به گزارش ستاره صبح آنلاین؛ غلامرضا ظریفیان، فعال و تحلیلگر مسائل سیاسی، گفت: «واقعیت این است که اقتصاد ایران یک اقتصاد سیاسی است و تحولات سیاسی تأثیر عمده‌ای بر اقتصاد می‌گذارد. اقتصاد ایران از دیربار دارای بیماری بوده است زیرا متکی به نفت است. از زمانی که نفت در ایران کشف شد تا امروز همواره اقتصاد کشور وابستگی مستقیم به نفت داشته است؛ در تمام برنامه‌های اقتصادی هم این موضوع مشهود بوده است و علی‌رغم تلاش‌های صورت‌گرفته برای رهانیدن اقتصاد از وابستگی به نفت اما این مهم محقق نشده است. بعد از انقلاب با وجود تأکیدات بسیار برای حرکت به سمت اقتصاد بدون نفت اما به دلایل سیاسی، اقتصادی و حتی فرهنگی این موضوع رخ نداد و همچنان نفت به عنوان مهم‌ترین عنصر تعیین‌کننده در اقتصاد ایران است».
او ادامه داد: «بخشی از اقتصاد کشور متأثر از نوع سیاست‌ها، رویکردها و خطاهای استراتژیکی است که رخ می‌دهد و می‌بینیم که در دولت‌های مختلف سطح پیشرفت یا پسرفت اقتصادی متفاوت است و هنگامی که از نیروهای توانمند استفاده می‌شود، مشکلات اقتصادی کمتر و پیشرفت‌ها بیشتر می‌شود و حالت عکسش هم صادق است. برای مثال وقتی نیروهایی در حوزه اقتصاد می‌آیند که باور دارند باید با دنیا ارتباطی سازنده برقرار کنیم، متفاوت از کسانی عمل می‌کنند که اساسا باور به ارتباط با دنیا ندارند».
این تحلیلگر مسائل سیاسی همچنین بیان کرد: «دولت کنونی علاوه بر آنکه رنج تاریخی اقتصاد ایران را بر دولت دارد اما در عین حال از نیروهای توانمندی در حوزه اقتصاد هم بهره نبرده است. دولت سیزدهم نگاهی غیرواقعی به مسائل اقتصادی دارد. تناقض‌های آشکاری هم میان حرف و عمل دولت دیده می‌شود؛ مشخصا درباره ارز ترجیحی گفته شد که باید حذف شود زیرا باعث ایجاد رانت و فساد است اما بعد از آن دیدیم که ارز نیمایی اما با نرخی بالاتر به وجود آمد. اقتصاد ایران نیازمند نیروهای کارآمد و توانمند است اما در دوره اخیر به سراغ کسانی رفته‌اند که از تجربه کافی برخوردار نیستند و شاید تحصیلات دانشگاهی داشته باشند اما تجربه عینی ندارند».
ظریفیان در پایان گفت: «ما باید بپذیریم که در قرن بیست‌ویکم نمی‌توانیم بدون ارتباط اقتصادی تعامل اقتصادی با جامعه بین‌المللی کارها را پیش ببریم. حتما می‌پذیریم که باید ظرفیت‌های داخلی خودمان را تقویت کنیم اما این موضوع نافی ضرورت ارتباط با دنیا نیست. ما راهی نداریم جز آنکه دو موضوع را در دستور کار قرار دهیم؛ نخست استفاده از نیروهای توانمند، باتجربه و با دانش اقتصادی و دوم گسترش ارتباط اقتصادی با کشورهای مختلف دنیا».
منبع: نامه‌نیوز