برای راهبههای تبتی، موضوع غذا تنها مسئلهٔ جسمانی نیست بلکه جنبهٔ معنوی هم دارد. بسیاری از راهبهها رژیم غذایی خود را سبک، ساده و گیاهی نگه میدارند تا ذهن و بدنشان سبک و آمادهٔ تمرکز بر عبادت و مراقبه باشد. چای نمکی تبتی، سوپهای گیاهی سبک و سبزیجات بخارپز شده، اصلیترین وعدههای غذایی آنها را تشکیل میدهند. کرهٔ گاو یا شتر گاهی بهصورت محدود در چای یا سوپ استفاده میشود تا کالری مورد نیاز در ارتفاعات بالا تأمین شود.
یکی دیگر از ویژگیهای غذای راهبهها، تناوب و اعتدال در خوردن است. آنها معمولاً وعدههای سنگین نمیخورند و میان وعدهها بیشتر از مغزها و میوههای خشک استفاده میکنند. این سبک زندگی غذایی نه تنها انرژی کافی برای روز طولانی مراقبه و عبادت فراهم میکند، بلکه به حفظ سلامتی بدن در ارتفاعات تبت کمک میکند.
در نهایت، غذای تبتیها و به ویژه راهبههای این منطقه، نشاندهندهٔ ارتباط عمیق انسان با طبیعت و معنویت است. ساده، مغذی و متعادل بودن غذا، سبک زندگی معنوی و احترام به بدن را به خوبی منعکس میکند و یادآور این است که خوشمزگی و سلامت میتوانند در کنار معنویت همزیستی داشته باشند.