنابراین، چرا روسیه اهداف نظامی خود را به خاک اوکراین محدود می‌کند؟
مسکو بارها گفته که جنگ نیابتی در اوکراین بین ناتو و روسیه از طریق پمپ‌زنی 100 میلیارد دلار تسلیحات توسط ایالات‌متحده و متحدانش به جمهوری شوروی سابق آشکارشده است. مشارکت ناتو عمیق و هماهنگ‌تر شده است. چندی پیش، ایالات‌متحده در تلاش بود تأکید کند که کمک نظامی خود فقط «دفاعی» و «غیر کشنده» است. آلمان عضو ناتو قبلاً به دلیل محدود کردن تجهیزات خود به دادن «کلاه ایمنی» مورد تمسخر قرارگرفته بود.
اکنون ایالات‌متحده و متحدانش راکت‌های دوربرد، دستگاه‌های ضد هوایی پاتریوت که می‌توانند جنگنده‌های روسی را در حریم هوایی روسیه سرنگون کنند و همچنین تانک‌های اصلی نبرد را تأمین می‌کنند.
الکسی رزنیکوف، وزیر دفاع اوکراین در مصاحبه با بی‌بی‌سی اظهار داشت که اوکراین به دلیل انبوه تسلیحات و مشاوران نظامی که از این سازمان 28 کشوری دریافت کرده، بالفعل به عضویت ناتو درآمده است.
رزنیکوف اخیراً گفت که اوکراین در خدمت ناتو برای شکست روسیه هست.
بی‌بی‌سی گزارش داد: «ازآنجایی‌که لهستان و بریتانیا برای اولین بار برنامه‌های خود را برای تحویل تانک‌های جنگی فاش کردند، آقای رزنیکوف گفت که مطمئن است اوکراین تانک‌ها، هواپیماها یا جت‌های جنگی و تسلیحات دوربرد را برای هدف قرار دادن اهداف در 300 کیلومتری دریافت خواهد کرد. چراکه «چیزها در کشورهای غربی در حال تغییر هستند.»
رادیوتلویزیون دولتی بریتانیا افزود: «وزیر دفاع اوکراین علیرغم تهدیدهای آشنای مسکو نگرانی‌ها درباره اینکه این اطلاعیه‌ها می‌تواند باعث واکنش روسیه شود، را رد کرد.»
ما متأسفانه به مرحله‌ای رسیده‌ایم که هشدارهای روسیه علیه ناتو برای ارسال تسلیحات بیشتر به اوکراین به عنوان تهدیدی توخالی تلقی می‌شود.
این بدان معناست که علیرغم تشدید نبرد و خطر آشکار مارپیچ شدن به سمت جنگ همه‌جانبه با روسیه، قدرت‌های غربی فشار خود را دوچندان می‌کنند.
اعلامیه هفته گذشته بریتانیا مبنی بر اینکه این کشور اولین عضو ناتو خواهد بود که تانک‌های اصلی رزمی چلنجر را ارسال می‌کند، با هشدار خشمگین روسیه نسبت به تنش مواجه شد. قدرت‌های غربی فقط جنگ و رنج را طولانی می‌کنند، خطر درگیری بیشتر بین دشمنان هسته‌ای را افزایش و جایگزین‌های دیپلماتیک را سرکوب می‌کنند و با این حال، همین قدرت‌های غربی همچنان به سلاح‌ها و دخالت‌های بیشتر ادامه می‌دهند.
کلید این جنگ توسط ایالات‌متحده و متحدانش در ناتو با کودتای تغییر رژیم در کی اف در سال 1393 (2014) و متعاقب آن مسلح شدن شبه‌نظامیان نئونازی که اقوام روسی را در دونباس کشتند، زده شد. رژیم کی یف به کشتار غیرنظامیان در دونباس از گلوله باران عمدی با سلاح‌های ناتو ادامه می‌دهد. اما رسانه‌های غربی این را گزارش نمی‌کنند. آنها بیش از حد مشغول تحریف روسیه به عنوان یک «حکومت بربرمنش با هدایت پوتین مستبد» هستند.
هشدارهای روسیه در مورد دخالت عمیق ناتو نشنیده باقی‌مانده یا به پارانویای (کژپنداری) شوم روسیه تبدیل‌شده است. نتیجه این است که عرضه تسلیحات ناتو در حال افزایش و تهاجمی شدن است. این به نوبه خود منجر به رنج و مرگ غم‌انگیز می‌شود.
اما قدرت‌های غربی به جای مکث و درک ضرورت اخلاقی توقف درگیری و کاوش در دیپلماسی، برعکس عمل می‌کنند.
انحراف نهایی این است که هشدارهای روسیه به عنوان ضعف تلقی می‌شود. خویشتن‌داری و صبر روسیه در مواجهه با سال‌ها تحریکات و تجاوز ناتو به عنوان نشانه‌هایی رد می‌شود که نشان می‌دهد ناتو باید حتی بیشتر برای شکست روسیه تلاش کند.
رژیم کی یف، همان‌طور که رزنیکوف، وزیر دفاعش به خود می‌بالد، با وقاحت منتظر تانک‌ها و حتی جت‌های جنگنده بیشتری از ناتو است. جنگ با یک شیب تند به سمت رویارویی همه‌جانبه پیش می‌رود.
اگر مسکو به جز هشدارهایی که نادیده گرفته‌شده یا مورد تمسخر قرارگرفته، کاری انجام ندهد، به نظر می‌رسد که قدرت‌های ناتو تنش را ادامه دهند.
آیا زمان آن رسیده است که روسیه از «اقدامات فنی- نظامی» علیه اعضای ناتو استفاده کند؟ خطوط لوله و پل‌های نفت روسیه توسط ناتو خراب‌شده و اقتصاد این کشور با تحریم، درگیر یک جنگ اقتصادی شده است. روسیه حق دفاع از خود را دارد.