ستاره صبح، فائزه صدر: مسعود پزشکیان در ایام انتخابات از وفاق و همدلی صحبت می‌کرد. بسیاری از نزدیکان او وعده دادند دولت پزشکیان، دولتی فراجناحی و تخصص گرا باشد. اما اعلام اسامی وزرای پیشنهادی دولت چهاردهم در مجلس با انتقاد اصلاح‌طلبان حامی دولت و بدنه رأی پزشکیان همراه شد. بسیاری با انتقاد از حضور چهره های اصولگر، امنیتی و نظامیان در لیست پیشنهادی به رئیس دولت هشدار دادند. در این میان اصولگرایی کمترین انتقادات را به لیست وزرا داشت و این نشان می‌دهد که این جبهه در دولت سهمی کافی دارد. سؤال این است که آیا چند جناحی بودن دولت، منجر به ایجاد وفاق ملی خواهد شد؟ ستاره صبح در گفت‌وگو با علی ظفرزاده نماینده پیشین مجلس و عضو جبهه اصلاحات به بررسی این موضوع پرداخته که در ادامه می‌خوانید: چرا فهرست وزرای پیشنهادی دولت، هواداران اصلاح‌طلب رئیس‌جمهور را راضی نکرد ولی در نقطه مقابل، جریان اصولگرایی انتقادی به نام های پیشنهاد شده نداشت؟ اصلاح‌طلبی تعریفی مشخص دارد. کسی که به اصلاح‌طلبی معتقد است، به اصلاح امور و بهبود شرایط تمایل دارد. اصلاح‌طلبان در انتخابات به دنبال ارتقای کیفیت حکمرانی و بهبود کیفیت زندگی مردم بودند. توسعه دموکراسی و مردم سالاری خواسته اصلاح‌طلبی است. گروهی که خواستار بهبود شرایط عمومی جامعه نسبت به سایر جوامع است به ارتباط درست با سایر کشور‌ها علاقه‌مند است. دموکراسی خواهی یکی از اصول اصلاح‌طلبان است. وقتی دکتر پزشکیان در انتخابات زودهنگام به عنوان کاندیدای اختصاصی اصلاح‌طلبان معرفی و با حمایت این گروه سیاسی پیروز شد، انتظار این بود که در چینش دولت نگاه اصلاح‌طلبی محوریت داشته باشد و نیروهایی اصلاح‌طلب، توانمند و تحول خواه که جامعه را نمایندگی می‌کنند بر سر کار بیایند. تا امروز نتیجه مطلوب اصلاح‌طلبان نیست. اعلام اسامی وزرای پیشنهادی نشان داد لیست نهایی رضایت حامیان اصلاح‌طلب رئیس‌جمهور را تأمین نمی‌کند. جبهه اصلاحات قبل از اعلام اسامی در مجلس، اعتراض خود را به صورت مکتوب فرستاد و اعلام کرد که خبرهایی شنیده می‌شود و این کابینه، کابینه اصلاح‌طلبی نیست. مطلوب بدنه رأی و کابینه تحول خواهی نیست. انتشار اسامی نشان داد که کابینه پیشنهادی، کابینه محافظه کاری است.
انتقادات بیشتر شامل کدامیک از وزرای معرفی شده است؟ آیا رئیس‌جمهور در انتخاب اعضای دولت دست بازی داشت؟ وزیر کشوری که معرفی شده نگرانی ایجاد می‌کند. کسی که تمام سوابق او در حوزه نظامی است، اصلاح‌طلب و تحول خواه نخواهد بود. در تمام دنیا نظامیان نسبت به مقامات بالا تبعیت و نسبت به جامعه آمریت دارند. در وزارت کشور مسئولیت های زیادی وجود دارد. از قیبل کمیسیون ماده 10 احزاب؛ تعامل سازنده و دو طرفه با احزاب، تشکل ها، اصناف، اجتماعات، جامعه، مجوز‌ها و همچنین انتساب استانداران و فرمانداران که باید افرادی اصلاح‌طلب، همراه و هم سو با رئیس‌جمهور و بدنه رأی او باشند. عمده مسائل داخلی کشور از مسیر وزارت کشور عبور می‌کند. هر دو سال یک بار در کشور ما انتخابات برگزار می‌شود. وزیر کشور باید حامی تشکیل های صنفی، سیاسی و اجتماعی باشد. چنین مسئولیتی با روحیه یک نظامی، ارتشی یا پاسدار سازگاری ندارد. از این رو اعتراض به فردی که به عنوان وزیر کشور معرفی شده سنگین است. از کسی که در تمام دوران خدمتش، نظامی بوده و جزو معترضین و مخالفین حرکت های مردمی و مطالبات جامعه بوده، انتظار نمی‌رود در جهت تحول خواهی و اصلاح‌طلبی گام بردارد. با وزیر کشور معرفی شده توسط آقای پزشکیان، تفاوتی با دوره وزارت احمد وحیدی نخواهیم داشت که یک نظامی وزیر کشور شده بود و تمام عوامل اجرایی او مستقیم و غیر مستقیم از نظامیان انتخاب شده بودند. استانداران نظامی که یک روز کار اجرایی نکرده بودند در سرتاسر استان های کشور مستقر شدند و معاونین نظامی انتخاب شد و مشکلات 1401 نتیجه استقرار روحیه نظامی گری در بدنه وزارت کشور بود. این وضعیت با بدنه رأی رئیس‌جمهور هم سویی ندارد از همه مهم‌تر با بیش از نیمی از مردم جامعه که رأی نداده‌اند نیز قرابتی ندارد. این چینش مطالبات مردم را همراهی نمی‌کند بلکه در برابر جامعه می‌ایستد.
آیا حرکت اخیر آقای ظریف در خاتمه دادن به همکاری با دولت در راستای واکنش نشان دادن به لیست وزرا بود یا خیر؟ استعفای آقای ظریف به همین دلیل بود. ایشان یک ماه در کش و قوس انتخابات از جان مایه گذاشت، به نفع کشور، مردم، منافع ملی و نامزد منتخب اصلاح‌طلبان حرف زد و در پاسخ ناسزا شنید. در این مدت توهین و تحقیر محمد جواد ظریف کم هزینه ترین کار تند رو‌ها بود ولی ایشان تمام سختی‌ها را به جان خرید تا به پیروزی نامزد اصلاح‌طلبان کمک کند. کمیته های تعیین وزرا زحمات فراوانی کشیدند و افراد زیادی را بررسی کردند تا بهترین گزینه‌ها شناسایی و منتخب شوند. و متأسفانه آقای ظریف به درستی گفتند که تنها 3 نفر از وزرا اصلاح‌طلب هستند و 6 نفر نفرات دوم و سوم پیشنهادی کمیته‌ها هستند که معلوم نیست این نفرات در مجلس رأی می‌آورند یا نه؟! اصلاح‌طلبان به خوبی محضورات آقای پزشکیان را می‌شناسند ما با رفتار حاکمیت در چنین مقاطعی، با سهم خواهی گروه‌ها و اشخاص و با کارشکنی تندروها و رقبا آشنا هستیم.
ولی رئیس‌جمهور باید آدم های خودش را معرفی می‌کرد. آقای پزشکیان باید طبق وعده اش توانمندترین‌ها و کسانی که با نگاه اصلاح‌طلبی و تحول خواهی او هم سو هستند را معرفی می‌کرد و اجازه می‌داد هزینه عدم رأی اعتماد مجلس و حذف وزرای پیشنهادی اش بر دوش مداخله کنندگان بیفتد. پزشکیان نباید هزینه دخالت و سهم خواهی دیگران را از اعتبار خودش بپردازد.
رئیس‌جمهور افراد مطلوب بدنه رأی اش را معرفی کند، اگر مجلس رأی اعتماد نداد تکلیف از مسعود پزشکیان ساقط است و گلایه‌ها متوجه ایشان نبود. لیستی که دیروز در مجلس قرائت شد نشانه تسلیم شدن پیشاپیش رئیس‌جمهور است. از مسعود پزشکیان انتظار نمی‌رفت با این سرعت عقب نشینی کند. لیست وزرا، بی توجهی به نتیجه کار کمیته های راهبردی انتخاب وزرا بود. لیستی که نظامیان و امنیتی‌ها در آن حضور برجسته‌ای دارند، نشان داد کابینه مسعود پزشکیان، کابینه تحمیل و فشار است. چرا وزن سابقه وزیر آموزش و پرورش باید در حوزه مواد مخدر باشد؟ چنین کسی با آن روحیه در آموزش و پرورش چه خواهد کرد؟ توجیه آقای پزشکیان برای انتخاب چنین فردی، توضیحی نچسب و نامعقول است.