صلح یعنی موجه نبودن جنگ، نبودن جنگ یعنی سرمایه‌گذاری، یعنی امید به آینده، یعنی تولید ثروت ودانش، یعنی شادابی و سرزندگی، گذر از خشونت وپرهیز از جنگ یعنی زندگی‌ را پاس داشتن وآدمی را گرامی پنداشتن، صلح نوین با صلح پیشین که آتش بس وخاموش شدن بمب‌ها وموشک وهواپیماهای جنگی بود با صلح واقعی که پاسداشت انسانیت است تفاوت بنیادین دارد. البته جنگ‌های سایبری شکل نوین جنگ هستند که گسترده ودامنه دار شده‌اند وادامه دار هستند .این جنگ‌ها خروش بمب وموشک را ندارند ولی شکلی واقعی از نبردهای جاری هستند وجنگ های ویروسی ومیکروبی هم شکل‌های نوپدیدی هستند که رخ خواهند نمودو تباهی و پلیدی را دامن خواهند زد. تحریم نیز شکلی از جنگ است که کشتار خاموش را رقم می‌زند، جهان پر شده است از بمب‌ها و موشک‌های شلیک نشده. موشک‌ها وبمبهایی که ویرانی به بار آورده‌اند نیز بسیارند. دامن زدن به صلح و مهار جنگ در پناه خردورزی ممکن است.هیجان که اوج می‌گیرد و شعار که میدان دار می‌شود کوبیدن برطبل خشونت وجنگ خواهی وانتقام گیری عرصه را بر صلح طلبی تنگ می‌کند. ستایش خشونت به هر نام سرنوشت ما نیست. کوشش برای برقراری صلح ودور شدن ازجنگ به معنای بی خبری از نابرابری‌ها و تجاوزها وکشتارها نیست ولی از جایی وکسی وکسانی باید در همین میدان چرخه خشونت را از حرکت بازدارند. در همین فضا باید از صلح گفت. درهمین فضا می‌توان از زندگی به جای مرگ گفت. درهمین موقعیت باید ازگفت‌وگو به جای موشک گفت. قدرت واقعی در گفت‌وگو است نه در موشک .
جنگ جاری امروز در کنار ویرانی وکشتاری که به بار می‌آورد زندگی را بر جانداران وگیاهان نیز تیره می‌کند. جنگ بین انسان ومحیط زیست داستان غم‌انگیز دیگری است که خشم طبیعت را رقم می‌زند. توسعه بی توجه به واقعیت‌های زیستی و تولید آلاینده‌های ویرانگر سرنوشت بشر وکره زمین را در مسیر تهدید قرار داده است. این جنگ از همه جنگ‌های بشری زیان‌بارتر بوده وهست .
بحران‌های اقلیمی در برابر ماست .به جای جنگ ومرگ باید به ارزشمند بودن زندگی بیاندیشیم. به جای خشونت مهرورزی را پیشه کنیم. توانایی را در دانایی جست‌وجو کنیم نه در سلاح های پیشرفته وکشنده. به جای راهنما خواستن خود در خرد ورزی وآگاهی خویش بکوشیم وخود نجات بخش خویش گردیم . خوشبختی کامل در شناخت خویش وتوانایی ساختن خود با ابزار دانایی وآگاهی است . اگر جنگی لازم باشد آن جنگ با نا آگاهی است. اگر نبردی لازم است نبرد با ناداری ونابرابری است. ما باید سلاح را برزمین بگذاریم وصلح را پرچمدار شویم. در ستایش صلح هرچه گفته شود کم است. در زشتی جنگ هرچه داد سخن دهیم هنوز چیزی نگفته‌ایم .پاسداری ازصلح، پاسداری از انسانیت است. پایان همه جنگ‌ها آغاز آرامش بشری است .