یکی اینکه رئیس‌جمهور جدید بتواند راهی برای پیشرفت و توسعه اقتصادی باز کند و عقب افتادگی کشور از اهداف سند چشم انداز ۲۰ ساله که در سال 1384 نهایی شد و سال آینده مهلت آن به پایان می‌رسد، محقق سازد.
دیگری احتمال روی کار آمدن ترامپ در آمریکاست که ضد ایرانی است و ایرانیان از وی خاطره های بسیار بد و ناخوشایندی دارند. زیرا او با خارج شدن از توافق برجام، ترور سردار قاسم سلیمانی و تحریم های گسترده علیه ایران، زندگی ایرانیان را با مشکلات مواجه ساخت.
بنابراین برای فائق آمدن بر معضلات و چالش های فوق، باید تلاش شود تا میزان مشارکت پائین مردم در سه انتخابات گذشته نه تنها تداوم نیابد، بلکه تحولی اساسی در رویکرد مردم نسبت به ضرورت حضور وسیع در انتخابات تیر ماه بوجود آید و دوباره حماسه حضور اکثریت مردم در پای صندوق های رأی برای تعیین رئیس‌جمهور جدید تحقق یابد.
پرسش این است که حاکمیت چه اقداماتی می‌تواند انجام دهد تا مشارکت بالا رود و مردم به صندوق های رأی اشتیاق نشان دهند و از آن استقبال بکنند.
مهم ترین نقش برای افزایش مشارکت مردم را شورای نگهبان می‌تواند ایفا کند و آن این است که در تأیید صلاحیت‌ها نشان دهد که در بر همان پاشنه سابق نمی‌چرخد. شورای نگهبان با رفتار خود می‌تواند نشان دهد که عین متن قانون اساسی برای تأیید صلاحیت نامزدها رعایت می‌شود و هیچ نامزدی به سادگی رد صلاحیت نمی‌شود.
شورای نگهبان با سعه صدر می‌تواند نشان دهد که مردم با انتخاب افراد مورد نظر خود، بهتر از هر کس و نهاد دیگری به آینده امیدبخش کشور فکر می‌کنند و آنها هستند که باید صلاحیت نامزدها را تشخیص دهند.
به این ترتیب فضای کشور برای برگزاری یک انتخابات آزاد و سالم باز خواهد شد و امکان برگزاری انتخابات رقابتی فراهم خواهد گردید.
البته باید در بین نامزدها افرادی وجود داشته باشند که نماینده بخش های بزرگی از جامعه ایران بوده و نیز معرفی شده از سوی احزاب گوناگون سیاسی و گروه های مختلف صنفی و جامعه مدنی باشند تا رقابت واقعی اتفاق بیفتد.
بنابراین رقبا باید از یک نوع نبوده و با هم فاصله شخصیتی و تفاوت معنادار سیاسی و تنوع منطقی داشته باشند تا مردم بتوانند از بین آنها افراد مناسب را انتخاب کنند.
از طرفی انتخابات نباید طوری باشد که انگار نتیجه از قبل مشخص بوده و مردم احساس کنند که واقعاً خودشان دارند افراد مطلوب خود را انتخاب می‌کنند.
به این ترتیب می‌توان حیطه مشارکت مردم را گسترده تر کرد و اعتبار کشور را در سطح جهانی افزایش داد تا با تکیه بر قدرتی که از مشارکت بالای مردم بوجود می‌آید، بتوان معضلات بین‌المللی کشور را حل کرد و با انسجام اجتماعی، گام های بلندی به سوی توسعه همه جانبه ایران برداشت. به طوری که جمهوری اسلامی ایران در جایگاه واقعی ژئوپلیتیک خود قرار گیرد و تمامی ظرفیت های انسانی خود را بارور سازد و مهاجرت نخبگان معکوس شود.