هان کانگ اولین زن آسیایی و نویسنده از کره جنوبی که برنده جایزه ادبی نوبل شده است در سخنرانی نوبل خود در استکهلم، درباره روند نویسندگی و تکامل خود به عنوان یک نویسنده صحبت کرد او توضیح داد که چگونه در ژانویه یک جعبه کفش قدیمی دربرگیرنده چندین دفتر خاطرات مربوط به دوران کودکی‌اش را پیدا کرده است و در میان انبوه مجلات و نوشته‌هایی که جمع کرده بود، شعری را پیدا کرد که درباره عشق سروده بود.
وی گفت: این خطوط که توسط من هشت ساله نوشته شده بود کاملاً معصومانه و صیقل نخورده بود. چهارده سال بعد، با انتشار اولین شعر و سپس اولین داستان کوتاهم در سال بعد از آن، نویسنده شدم.
پنج سال بعد، اولین اثر بلند داستانی خود را که در طول حدود سه سال نوشته بودم، منتشر کردم. من شیفته روند نوشتن شعر و داستان کوتاه بودم و هستم، اما نوشتن رمان کشش خاصی برای من دارد. کتاب‌های من از یک سال تا هفت سال طول کشیده تا به پایان برسند و بخش‌های قابل توجهی از زندگی شخصی‌ام را در دل آن‌ها نهاده‌ام. این چیزی است که مرا به سمت کار می‌کشاند. روشی که می‌توانم در آن کاوش کنم و در آن بنشینم، سؤالاتی که احساس می‌کنم ضروری و فوری هستند، آن‌قدر که تصمیم می‌گیرم این معاوضه را بپذیرم.
برنده نوبل امسال در ادامه گفت: هر بار که روی یک رمان کار می‌کنم، سؤال‌های متعددی را تحمل می‌کنم، درون آنها زندگی می‌کنم. وقتی به پایان این سؤال‌ها می‌رسم، زمانی است که به پایان فرایند نوشتن می‌رسم. آن زمان دیگر مثل زمانی که شروع کرده بودم نیستم. دفعه بعد از آن حالت تغییر یافته، دوباره شروع می‌کنم. سؤال‌های بعدی، مانند حلقه‌های زنجیره‌ای، یا مانند دومینو، روی هم قرار می‌گیرند و به هم می‌پیوندند و ادامه می‌یابند، و من برای نوشتن چیز جدیدی تحت تأثیر قرار می‌گیرم.
وی در مثالی از نوشته هایش به رمان «گیاهخوار» اشاره کرد و اینکه در حین نوشتن این رمان که سومین رمانش بود، از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۵، با چند سؤال دردناک روبه‌رو شد: آیا یک نفر می‌تواند کاملاً بی‌گناه باشد؟ تا چه عمقی می‌توانیم خشونت را رد کنیم؟ برای کسی که از تعلق داشتن به گونه‌ای به نام انسان امتناع می‌ند چه پیش می‌آید؟
به گزارش ایبنا، کانگ، برنده جایزه نوبل ادبیات ۲۰۲۴، درباره چگونگی ارتباط با خوانندگان از طریق نوشتن سخنرانی کرد. هان برای رمان‌هایش، از جمله «گیاهخوار» و «اعمال انسانی» که درد انسان بودن و زخم‌های تاریخ پرتلاطم کره را بررسی می‌کنند، جایزه دریافت کرده است. وی در داستان‌هایش بیشتر از مسائل تجربی و اغلب آزاردهنده‌ای می‌نویسد که لحظات سخت و وحشیانه کره جنوبی مدرن را در برمی‌گیرد.
کمیته نوبل برای همین نثر شاعرانه هان که با آن با آسیب‌های تاریخی روبه‌رو می‌شود و شکنندگی زندگی بشر را آشکار می‌کند، وی را تحسین کرد و شایسته دریافت این جایزه دانست.
این نویسنده در نطق خود درباره اینکه چگونه تمام حواس خود را در خلق برخی از شناخته شده‌ترین آثار خود درگیر کرد، هم حرف زد و گفت: وقتی می‌نویسم، از همه بدنم استفاده می‌کنم. از تمام جزئیات حسی مانند دیدن، شنیدن، بوییدن، چشیدن، تجربه لطافت و گرما و سرما و درد، توجه به تپش قلبم و نیاز بدنم به آب و غذا، راه رفتن و دویدن و احساس باد و باران و برف روی پوستم، از همه اینها کمک می‌گیرم.
وی در حالی که از لحظاتی که احساس می‌کند احساسات واضح خود را به خوانندگانش منتقل کند، سخن گفت، سخنرانی خود را با این اشاره به پایان برد که: در چنین لحظاتی من رشته زبانی که ما را به هم متصل می‌کند، چگونگی ارتباط پرسش‌هایم با خوانندگان از طریق آن موجود الکتریکی و زنده را تجربه می‌کنم. این نویسنده افزود: می‌خواهم عمیق‌ترین قدردانی خود را از همه کسانی که از طریق این رشته با من در ارتباط هستند و همچنین از همه کسانی که ممکن است در آینده این کار را انجام دهند، ابراز کنم. هان سخنرانی خود را به زبان کره‌ای بیان کرد، اما ترجمه آن به انگلیسی و سوئدی در وب سایت جایزه نوبل قرار گرفت. وی در ضیافتی که برای او و دیگر برندگان امسال در روز سه شنبه ۱۰ نوامبر که سالگرد درگذشت آلفرد نوبل است، شرکت خواهد کرد.