هرچند قطعنامههای توبیخی توسط شورای حکام آژانس قانونی الزامآور نیستند. ایران ممکن است فقط چند هفته تا داشتن مواد لازم برای ساخت چند سلاح هستهای فاصله داشته باشد. رئیسجمهور و کابینه جدید ایران در طی دو ماه آینده تعیین خواهند شد. آمریکا و اروپا باید سعی کنند با دولت جدید ایران یک توافق هستهای جدید مذاکره کنند.
بیانیه ایران، روسیه و چین علیه امریکا در نشست شورای حکام آژانس بینالمللی انرژی اتمی، چین، ایران و روسیه بیانیه مشترکی صادر کردند و آمریکا را به دلیل "خروج غیرقانونی و یکجانبه" از توافق هستهای ۲۰۱۵ ایران (برجام) و اعمال "تحریمهای یکجانبه و غیرقانونی" علیه ایران سرزنش کردند. سه کشور اظهار داشتند، "اگر اجرای کامل برجام امروز برقرار بود، اکثریت سؤالات موجود درباره برنامه هستهای صلحآمیز ایران بر اساس یک مبنای مورد قبول دو طرف برطرف بود وآژانس بینالمللی انرژی اتمی نیز ابزارهای گستردهتری برای تأیید و نظارت داشت." همچنین سه کشورآمادگی خود را برای احیاء برجام بر اساس متن اوت ۲۰۲۲ تأیید کردند و آمریکا و سه کشور اروپایی انگلیس، فرانسه و آلمان را به دلیل مسدود کردن پیشنویس توافق مذکور بهخاطر "ملاحظات سیاسی خودشان" سرزنش کردند. اگرچه بحران هستهای با ایران در سال ۲۰۰۳ و بعد از اطلاع جهان از دسترسی ایران به توانمندی غنیسازی اورانیوم آغاز شد، اما اختلافات بین ایران و غرب در مسائل هستهای پس از انقلاب ۱۹۷۹ ادامه داشته است. اکنون، پس از ۴۵ سال اختلاف بر سر فعالیت هستهای ایران هنوز یک فرصت نهایی برای حل مثبت این مسئله باقیمانده است.
بحران گروگانگیری پس از انقلاب ۱۹۷۹ ایران، قدرتهای غربی به رهبری آمریکا سیاستهای خود را نسبت به ایران تغییر دادند. در دوران حکومت شاه، ایران یک متحد منطقهای آمریکا بود و واشینگتن از اراده شاه به دستیابی به فناوری کامل هستهای حمایت میکرد. اما پس از انقلاب ۱۹۷۹ و بحران گروگانگیری، آمریکا ایران را به عنوان یک تهدید تلقی کرد و غرب را به ممنوعیت صادرات فناوری هستهای به ایران رهبری کرد که منجر به لغو تمامی توافقات هستهای غربی با ایران شد. این استراتژی باعث شد ایران به سمت خودکفایی در فناوری هستهای حرکت کند. پس از اینکه ایران فناوری غنیسازی را به دست آورد، سیاست آمریکا در مورد ایران از "تکنولوژی هستهای صفر" به "غنیسازی اورانیوم صفر" تغییر کرد و حق ایران برای دسترسی به تکنولوژی هستهای صلحآمیز منهای غنیسازی و جداسازی پلوتونیوم را پذیرفت. از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۳، مذاکرات بین ایران و قدرتهای جهانی در مورد برنامه غنیسازی ایران به شکست انجامید. سپس دولت اوباما سیاست آمریکا در مورد برنامه هستهای ایران را از "غنیسازی صفر" به "سلاحهای هستهای صفر" تغییر داد که منجر به انعقاد برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) در سال ۲۰۱۵ بین ایران و پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل به علاوه آلمان شد. این توافق توسط قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل تأیید شد. برجام جامعترین توافقنامه عدم اشاعه در تاریخ بود که ایران با پذیرش و رعایت بالاترین سطح شفافیت و بازرسیهای هستهای و پذیرش محدودیتهایی در برنامه هستهای خود، که فراتر از الزامات معمولی پیمان منع گسترش سلاحهای هستهای بود، موافقت کرد.
وضع 1500 تحریم از سوی آمریکا در ماه مه ۲۰۱۸، علیرغم اینکه آژانس بینالمللی انرژی اتمی تأیید کرده بود که ایران به تمامی تعهدات خود کاملا عمل کرده است، ترامپ، آمریکا را از برجام خارج کرد، تحریمهای آمریکا علیه ایران را بازگرداند و ۱۵۰۰ تحریم جدید اضافه کرد. اروپا تصمیم گرفت با تحریمهای آمریکا همراهی کند. با این حال، چین فرصت یافت که سهم غرب در روابط اقتصادی با ایران را قبضه کند.
کشور هسته ای بایدن بعد از پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری قصد داشت برجام را احیا کنند، اما در نهایت آمریکا و اروپا صدها تحریم جدید علیه ایران اعمال کردند. این امر باعث شد ایران نیز متقابلا با گسترش فعالیتهای غنیسازی خود؛ به غرب فشار وارد کند، از جمله تولید اورانیوم با غنای ۶۰ درصد نزدیک به درجه تسلیحاتی. نتیجه این شد در حالی که برجام ایران را یک سال از تولید مقدار کافی اورانیوم با درجه تسلیحاتی برای ساخت سلاح هستهای دور نگه داشته بود، تخمین زده میشود که ایران دو هفته تا این هدف فاصله دارد و عملاً به یک "کشوردرآستانه هستهای" مانند ژاپن تبدیل شده است.
خسارت نجومی تحریم ها تحریمهای هستهای غرب در ۴۵ سال گذشته صدها میلیارد، شاید تریلیونها دلار به اقتصاد ایران آسیب زده است. اما غرب به هدفش که ممانعت از توانمندی ایران در ساخت بمب هستهای بود، نرسید. لذا استراتژی فشار و تحریم و نابودی برجام، نتیجه باخت-باخت برای هر دو طرف، ایران و غرب، در پی داشته است. واقعیت این است که در شرایط فعلی هم نه غرب تمایلی به جبران خسارات اقتصادی ایران دارد و نه ایران این اهرم فشار و امتیاز را به صورت رایگان رها خواهد کرد. بر اساس قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل، شورای امنیت پرونده هستهای ایران را تا اکتبر ۲۰۲۵ باید بسته شود. قبل از آن زمان، اروپا میتواند از مکانیسم اسنپبک استفاده کند تا تمامی قطعنامههای شورای امنیت سازمان ملل را علیه ایران بازگردانده و تحریمهای بینالمللی مجددا اعمال شود. دراینصورت، پاسخ محتمل ایران به چنین اقدامی، خروج کامل از برجام و تعلیق عضویت خود در پیمان منع گسترش سلاحهای هستهای به عنوان یک کشور غیرهستهای خواهد بود. اگر اسرائیل ویا ایالات متحده به تأسیسات هستهای ایران حمله کنند، ممکن است ایران بسمت ساخت سلاح هستهای برود و وضعیت بین ایران و قدرتهای جهانی به وضعیتی مشابه با کره شمالی تبدیل شود. بنابراین، ایالات متحده و اتحادیه اروپا یک پنجره ۱۵ ماهه برای انتخاب بین دو گزینه دارند: الف)ایران به یک کشور دارای سلاح هستهای مانند کره شمالی تبدیل شود، یا ب) ایران به عنوان یک کشور در آستانه هستهای مانند ژاپن باقی بماند.
برجام دو رکن اساسی دارد: الف) یکی تعهدات دائمی ایران برای پذیرش شفافیت و بازرسیهای جامع توسط آژانس بینالمللی انرژی اتمی از جمله اجرای پروتکل الحاقی است که به آژانس اجازه میدهد هر تأسیسات هستهای مشکوکی را بازرسی کند. ب) مجموعه دوم شامل محدودیتهای زمانی است، مانند عدم غنیسازی اورانیوم بالای ۵ درصد توسط ایران که در هرصورت این نوع محدودیتها عمدتاً تا سال ۲۰۳۰ منقضی میشوند.
فرصت توافق بنابراین قدرتهای جهانی همچنان فرصت دارند با ایران "توافق هستهای جدید" بر این مبنای جدید داشته باشند: لغو تحریمهای هستهای در ازای تعهد کامل ایران به اجرای اقدامات شفافسازی جامع در برجام، که به آژانس امکان خواهد داد تا به طور کامل فعالیتهای هستهای ایران را نظارت کند. این بهترین گزینه برای اطمینان از صلح آمیز ماندن برنامه هستهای ایران است.