استفاده از تاکسی هم مثل همه‌چیز آداب و قوانینی دارد که رعایت آن‌ها می‌تواند سفرتان را امن‌تر و راحت‌تر کند. این قوانین را شاید جایی خوانده یا شنیده باشید؛ اما یکسری قوانین نانوشته هم وجود دارد که اگر آن‌ها را بدانید، هم حرص‌وجوش کمتری می‌خورید و هم پوستتان چروک نمی‌شود. با ما همراه باشید تا برخی از این نکات مهم آموزشی را باهم مرور کنیم:
پنبه فرو کنید
اگر راننده تاکسی صدای موزیک نامناسبی را بلند کرده است یا چنانچه مسافری مثل بلندگو قورت داده‌ها با تلفن صحبت می‌کند، توهم برخورداری از حقوق شهروندی برندارید و تذکر ندهید. قبل از هرگونه واکنشی حتماً برآورد مناسبی از قدرت بدنی طرف داشته باشید. حتماً قبل از تذکر دادن به راننده تعداد تاکسی‌های موجود در آن ساعت و مسیر را با دقت بررسی کنید! مثلاً اگر دم غروب به راننده بگویید بالای چشمت ابرو است، بلافاصله جایتان را با مسافر دیگری پر می‌کند. اگر دوباره شانس آوردید و ماشین گیرتان آمد، کاملاً سکوت کنید تا به مقصد برسید. توصیه‌ای که مرگ ندارد و همیشه جواب می‌دهد این است که دو تکه پنبه همراه داشته باشید و به‌محض مواجهه با صدای بلند آن‌ها را در گوش‌هایتان فرو کنید تا هم اعصابتان خراب نشود و هم دچار زخم کاری نشود.
پیاده شوید و بدوید
یکی از مشکلات مهم در وسایل حمل‌ونقل عمومی نزدیکی مسافران به هم است. از اتوبوس و مترو حرفی نمی‌زنیم که در آن‌ها مرزهای نزدیکی مسافران درنوردیده شده است؛ اما اوضاع تاکسی‌ها هم تعریفی ندارد. به‌طوری‌که اگر مسافری عطسه یا سرفه کند، به‌طورقطع سلامتی‌تان به چالش کشیده می‌شود. خوشبختانه از نکات مثبت کرونا این بود که ماسک را مقداری جا انداخت. هرچند اکثر مسافران مسئله‌دار ماسک نمی‌زنند و فقط کمی زیر باد کولر خوابیده یا به خربزه حساسیت دارند؛ اما شما حتماً ماسک بزنید؛ و مثل مأموران کا.گ.ب بقیه را زیر نظر بگیرید و به محض اینکه احساس کردید کسی قصد سرفه یا عطسه دارد، ابتدا شیشه را پایین کشیده و ماسکتان را محکم کنید. بعد چشم‌ها را بسته و سرتان را به سمت مخالف برگردانده و لای آرنج پنهان شوید؛ تا چند دقیقه تنفس نکنید. حتی بهتر است همان لحظه پیاده شوید. البته انجام این کارها هیچ تأثیری ندارد و کرونایتان قطعاً مثبت شده است.
تکون بده
طبق اصول اولیه اخلاقی هر کس باید به حق خودش قانع بوده و به حقوق دیگران تجاوز نکند؛ اما متأسفانه همه این‌طور فکر نمی‌کنند و کار را برای بقیه سخت می‌کنند، مخصوصاً در تاکسی. مسافران در تاکسی به چند گروه تقسیم می‌شوند. گروه اول نه‌تنها به حق خود اکتفا می‌کنند، بلکه از همه حق خود هم استفاده نمی‌کنند. این افراد پاهای خود را به هم چسبانده، خود را مچاله کرده و با دست مخالف دستگیره بالای پنجره تاکسی را می‌گیرند؛ در حدی که یک‌طرفشان روی هوا بوده و با صندلی تماسی ندارد. این افراد وقتی پیاده می‌شوند، باید چند کیلومتری راه بروند تا بدنشان به حالت اولیه برگردد.
گروه دوم نه به حق دیگران کاری دارند و نه از حق خودشان می‌گذرند. این گروه طوری در تاکسی می‌نشینند که از همه فضای خود در چهار جهت جغرافیایی استفاده کنند؛ اما گروه سوم از حق خود کاملاً استفاده کرده و به حق دیگران تجاوز می‌کنند. این‌ها به‌تنهایی جای چند نفر را در تاکسی می‌گیرند. اگر هم به آن‌ها تذکر بدهید یا می‌گویند «من همیشه این‌جوری میشینم» یا کمی خودشان را جمع می‌کنند، اما بعد از چند ثانیه دوباره همان آش و همان کاسه!
پول خرد بدهید
آیا شما هم فکر می‌کنید که نرخ کرایه تاکسی به‌صورت سالانه توسط شورای شهر تعیین می‌شود؟ -بله؟ -نخیررر! یعنی شاید در ظاهر این‌طور به نظر برسد، اما باید بدانید که کرایه تاکسی کاملاً شناور بوده و به عوامل بسیاری بستگی دارد. مثلاً تصور کنید اول صبح در حال رفتن به سرکار هستید که راننده می‌گوید: «دو برابر می‌گیرم!» کمی مقاومت می‌کنید، اما وقتی قیافه «انگری برد» رئیس یادتان می‌آید، قبول می‌کنید. یا اگر تجربه ساعت‌ها ماندن در صف تاکسی را در غروب‌ها داشته باشید، متوجه می‌شوید که راننده هر مبلغی گفت باید بپذیرید. اندازه اسکناستان هم نقش مهمی در میزان کرایه دارد، سعی کنید اندازه را طوری انتخاب کنید که با راننده وارد گفتگوی سخت نشوید. درنهایت اینکه از نحوه برخورد راننده با سایر مسافران عبرت بگیرید. اگر احساس کردید راننده درحالی‌که پول خرد دارد، بقیه نمی‌دهد؛ کرایه ندهید تا به مقصد برسید. از تاکسی پیاده شده جیب‌هایتان را الکی بگردید و یک پول مچاله به راننده داده و سریعاً در افق محو شوید.