بسیاری از دانایان از راهیابی به حوزه تصمیم سازی و تصمیم گیری باز ماندند و یا رانده شدند. هرکس که آموخت کمتر فرصت خدمت پیدا کرد. تنگ نظری و کهنه اندیشی راه را بر استفاده از توانایی نیروهای انسانی فرهیخته و توانمند بست.

هرکس که داناتر باشد کمتر به میدان تملق و چاپلوسی گام می‌گذارد و دانش وآگاهی خویش را اسیر خواست حاکمیت نمی‌کند. چنان شده که قدرت وحاکمیت هنوز نتوانسته است خود را با واقعیتی چنین روشن هماهنگ کند. برخی به نام کارشناس خواست و رؤیای حاکمیت را با دیدگاه‌های شبه‌کارشناسی بزک می‌کنند و با این رفتار حاکمیت را هم دچار خطای تحلیل می‌کنند. کارشناسان دلسوز و نخبگان کارآزموده نمی‌توانند برای خوشایند حاکمیت چشم بر دریافت‌های خود ببندند وخواست حاکمیت را مبنای تحلیل خود قرار بدهند.

راه حل، گشودن میدان بر کارشناسان توانمند و واقع‌نگر است. راهی که باید ساخته شود کنار گذاشتن دیوار خودی و ناخودی است. کشور تنها با بسیج دانایی ساخته خواهد شد. ایران با میدان دادن به اندیشه‌های پویا، در تنگناها و در نارسایی‌ها، فرصت سازندگی پیدا خواهد کرد.
بلای نظارت استصوابی چنان کشور را گرفتار تنگنا و دشواری کرده است که کمتر نمونه‌ای می‌توان برای آن یافت. راهی که باید ساخته شود ازمیان برداشتن نظارت استصوابی است که فرزانگی کشور توان نمود پیدا کند و مغایر اصل 99 قانون اساسی است.
راهی که باید یافته شود فرصت بروز توانایی دانش آموختگان وبه مرحله اجرا در آوردن اندیشه‌های کارآمد درمیانه بحران‌ها وتنگناهاست. اینکه دغدغه راه یافتگان به مجلس درمیانه بحران‌های فراگیر، موی زنان می‌شود بیش از آنکه نگران کننده باشد غم انگیز ودردناک است وپرسش برانگیز که چه بر سر کشور آمده است؟ ایرانیان با هر نگرش و اندیشه‌ای دلبسته ایران زمین وفرهنگ کهن این سرزمین هستند. راهی که باید یافته شود این است که همه ایرانیان بتوانند درساختن ایران سهمی داشته باشند وتنگ نظری‌ها و بسته انگاری‌ها به کناری نهاده شود.
راهی که باید ساخته شود باز کردن راه برای همه ایرانیان دلسوز کشور است. اکنون زمان عفو همگانی است تا راه برهمه ایرانیان خارج کشور گشوده شود ونگرانی از آمد وشد به ایران نداشته باشند وکشور از توان مالی وکارشناسی آن‌ها برای آینده‌ای که درگرو برنامه ریزی امروز است بهره بگیرد. راهی که باید ساخته شود بهره گیری از همه ظرفیت‌ها و توان کشور و بهبود مناسبات بین‌المللی است.

برداشتن گام‌های محکم برای حل مشکلات ایران وآمریکا وگفت‌وگوهای جامع و همه‌جانبه و پایان دادن به نگاه نه جنگ نه مذاکره به سود گفت‌وگوی دوطرفه، مستقیم وبی واسطه درتهران و واشنگتن بخشی از راهی است که باید ساخته شود.
هم راه بسازیم و هم راه بیابیم و باور کنیم که برای آینده کشور راهی جز باهم بودن وبرای هم بودن نداریم. سرنوشت کشور وآینده این کشور تنها درگرو به رسمیت شناختن واقعیت‌ها وگریز از فرافکنی‌ها وپذیرش ناتوانی‌ها ونادرستی‌هاست. برای ایران با هم باشیم وباهم گام برداریم وچشم به توان ملی داشته باشیم.