کد خبر : 696445 تاریخ : ۱۴۰۳/۱۱/۳ - 05:36
پونه ندایی - روزنامه نگار تنفس در فضای فرهنگی بهارستان دیروز که از جلسه‌ای در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برمی‌گشتم، از خیابان‌های قدیمی اطراف بهارستان عبور کردم. نمی‌دانم چرا این بار کوچه‌های اطراف بهارستان را به رنگ دیگری می‌دیدم. بافت قدیمی محله هنوز حفظ شده است. عمارت‌های قدیمی بین کفاشی‌ها، چاپخانه‌ها و کاغذفروشی‌ها هنوز نفس می‌کشند.

با خودم فکر می‌کردم مکان وزارت فرهنگ تا شعاع چند کیلومتری به صورت فیزیکی اشاعه دهنده هویت فرهنگی است و در صورت معنوی خود تا شعاعی به اندازه هزاران کیلومتر باید اشاعه دهنده فرهنگ ایران باشد.
فرهنگ و تاریخ ایران همواره از مرزهای جغرافیایی فراتر بوده است. ساحت شعر و دیرینگی ادبیات بر اساس فرهنگ غنی و زاینده ایران همچون نگینی درخشان به زیبایی دنیا افزوده است. گاهی که عرصه بر بانیان و مدیران و خالقان این عرصه تنگ می‌شود نباید از یاد برد که استخوان‌های فرهنگ ایران آنقدر محکم است که شرایط آن را در هم نمی‌شکند.
ما در دهه‌های گذشته شاهد افول و تنگنا در حوزه فرهنگ و هنر بوده‌ایم طوری که اکنون کالای فرهنگی از دسترس قشر متوسط خارج شده است. بدین ترتیب تولیدکنندگان، خالقان و مخاطبان این حوزه دلسردی و دلمردگی را تجربه کرده‌اند.
توفان فضای مجازی هم از دیگر سو، شکل‌های سنتی تولید محتوا را در هم ریخته و فیک نیوزها و اینفلوئنسری به سرعت جای محتوای عمیق و اعتبارسنجی شده را گرفته‌اند.
ما تا تقابل فرم‌های سنتی و مجازی را درک کنیم و راهکاری برای تولید محتوای صحیح در فضای مجازی پیدا کنیم، هوش مصنوعی با حضور فراگیر هر گونه چارچوبی را در محتواهای تولیدی ما درهم شکسته است. ما اگر در حوزه فرهنگ و هنر، محتوا و داده صحیح ایرانی را به هوش مصنوعی منتقل نکنیم، ناگاه به خود می‌آییم و می‌بینیم، هوش مصنوعی تعاریفی را از فرهنگ و هنر ایران ارائه می‌کند که توسط خارجی‌های مغرض بارگذاری شده است.
بله، دیروز در خیابان‌های زیبای اطراف بهارستان رانندگی می‌کردم و همه بارهای فکری فرهنگ را همزمان با تماشای آجرها، پنجره‌ها و درهای قدیمی این محله حس می‌کردم و برای خودم و خودمان مسئولیتی بزرگ در حفظ و به روزرسانی فرهنگ ایرانی به مفهوم عمیق آن قائل هستم.