«گندم‌زار و سروها» بیانگر شدت احساسی است که به ویژگی بارز سبک «ون‌گوگ» تبدیل شده است. در این گزارش به این شاهکار جذاب می‌پردازیم. «وینسنت ون‌گوگ» (۱۸۹۰ ـ ۱۸۵۳) یکی از مشهورترین هنرمندان تاریخ هنر غرب است. او یک نقاش پست‌امپرسیونیست هلندی بود که در زمان حیاتش مورد توجه قرار نگرفت اما پس از مرگش به یک سوپراستار افسانه‌ای تبدیل شد. داستان پرتلاطم زندگی او معروف است.
«ون‌گوگ»، «گوگن»، «سورا» و «سزان» همگی با امپرسیونیسم آغاز کردند. اگرچه آثار آن‌ها در نهایت به این جهت هنری تعلق نداشت، آن‌ها از اصول اولیه آن استفاده کردند: تصویری واقعی از صحنه‌های زندگی مدرن، استفاده از رنگ‌های سرزنده و طبیعی، استفاده از ضربه‌های پویا قلم‌مو که در آن رنگ‌ها مخلوط نمی‌شوند و اولویت دادن بازی نور بر جزئیات تصویر. با این حال، تفاوت‌هایی وجود داشت که بر اساس آن‌ها نقاشی‌های آن‌ها را نمی‌توان به امپرسیونیسم نسبت داد.
بسیاری از نقاشی‌های «ون‌گوگ» همچون «شب پرستاره» (۱۸۸۹) و «زنبق» (۱۸۹۹) به نمادهای فرهنگ غرب تبدیل شده‌اند. یکی دیگر از شاهکارهای سال ۱۸۸۹ که سال پرباری در کارنامه هنری «ون‌گوگ» بود، «گندم‌زار و سروها» است که اکنون در گالری ملی در لندن واقع در انگلستان قرار دارد.
«گندم‌زار و سروها» یک نقاشی منظره است که با رنگ روغن روی بومی به ابعاد ۷۲.۱ × ۹۰.۹ سانتی متر خلق شده است. این نقاشی منظره‌ای از منطقه «پروانس» در جنوب شرقی فرانسه با نمادهای معمولی این منطقه مانند درختان سرو، بوته زیتون، مزرعه گندم و کوه را به تصویر می‌کشد.
مزرعه طلایی گندم بر پیش‌زمینه نقاشی غالب است. «ون‌گوگ» مزرعه گندم را با انواع رنگ‌های زرد رنگ‌آمیزی کرده است تا رنگ روشن گیاهان را شبیه‌سازی کند. ضربات قلم‌موی عمودی مکرر نشان‌دهنده از ساقه‌های گندم است در حالی که ضربات قلم‌موی مورب نشان‌دهنده سر پر از دانه گندم است. دو جهت متضاد ضربات قلم‌مو یک بافت لایه‌ای در سراسر مزرعه ایجاد می‌کنند که نشان‌دهنده یک حرکت بر اثر نسیم وزش است.
سطح میانی ترکیب‌بندی این تابلو نقاشی تحت سلطه دو دسته از گیاهان است. دو سرو بلند به سمت راست به چشم می‌خورند و یک بوته تنومند زیتون نیز در سمت چپ دیده می‌شود. درختان سرو با رنگ سبز پررنگ و با خطوط تیره ضخیم رنگ‌آمیزی شده‌اند.
در وسط زمین سمت چپ، بوته تنومند زیتون وجود دارد. ون‌گوگ بوته زیتون را با سمفونی سبز و آبی رنگ می‌کند. بوته زیتون تقریباً از هر نظری نقطه مقابل درختان سرو است. بدنه‌ای کوتاه، پهن و رنگ پریده با ضربات قلم‌موی چند جهته دارد، در حالی که درختان دارای بدنه‌ای بلند، نازک و پررنگ با ضربات قلم مو تک جهته هستند.
آسمان ابری و کوه‌های آلپیلس نیز بر پس‌زمینه غالب هستند. ابرها با لبه‌های تار و استفاده زیاد از سایه‌های سفید متعدد عجیب‌تر به نظر می‌رسند، در حالی که کوه‌ها با لبه‌های تیز و سایه‌های یکنواخت‌تر، سخت‌تر و خشن‌تر به نظر می‌رسند.
«گندم‌زار با سرو»، منظره‌ای ناب است که هیچ انسان یا حیوانی در این صحنه وجود ندارد. برخی از بینندگان ممکن است آن را کسل‌کننده بدانند، اما بیشتر بینندگان باید بتوانند انرژی را در سراسر صحنه ببینند و احساس کنند. باد گرمی در سراسر مناظر می‌وزد و ابرها را به شکل الگوهای موزون در می‌آورد و درختان، بوته‌ها و مزارع را تکان می‌دهد.
«وینسنت ون‌گوگ» ـ نقاش نامدار هلندی ـ اکنون به عنوان یکی از تأثیرگذارترین نقاشان پست امپرسیونیسم شناخته می‌شود. او در ۳۰ مارس ۱۸۵۳ در ایالت برابانت هلند نزدیک مرز بلژیک به دنیا آمد. برخی از مشهورترین کارهای او در سه سال پایانی عمرش خلق شدند. به گزارش ایسنا، اینکه او گاهی در دوران کودکی طراحی می‌کرد، اما استعداد هنری او تا حد زیادی تا سن ۲۷ سالگی کشف‌نشده باقی مانده بود.
امروزه این هنرمند هلندی را برای سبک منحصربفردی می‌شناسیم که در خلق تابلوهای نقاشی خیره‌کننده‌اش به کار می‌برد. حالا تشخیص منظره‌های چشم‌نواز، پرتره‌های تاثیرگذار و طبیعت‌های بی‌جان سرزنده‌ای که با استفاده از رنگ‌های ضخیم، ضربات قلم‌مو سریع و ترکیب رنگ با نشاط او خلق شده‌اند، کار دشواری نیست. البته آثار هنری «ون‌گوگ» از همان ابتدا این ویژگی‌های مشخص را شامل نمی‌شدند و سبک ویژه او به مرور زمان و در طول مراحلی متفاوت زندگی کوتاه او شکل گرفت. «ون‌گوگ» یک روز در اتاقی در مهمانخانه‌ای واقع در شهر «اور سور اواز» از خواب برخاست و به روال هر روز با بومی در دست برای نقاشی کردن از مهمانخانه خارج شد. همان شب با زخمی کشنده ناشی از شلیک گلوله به مهمانخانه بازگشت و دو روز بعد یعنی در ۲۹ جولای ۱۸۹۰ درگذشت.