حشمت‌الله فلاحت‌پیشه رئیس پیشین کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، درباره اظهارات علیرضا زاکانی درباره برجام و اینکه دائم به زمان ریاست کمیسیون برجام در مجلس نهم استناد می‌کند،  گفت: طبق قانون، مقوله‌های کلان از جمله مذاکرات هسته‌ای و آمریکا که دو بخش اصلی سیاست خارجی هستند مربوط به شورای عالی امنیت ملی است و در آنجا تأیید و تصویب می‌شود. به هرحال تمام روند امور مذاکرات هسته‌ای و برجام در شورای عالی امنیت ملی انجام می‌شد و گزارشات هم در آنجا داده می‌شد. بعد از آن عملا برجام باید به تصویب مجلس می‌رسید. معمولا اگر نمایندگان مجلس تشخیص دهند که یک پرونده‌ای، پرونده خاص به حساب می‌آید و یا به عبارتی آن را فراکیسیونی تشخیص دهند، برای آن کمیسیون ویژه تشکیل می‌دهند. برجام یکی از پرونده‌های خاص بود که برای آن کمیسیون ویژه تشکیل شد.
وی افزود: شرایط کمیسیون ویژه اینطور است که در صحن علنی مجلس، عده‌ای از نمایندگان برای عضویت در کمیسیون ویژه کاندیدا می‌شوند و بعد در صحن علنی از میان آنها یک کمیسیون انتخاب می‌کنند. کمیسیون ویژه برجام تشکیل شد و اتفاقا ترکیب هیأت‌رئیسه کمیسیون ویژه برجام کسانی بودند که بعدا خودشان را مخالف برجام نشان می‌دهند. علیرغم آنکه در آن کمیسیون، آقای ابوترابی، نایب رئیس وقت مجلس، آقای بروجردی، رئیس وقت کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی عضو عادی کمیسیون برجام بودند، شخص آقای زاکانی، رئیس کمیسیون ویژه برجام بود. بعدها دقیقا از الگوی بررسی برجام در کمیته روابط خارجی آمریکا استفاده شد که در آنجا مستقیم مذاکرات پخش می‌شد، اما در مجلس ایران مذاکرات ضبط و بعد شبکه خبر ریزمذاکرات کمیسیون ویژه برجام را در قالب چند برنامه پخش کرد.
این فعال سیاسی افزود: رئیس این کمیسیون آقای زاکانی بود و این کمیسیون ویژه بود که برجام را تصویب کرد. یعنی به عبارتی گزارشی که در صحن علنی مجلس خوانده شد، گزارش تصویب برجام در کمیسیون ویژه بود که ریاست آن را آقای زاکانی برعهده داشت. این گزارش که در صحن قرائت شد، چون مجلس قبلا نوعی تفویض اختیار به کمیسیون ویژه داده بود، در طول ۲۰ دقیقه مجلس به آن گزارش رأی داد. یعنی عملا بحث زیادی به جز چند تذکر مطرح نشد. لذا برجام اینطور تصویب شد. بعد از آنکه اتفاقاتی برای برجام رخ داد و به ویژه عهدشکنی‌های آمریکا را دیدیم و ترامپ برجام را از دستور خارج کرد، خیلی از کسانی که در تصویب برجام صاحب نقش بودند به مخالف آن تبدیل شدند. یعنی کسانی که در ابتدا آن را به عنوان یک پیروزی تشخیص داده و جزو افتخارات خودشان می‌دانستند، بعد از آنکه برجام با کارشکنی ترامپ دچار وقفه جدی شد، در زمره مخالفان و منتقدان آن قرار گرفتند. وی تصریح کرد: لذا اولا برجام بدون تصویب شورای عالی امنیت ملی به امضای ایران نمی‌رسید؛ چون جزو مقوله‌های کلان سیاست خارجی است. در ثانی مسئولیت کمیسیونی که برجام را برگزار می‌کرد بر عهده شخص آقای زاکانی بود. من معتقدم که سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، مظلوم‌ترین حوزه سیاسی و مدیریتی در کشور است. حوزه‌ای است که در آنجا هرجا اسمی از پیروزی بیاید افراد مختلفی به عنوان رهبران پیروزی خودشان را نشان می‌دهند، اما وقتی شکست پیش بیاید هیچکس مسئولیت شکست را برعهده نمی‌گیرد. برای همین است که روز به روز شکست‌های سیاست خارجی کشور از پیروزی‌های آن بیشتر می‌شود. مهم‌ترین ضربه به سیاست خارجی ایران این است که سیاست خارجی آن به جای اینکه سودآور باشد، هزینه‌ساز است. یعنی ایران یکی از معدود کشورهایی است که برای سیاست خارجی‌اش هزینه پرداخت می‌کند که در برخی موارد عایدی برای کشور ندارد. برجام محصول مجلس نهم، شورای عالی امنیت ملی و دولت وقت آقای روحانی بود. همه این جمع با هم برجام را امضا کردند. اگر خانم کلینتون برابر آقای ترامپ رأی می‌آورد و کماکان دموکرات‌ها برجام را ادامه می‌دادند، خیلی‌ از مخالفان داخلی آن بر سر دستاوردهای برجام به عنوان رهبر این پیروزی رقابت می‌کردند. اما وقتی ترامپ آمد و از برجام خارج شد همگان سعی کردند آن را به گردن طرف مقابل بیندازند و حتی دروغ‌های بزرگی هم گفته شد.