ستاره صبح آنلاین-اعتراضات پاییز سال 1401 در واکنش به رفتار نامناسب گشت ارشاد آغاز شد ولی خیلی زود دامنه آن به سراسر کشور گسترش یافت و به اعتراض جوانان به شیوه‌های حکمرانی منجر شد. روش‌های بکار رفته برای کنترل اعتراضات، متأسفانه نتوانست از دامنه و حجم آن بکاهد و منجر به بروز خشونت‌هایی شد که تا کنون جان چند صد نفر را گرفته و خانواده‌های زیادی را داغدار و عزادار کرده است. بعضی از کشورهای خارجی و گروه‌های ضد ایران نیز فرصت را غنیمت شمرده و اوضاع را مناسب تلقی کردند و سعی نمودند تا مدیریت اعتراضات را به صورت غیرملموس در دست گرفته و اهداف خود را برای بهم ریختن اوضاع ایران دنبال کنند. طبیعی است که در چنین وضعیتی همه علاقمندان به جمهوری اسلامی ایران، نگران آینده کشور شوند و به دنبال راه‌های خروج از بحران برآیند و راه‌های کم هزینه‌تر را برای ایجاد آرامش در کشور جستجو کنند. شاید اگر آیت‌الله هاشمی رفسنجانی در قید حیات بود همان شیوه‌ای را که ایشان پس از اعتراضات ناشی از انتخابات سال 1388 دنبال کرد، امروز نیز در پیش می‌گرفت. ایشان در آن سال بر این باور بود که باید صدای معترضین را شنید و ظهور و بروز اعتراضات را فقط به برنامه‌ریزی و اقدام بیگانگان منتسب نکرد. ازسوی دیگر باید در شیوه حکمرانی تجدید نظر کرد و از رفتارهایی که باعث نارضایتی آحاد مختلف مردم می‌شود جداً خودداری کرد. ایشان معتقد بود که باید همه زندانیان سیاسی آزاد شوند و حکومت با افراد و گروه‌های ناراضی وارد گفتگو شود و خود را تابع خواست و آراء و اراده مردم بداند. از طرفی اصلاحاتی در قوانین انجام شود تا انتخابات آزاد و رقابتی به طور مرتب در کشور برگزار شود و همه مردم احساس کنند با شرکت در انتخابات می‌توانند نمایندگان واقعی خود را انتخاب کنند و اصلاحاتی را که در هر زمان لازم می‌دانند از طریق صندوق‌های رأی انجام دهند. آقای هاشمی رفسنجانی راه برون رفت از مشکلات را اتخاذ سیاست خارجی فعال در تعامل سازنده با کشورهای مختلف جهان می‌دانست و معتقد بود که باید به گونه‌ای اقدام کرد تا تحریم‌های ظالمانه لغو شود و ایران بتواند مثل سایر کشورهای جهان با مردم دنیا مراوده اقتصادی و فرهنگی و سیاسی داشته باشد و بتواند اقتصاد خود را توسعه دهد. ایشان به دنبال آن بود تا توسعه اقتصادی به عنوان مهم‌ترین اولویت عملی برنامه‌های حاکمیت قرار گیرد و تمام توان دولت برای رفع موانع کسب و کار صرف شود و فضایی فراهم شود تا ایران بتواند به اهداف سند چشم انداز 20 ساله دسترسی پیدا کند و جایگاه اول اقتصادی و علمی و فناوری و اعتباری را در بین کشورهای منطقه به دست آورد. باید دستگاه‌های مختلف حاکمیتی بویژه نهادهای امنیتی، انتظامی و قضایی از انجام اقداماتی که زمینه نارضایتی‌های مردم را فراهم می‌کند به شدت پرهیز کنند تا مردم احساس بهتری پیدا کنند. ازسوی دیگر مناسب است دولت دستگاه‌هایی که عملکرد آنها باعث تنش در جامعه شده است و غیر ضروری هستند مثل گشت ارشاد و ستاد امر به معروف و نیز دستگاه‌های موازی پر هزینه را کنار بگذارد. همچنین برای کاهش نرخ تورم و گرانی و بیکاری گسترده چاره اندیشی کند. حاکمیت نیز ضروری است که همه ایرانیان را در سطح جهان، خودی تلقی کند و نگاه امنیتی به حل مشکلات و معضلات کشور را تغییر دهد تا جاذبه‌ها بالا رود.