از وزیر محترم اقتصاد و دارایی، دوستان سازمان برنامه و بودجه، سازمان حسابرسی، سازمان حمایت از مصرف کنندگان و تولیدکنندگان، سازمان تعزیرات حکومتی، دفاتر ارزیابی عملکرد و رسیدگی به شکایات، بازرسی ویژه ریاست جمهوری و سایر سازمان های نظارتی پنهان نیست از شما عزیزان جان چه پنهان، در همه جای دنیا انجمن های صنفی یا سازمان های حقوق حمایت از مصرف کننده یک نهاد مستقل هستند که با حق و حقوق کارخانه دار و تولید کننده کاری ندارند و فقط در راستای حمایت از مصرف کنندگان با شلوار مناسب و رعایت پروتکل های بهداشتی، گام های اساسی بر می‌دارند و هر شرکتی را که بخواهد ملت را سرکیسه کند، کم فروشی کند، گرانفروشی کند، از عرضه کالا خودداری کند، قیمت‌ها را ساعتی بالا ببرد، با مشتری دولا پهنا حساب کند، آب و هوا قاطی محصولاتش کند، ارابه و فرغون به جای خودرو به مردم قالب کند، بنگاهداری غیر قانونی کند، چند هزار خودرو را به بهانه کمبود قطعه احتکار کند و قس علی هذا... بدون رعایت پروتکل های بهداشتی و اخلاقی، نقره داغش می‌کنند و بلایی سرش می‌آورند که آن سرش ناپیدا!
اما در بلاد ما مافیای اقتصادی در همه سوراخ سمبه های اقتصاد رخنه کرده‌اند تا جایی سازمان حمایت از حقوق مصرف کننده و تولید کننده در وهله اول از حسابی و تا دنده آخر از حقوق تولید کننده حمایت می‌کند بعد اگر جا داشت به نحوی که به تریج قبای مافیای مورد نظر برنخورد، یک قمپزی هم در راستای حقوق مصرف کننده در می‌کنند و خلاص!
این روزها هم که در جریان هستید با وجود اینکه « شیر تا بخوای مفیده . . . مانند برف سفیده» سرانه مصرف شیر و لبنیات در کشور حسابی پائین آمده است و اوضاع لبنیات کاملاً شیر تو شیر شده است. در حالی که سرانه مصرف لبنیات در جهان، بالاتر از 200 کیلوگرم است، در ایران به زیر 70 کیلو رسیده است! سوگمندانه با وجود جریمه های میلیاردی روند افزایشی قیمت‌ها کماکان ادامه دارند و اگر یک روز قیمت‌ها افزایش پیدا نکند جای تعجب است. کم فروشی، آب بستن به شیر، کوچک شدن بسته ها، معلق ساختن یک تکه پنیر در قوطی آب پنیر و ... هم بماند!
اخیراً هم شاهد تأیید افزایش 30 درصدی قیمت لبنیات توسط انجمن لبنیات بودیم. البته این لابلا دوستان تعزیرات و سایر عزیزان نظارتی همیشه جواب های پیش فروش شده در بساط شان دارند و افزایش نرخ ارز، افزایش قیمت نهاده‌ها و آب و برق و گاز، جنون گاوی، افزایش قیمت کاغذ و پلاستیک و شیشه و صنایع بسته بندی، قاچاق گاو و گوسفند، تعطیلی کشتارگاه های سنتی، افزایش قیمت زنگوله گاوی، حرص و جوش خوردن گاو ها، فیس و افاده گوسفندان، برگزاری آفرود در مراتع، اسکی روی چمن، گردن کلفتی سلطان نهاده و علوفه، زبان نفهمی گاومیش‌ها و ... را از جمله دلایل کاهش میزان تولید شیر و گران شدن لبنیات اعلام می‌کنند.
علی ای حال از آنجایی که ما زورمان به مافیای لبنیات نمی‌رسد و همین طوری هم سرانه مصرف لبنیات پائین است، پیشنهاد می‌شود عجالتاً پا روی خرخره مافیای دوغ بگذاریم و کمپین یک ماهه «نه به دوغ» راه اندازی کنیم! شاید این طوری مافیای گاو، علوفه، مرتع، نهاده، بسته بندی و سایر سلاطین حوزه لبنیات شیر فهم شوند و ماست‌ها را کیسه کنند! فقط خدا کند بعد از این کمپین، دوستان مافیای دوغ به فکر جبران مافات نیفتند و آب به دوغ نبندند که مردم را فراری دهند. به قول شاعر: بگریز ازو که آب دارد در دوغ/ آن صبح که خلق کاذبش می‌خوانند! خدا به خیر بگذراند...