1-نظام سیاسی هند «سکولار» و نظام انتخاباتی آن حزبی است. انتخابات توسط «کمیسیون انتخابات» برگزار می‌شود که نخست‌وزیر تنها می‌تواند دو عضو در آن کمیسیون داشته باشد. بقیه اعضاء توسط مجالس قانون‌گذاری انتخاب می‌شوند.

2-انتخابات در هند ماشینی و تمام الکترونیکی است و رأی‌دهندگان بر فرایند آرا در همه مراحل انتخابات می‌توانند دسترسی داشته باشند.

3-هند بیش از یک‌میلیارد و 400 هزار نفر جمعیت دارد. از این تعداد 970 میلیون نفر واجد شرایط رأی بودند که 66 درصد آن‌ها الکترونیکی رأی دادند. اقلیم هند به گونه‌ای است که رأی گیری 45 روز جریان دارد و در این مدت زنان، زاغه‌نشینان، کشاورزان و دامداران می‌توانند رأی خود را به صندوق بیندازند.

4-نظام انتخاباتی هند حزبی است. هر حزب اکثریت را کسب کند می‌تواند دولت تشکیل دهد، در غیر این صورت مجبور به ائتلاف با احزاب دیگر است.

5-تعداد کرسی‌های پارلمان هند 543 است. هر حزب 272 کرسی کسب کند برنده انتخابات است و می‌تواند دولت ائتلافی تشکیل دهد.

6-«حزب هند و ملی‌گرای بهاراتیا جاناتا» در انتخابات 2014 و 2019 توانست بیشتر از 273 کرسی کسب کند و به‌تنهایی دولت تشکیل داد، اما در انتخابات اخیر با از دست دادن 63 کرسی تعداد کرسی‌هایش 240 شد که نمی‌تواند به تنهایی دولتاپ تشکیل دهد و مجبور ازپست با دیگر احزاب ائتلاف کند.علت کاهش آرای حزب مؤدی خروج از اصل سکولاریسم و اجازه ساخت معبد به‌جای یک مسجد تخریب‌شده و افزایش تورم و گرانی بوده است.

7-یکی از شگفتی‌های نظام سکولار هند و نظام انتخاباتی حزبی آن حضور 312 میلیون زن در پای صندوق‌های رأی بود. افراد بی‌سواد در این کشور با نماد احزاب رأی می‌دهند.

8-هند پنجمین اقتصاد جهان است. «مؤدی» قول داده در پنج سال آینده این جایگاه را به‌ردیف سوم در جهان برساند.

هند به دلیل مدارا، رواداری، مسامحه با شهروندان، به رسمیت شناختن آزادی انتخابات بیان، قلم و احترام به اقوام، مذاهب، سنت‌ها، گرایش‌ها و ... بزرگ‌ترین دموکراسی جهان نام گرفته است.

9-نظام انتخاباتی پاکستان مثل هند حزبی است و انتخابات در این کشور توسط کمیسیون مستقل انتخابات برگزار می‌شود.

10-نظام سیاسی ترکیه «سکولار» و نظام انتخاباتی آن حزبی است. انتخابات توسط کمیسیون مستقل انتخابات برگزار می‌شود. این کشور سال گذشته (26 اردیبهشت) انتخابات ریاست جمهوری با مشارکت 89 درصد برگزار کرد که دنیا و ایرانی‌ها را شگفت‌زده کرد. فاصله رأی برنده و بازنده کمتر از یک درصد بود.

وقتی انتخابات بدون دخالت قدرت و با ماشین‌های الکترونیکی انجام می‌گیرد که امکان تقلب در آن صفر می‌شود، نتیجه تحسین‌برانگیز می‌شود. مهم این است که نتیجه انتخابات را همه می‌پذیرند و به یکدیگر تبریک هم می‌گویند. در چنین نظام انتخاباتی ضرورتی پیش نمی‌آید که با معترضان به نتیجه انتخابات برخورد و کاندیدای معترض نیز حصر شوند.

مردم ایران شیوه برگزاری انتخابات در عراق، ترکیه، هندوستان، پاکستان و.. را می‌بینند و از خود می‌پرسند چرا ما مشابه آن‌ها نمی‌توانیم نظام اتخاباتی حزبی، ماشین رأی شمار الکترونیکی، کمیسیون مستقل انتخاباتی داشته باشیم؟ می‌پرسند چرا نخست شورای نگهبان باید کاندیداها را تأیید کند، آنگاه ما از میان کسانی که از فیلتر این شورا عبور کرده‌اند انتخابات کنیم؟ این شیوه منسوخ شده و لازم است نظام انتخاباتی ایران حزبی و الکترونیکی شود.

امروز بررسی صلاحیت نامزدهای ریاست جمهوری به پایان می‌رسد. شرایط داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی ایجاب می‌کند انتخاب رئیس‌جمهور آینده را مشابه انتخاب اولین رئیس‌جمهور پس از انقلاب در سال 1358 به خود مردم واگذار کرد. برای افزایش مشارکت حصر برداشته شود و مهدی کروبی 87 ساله، میرحسین 83 ساله، زهرا رهنورد 79 ساله آزاد شوند تا مردم احساس کنند رویکردها تغییر کرده و دوباره به صندوق رأی امیدوار شوند و مشارکت بالا را شکل دهند. «دایره انتخاب کردن» و «انتخاب شدن» باز شود. اگر چنین شود انتخابات پرشور خواهد بود.

انتخابات پرشور موقعیت ژئوپلیتیک، ژئواستراتژیک و قدرت چانه زنی ایران در عرصه بین‌المللی را افزایش می‌دهد. اگر چنین شود انتحابات ایران هم مثل هند، پاکستان، ترکیه و... شگفتی می‌آفریند، بنابراین اکنون توپ در زمین شورای نگهبان است. آنچه شرط بلاغ است با تو می‌گویم تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال!