ریشه نا ترازی
شرایطی که اکنون در حوزه انرژی‌داریم ناشی از بحران‌های سیاسی یعنی ناکارآمدی انباشته و قانون‌گذاری اشتباه و عدم نظارت مجلس است. در کشوری که بیشترین منابع طبیعی را دارد، ۲۵ درصد کمبود دائمی تولید برق و بیش از ۳۳ درصد کمبود تولید گاز ناشی از افت فشار داریم. نا ترازی انرژی در کشوری که دومین دارنده ذخایر گاز دنیاست، اشتباه است. اکنون یک‌سوم نیاز مصرف گاز را نمی‌توانیم تأمین کنیم و تا ۸ سال آینده فقط یک‌سوم را می‌توانیم تأمین کنیم و این نگران‌کننده است.
خلق بحران انرژی در دولت سیزدهم
پیک تولید عملیاتی نیروگاهی ۶۲ هزار مگاوات بوده اما نیروگاه نصب‌شده بیش از ۹۴ هزار مگاوات است یعنی ضریب بهره‌برداری ما از نیروگاه‌ها زیر ۶۷ درصد است، تولید ماکزیمم انرژی در کشور حدود ۳۸۰ تروات‌ساعت است اما ظرفیت نیروگاهی نصب‌شده ۹۰ گیگاوات ساعت است یعنی تولید انرژی ما نسبت به ظرفیت نصب‌شده ۴ برابر است اما کشور امریکا ۴۰۰ گیگاوات ساعت توان منصوب دارد بیش از ۴۵۰۰ تراوات ساعت تولید انرژی یعنی ضریب بیش از ۱۰ دارد، وقتی این شاخص‌ها را مقایسه کنیم به این معناست که در دولت قبل به سمت بحرانی شدن رفتیم. اگر بپذیریم که تمام عوامل مشکلات وضع موجود شخص وزیر نیروی دولت سیزدهم بوده باید محاکمه شود! مسئولین نظام پاسخگو نبوده و مواخذه نشده‌اند. آن‌ها با رویکرد سیاسی و نه رویکرد مسئولیت و نگاه تخصصی به مشکلات دامن زده‌اند، اکنون نا ترازی و بحران فعلی صنعت برق ناشی از تحریم و ناکارآمدی انباشته بوده و با شاخص‌های دقیق می‌توان اثبات کرد به زیرساخت‌های کشور خیانت کرده‌اند. دولت سیزدهم اعلام کرد که ۱۰ هزار مگاوات نیروگاه وارد مدار می‌شود اما ۴۵۰۰ مگاوات وارد مدار شد و بیش از ۱۲۰۰ مگاوات آن در دوره روحانی به تولید رسیده بود، یعنی دولت سیزدهم حدود ۱۰۰۰ مگاوات وارد مدار کرد و از ۱۰ هزار مگاوات نیروگاه تجدید پذیر وعده داده‌شده، یک درصد تحقق پیدا کرد!
خسارت به صنعت
دولت قبل تلاش کرد که خاموشی را پنهان کند به‌طوری‌که خاموشی را از خانه به کارخانه برد، وقتی به یک لامپ یک انرژی یک کیلووات می‌رسد کمتر از ۱۰ سنت هزینه می‌شود اما وقتی این انرژی در صنعت به لامپ نمی‌رسد ۱۰ دلار به شاخص GDP کشور آسیب وارد می‌شود، دولت سیزدهم بالغ‌بر ۵۰ میلیارد دلار به زیرساخت‌های صنعت کشور آسیب وارد کرد و تا زمانی که انرژی رایگان در اختیار بهره‌برداران قرار داده شود ما شاهد تداوم این مشکلات خواهیم بود. اکنون نیز مدیران عالی وزارت نیرو از دولت قبل باقی‌مانده و دو شغله هستند و در اندیشکده‌های وابسته به ستاد جلیلی فعالیت می‌کنند. ما اکنون ۲۷ برابر دهک‌های پایین به دهک‌های بالای جامعه یارانه پرداخت می‌کنیم و ضریب اصابت یارانه انرژی بیش از ۶۹ میلیارد دلار است.
۱۵۰ تن مازوت در ریه های مردم
: دولت و وزارت نیرو اعلام می‌کنند مازوت‌سوزی انجام نمی‌دهیم اما از سوی دیگر پیگیر مصوبه سوزاندن ۵۰ میلیون لیتر مازوت در روز هستند درصورتی‌که در سال‌های قبل اوج مازوت‌سوزی ۳۲ میلیون لیتر بوده است، مازوت در نیروگاه باید سوزانده شود که درصد SO۲ آن زیر ۸ دهم درصد باشد اما اکنون این رقم ۳.۵ درصد است یعنی به ازای هر یک‌میلیون لیتر ۳۵ میلیون لیتر SO۲ می‌سوزانیم به‌عبارت‌دیگر بیش از ۱۵۰ تن مازوت به خورد مردم می‌دهیم.
کاهش راندمان نیروگاه با سوخت رایگان
تخصیص سوخت رایگان راندمان نیروگاه‌ها را به حدود ۲۰ درصد رسانده‌اند، اکنون ۱۵۰ تن گوگرد در هوا وجود دارد که اگر راندمان نیروگاهی فقط ۱۱ درصد افزایش می‌یافت نیازی به مازوت‌سوزی نداشتیم. ما امروز گرفتار بحران بی‌بازگشت انرژی شده‌ایم، اکنون ۱۸ برابر صادرات گاز، نیروگاه‌ها هرز سوزی می‌کنند. اگر تکالیف برنامه ششم اجرا می‌شد سوخت گاز فعلی و حدود ۳۰ تا ۴۰ میلیون لیتر گازوئیل کفاف تولید برق زمستان را می‌داد، مشکل از راندمان است راندمان نیروگاه‌ها ۳۹.۵ درصد نیست؛ بلکه ۳۴ درصد است که در دولت سیزدهم دچار افت شدید شد.
خسارت تحریم
ما اکنون بالغ‌بر ۴۰ میلیارد دلار برای به‌روزرسانی صنعت برق نیاز ارزی داریم که با شرایط تحریم نمی‌توانیم کاری انجام دهیم ضمن اینکه تحریم در یک دهه گذشته بیش از ۳۷۰ میلیارد دلار به زیرساخت انرژی صدمه زده است. تراز تبادل برون‌مرزی برق کشور از مثبت ۱۰ تراوات‌ساعت به کمتر ۲ تراوات‌ساعت رسیده یعنی ۸۰ درصد افت داشته است.