نگاه شکل‌گرفته در دو سوی ماجرا در سمت‌وسوی شکل گرفتن توافقی است که برای هر دو طرف اعتبار به ارمغان بیاورد. در داخل کشور تقریباًهمه گروه‌های سیاسی به استقبال توافق شتافته‌اند. بسیاری از کشورهای منطقه وجهان هم‌روی خوش‌نشان داده‌اند. کارشکنی اسرائیل و برخی رسانه‌های وابسته هم چیز دور از انتظاری نیست. جنگ روانی با انتشار خبرهای نادرست و ساختگی هم رو به گسترش است. پشتیبانی از گروه مذاکره‌کننده امری ملی و میهنی است.
1-شکستن دیوار بی‌اعتمادی مهم‌ترین گام این مرحله است و فرصت پدید آمده را باید مبنایی برای گذر از دشمنی‌ها و تنش‌ها قرارداد و راه و رسم تازه‌ای را رقم زد.
2-داشتن رابطه سالم و سازنده با همه کشورهای جهان و بهره‌گیری از امکانات جهانی برای رشد و توسعه کشور و جبران عقب‌ماندگی‌ها عزم و اراده همگانی را می‌طلبد. در این بازه زمانی نمی‌توان و نباید از نقش عوامل گوناگون در برهم زدن توافق احتمالی غفلت کرد.
3-اکنون زمان پرهیز از گفت‌وگوی مستقیم و یا گفت‌وگوی مستقیم پنهانی نیست. گفت‌وگوی رودررو و سرعت بخشیدن به توافق برای ترامپ بسیار مهم و برای ما نیز دارای اهمیت بسیار است.
4-توافق با ایران برای ترامپ دستاورد بسیار بزرگی است که روسای جمهور گذشته امریکا نتوانسته‌اند به آن دست یابند، اما ترامپ می‌تواند آن را به‌عنوان برگه برنده خود در برابر طرفداران و رقیبان خود بگذارد و آن را نشانه توانائی خود در حل‌وفصل یکی از پیچیده‌ترین مشکلات سیاست خارجی امریکا قلمداد کند و نامزدی جایزه صلح نوبل را هم در کارنامه خویش ثبت کند.
5-ایران می‌تواند با تکیه‌بر همین روحیه و نیاز ترامپ و نیازهای فراوان کشور امتیازهای مناسب و قابل قبولی را به دست آورده و گره کور رابطه با امریکا را برای همیشه باز کرده و فرصت توسعه و رشد را برای کشور به ارمغان آورد و آن را نشانه هوشمندی و وقت‌شناسی خود بداند.
6-هنر گفت‌وگو و رسیدن به توافق با دادن امتیاز و گرفتن امتیاز کامل می‌شود. سرمایه‌گذاری آمریکا در ایران که از سوی نویسنده و دیگران مطرح‌شده نکته مهمی است ولی این نکته را نباید به فراموشی سپرد که برقراری رابطه اقتصادی بدون رابطه سیاسی رقم نخواهد خورد. بازگشایی کنسولگری آمریکا در تهران و سفارتخانه‌ها پیام تنش‌زدایی را به جهان خواهد داد و ایران را از انزوای بین‌المللی خارج خواهد کرد.