تریتا پارسی، تحلیلگر و دیپلمات ایرانی-آمریکایی، پژوهشگر برجسته مسائل سیاست خارجی ایران و خاورمیانه و بنیان‌گذار شورای ملی ایرانیان آمریکا (NCRI-US) و همچنین یکی از چهره‌های شناخته شده در حوزه دیپلماسی هسته‌ای است. او نویسنده کتاب «دیپلماسی هسته‌ای اوباما» و مقالات متعدد تحلیلی در زمینه سیاست خارجی و روابط بین‌الملل است و در رسانه‌های بین‌المللی به ارائه دیدگاه‌های تخصصی درباره ایران و منطقه مشهور است.
پارسی در یادداشتی در ریسپانسیبل استیت کرفت، نشریه موسسه کوئینسی، به بررسی فعال شدن «مکانیزم ماشه» و تحریم‌ها علیه ایران توسط شورای امنیت سازمان ملل پرداخته و تحلیل می‌کند که هدف واقعی اروپا و آمریکا از این اقدام فراتر از برنامه هسته‌ای ایران است.
به گزارش رویداد24، وی افزود: تصمیم کشور‌های اروپایی (آلمان، فرانسه و بریتانیا) برای بازگرداندن تحریم‌ها، بیشتر به عنوان ابزاری برای وادار کردن آمریکا به همسویی در سیاست‌های اوکراین و مقابله با روسیه است تا فشار مستقیم بر برنامه هسته‌ای ایران.
پارسی در این باره می‌نویسد: شورای امنیت سازمان ملل از طریق مکانیزم «اسنپ‌بک» (بازگشت فوری تحریم‌ها) همه تحریم‌هایی را که پیش‌تر تحت توافق هسته‌ای ایران در سال ۲۰۱۵ لغو شده بودند، دوباره برقرار خواهد کرد. این اقدام از سوی آلمان، فرانسه و بریتانیا (همان قدرت‌هایی که توافق ۲۰۱۵ را طراحی کردند) آغاز شده و آنها با مسدود کردن آخرین راه خروج دیپلماتیک، مسیر را به سمت رویارویی مستقیم هموار می‌کنند.
تریتا پارسی تاکید می‌کند: این دیگر صرفا درباره برنامه هسته‌ای ایران نیست؛ بلکه یک استراتژی اتحادیه اروپا برای وادار کردن آمریکا به همسو شدن با سیاست‌های اروپایی درباره اوکراین است؛ همکاری فزاینده ایران با روسیه در جنگ اوکراین، این کشور را در چشم اروپایی‌ها به تهدید مستقیم تبدیل کرده است. روابط اقتصادی اتحادیه اروپا با تهران پس از سال‌ها تحریم تقریبا ناچیز است. در همین حال، وابستگی اروپا به رابطه فراآتلانتیکی (چه در حوزه نظامی، سیاسی و اقتصادی) بسیار بیشتر از سال ۲۰۰۳ است.
او با اشاره به اینکه «تشدید تنش با ایران دو هدف اروپایی را تامین می‌کند» می‌نویسد: نخست، تهران را برای همسویی با مسکو مجازات می‌کند و پیامی می‌فرستد که حمایت از روسیه هزینه سنگینی دارد. دوم، اروپا را در زمانی که روابط فراآتلانتیکی تحت فشار تاریخی است با عناصر جنگ‌طلب دولت ترامپ همسو می‌کند.
اسرائیل با بمباران ایران در ژوئن «کار کثیف همه ما را انجام می‌دهد». این اظهارنظر بی‌سابقه و صریح بود و نشان می‌دهد بسیاری در پایتخت‌های اروپایی به طور خصوصی اعتراف می‌کنند که اقدامات نظامی اسرائیل علیه ایران، منافع اروپا را با تضعیف کشوری که اکنون با روسیه همسو شده، تامین می‌کند. به همین دلیل من از مدت‌ها پیش به اثربخشی تلاش‌های شجاعانه برای جلوگیری از اسنپ‌بک شک داشته‌ام. اگر یک طرف مصمم باشد که آن را برای اهداف خود فعال کند، تنها امتیازات هسته‌ای به تنهایی کافی نخواهد بود.
شایعاتی نیز وجود دارد که دولت ترامپ این پیشنهاد را رد خواهد کرد، زیرا استراتژی آن بر افزایش تحریم‌های «فشار حداکثری» استوار است و معتقد است ایران در آستانه فروپاشی است و تنها فشار بیشتر می‌تواند نتایج دلخواه را به همراه آورد. از سوی دیگر، E۳ قصد دارند اختیار اسنپ‌بک را در اختیار واشنگتن قرار دهند، با امید اینکه سیاست آمریکا علیه روسیه سخت‌گیرانه‌تر شود. چون روسیه برای اروپا از ایران مهم‌تر است و چون جلب رضایت اسرائیل برای واشنگتن از اجتناب از رویارویی با ایران اهمیت بیشتری دارد، به نظر می‌رسد ماهیت مصالحه ایران عملا بی‌اهمیت است.