اعتیاد یک بیماری جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی است. در واقع اعتیاد وابستگی جسمانی و روانی به انواع مواد مخدر، مواد محرک و مواد توهم زاست که در صورت کنار گذاشتن، علائم ترک و سندرم محرومیت از مواد در افراد ظاهر میشود (حبیبی کلیبر و همکاران، ۱۳۹۳). در حال حاضر ماهیت خدمات درمانی در اعتیاد بیشتر بر محور روانشناختی قرار دارد. شاید معنویت بیش از سایر جنبه های بهبودی در اعتیاد مورد غفلت قرار گرفته است (سنید، ۲۰۰۸). مطالعه در ارتباط با «معنویت، اعتیاد و بهبودی» در ابتدای راه قرار دارد، اما علیرغم آن یافته های محکمی در این باره وجود دارد. نخست اینکه افراد با میزان بالاتر دین و معنویت کمتر به مصرف الکل و مواد مخدر تمایل نشان میدهند. دوم اینکه شواهدی موجود است که معنویت میتواند به عنوان پادزهری برای سوءمصرف مواد باشد. مددجویانی که تحت درمان معنوی قرار دارند، اغلب از حمایت شدن از سوی نیرویی برتر، راهنمای درونی، زندگی هدفمند، سپاسگزاری و ارائه خدمت به افرادی که در جستجوی کمک و بهبودی هستند، سخن میگویند (وایت و و لودت، ۲۰۰۶). بر اساس نظر هتلر معنویت یک بعد از ابعاد ۶ گانه خیر و نیکی است. معنویت شامل سپاس و قدردانی عمیق در زندگی است؛ سپاس به خاطر نیروهای موجود در عالم هستی و سپاس به خاطر زندگی و بودن (هتلر، ۱۹۶۷/ مک دونالد، ۲۰۱۳). معنویت محافظی قوی در برابر ابتلا به مصرف الکل، مصرف مواد و پیشرفت سوء مصرف مواد است. کار در زمینه درمان اعتیاد بدون توجه به اهمیت بالقوه معنویت در بهبودی افراد دشوار است. معنویت میتواند با افزایش توانایی درونی به اشخاص کمک کند تا در استرسهای شدید بتوانند جایگاه خود را در زندگی پیدا کنند (شمسعلینیا و همکاران،۱۳۹۱).
مصون سازی معنویت محور
راهبردهای مقابله ای که به صورت گسترده در چارچوب روانشناسی سلامت مورد مطالعه قرار گرفته است، مجموعه ای از تلاشهای شناختی و رفتاری فرد است که در جهت تفسیر و اصلاح یک وضعیت تنش زا به کار میرود و منجر به کاهش رنج ناشی از آن می شود (سیرتی نیر همکاران، ۱۳۹۱). بهره گیری از مقابله دینی- معنوی که شامل باورهای دینی، نگرشها و یا اقداماتی به منظور کاهش فشارهای روانی ناشی از اتفاقات استرس زا در زندگی مانند فقدان یا تغییر و دگرگونی است تاب آوری افراد را در شرایط مذکور افزایش دهد. معنویت بر توانایی بیماران در مقابله با بیماری تأثیر دارد. برای بسیاری از افراد، باورها و اقدامات معنوی به عنوان منبعی از آرامش و راحتی توصیف شده است (ساد و دی مدیروس، ۲۰۱۲). به بیان دیگر مقابله معنوی، منبع درونی جستجوی معنا در زمان استرس است که منجر به رشد صمیمت با خدا و دریافت مفهوم زندگی و کسب آرامش میشود. روشهای مقابله معنوی با توجه به اصول مذهبی میتواند دارای کارکردهای متفاوت باشد؛ از یک سو هم بی اثر باشد شامل ارزیابی منفی از خدا به عنوان تنبیه کننده، خشم و شک و تردید در مورد قدرت خدا و … و از سوی دیگر مؤثر باشد شامل به چالش کشیدن تبیین های علوم طبیعی، یافتن معنا و درک حوادث در مواجهه با بحران و تعریف مجدد عوامل استرس زا به عنوان فرصتی برای رشد معنویت (شهابی زاده و بحرینیان، ۱۳۹۲). مقابله معنوی از جمله باور به خدای عادل، تلقی از خدا به عنوان یار حمایتگر، تلاش برای حمایت معنوی و شخصی به طور معنادار با پیامدهایی نظیر سلامت روان بهتر و رشد و تعالی معنوی ارتباط دارد. با توجه به بافت فرهنگی جامعه ایران شایسته است مددکاران اجتماعی در ارتباط با معتادان بهبود یافته بر ارائه «مداخلات مبتنی بر معنویت» در کنار سایر روشهای درمانی تأکید نمایند و از طریق آموزش، بر تقویت معنویت در آنان اهتمام ورزند تا معتادان بهبودیافته با بکارگیری مقابله معنوی به پایداری هر چه بیشتر درمان نائل آیند.

سرعت پردازش مغز
 یافته‌های جدید پژوهشگران نشان می‌دهد حواس انسان در هر ثانیه میلیاردها بیت داده جمع‌آوری می‌کند؛ اما ذهن خودآگاه فقط ۱۰ بیت از این داده‌ها را پردازش می‌کند که از آنچه تصور می‌شد کمتر است. به گزارش ایرنا از وبگاه دِیلی گَلِکسی، گروهی از پژوهشگران مؤسسه فناوری کالیفرنیا در آمریکا به تازگی محدودیتی چشمگیر در ادراک انسان را کشف کردند: مغز، تفکر آگاهانه را فقط با سرعت ۱۰ بیت در ثانیه پردازش می‌کند. در مقابل، سامانه‌های حسی ما، یک میلیارد بیت در ثانیه جمع‌آوری می‌کنند؛ یعنی ۱۰۰ میلیون‌بار سریع‌تر از آنچه ذهن خودآگاه ما می‌تواند تحمل کند. این پژوهش نوآورانه که در مجله نورون (Neuron) منتشر شده، باعث طرح پرسش‌هایی درباره چگونگی عملکرد مغز با وجود این محدودیت‌ها شده است. مارکوس مایستر و جیو ژنگ  اعضای این گروه پژوهشی، اصول «نظریه اطلاعات» را برای تجزیه‌وتحلیل فعالیت‌هایی مانند خواندن، انجام بازی‌های ویدیویی و حل مساله به کار بردند. نظریه اطلاعات مدلی ریاضی از شرایط و عوامل مؤثر در پردازش و انتقال اطلاعات (داده‌ها) به دست می‌دهد.