مجلس یازدهم در طول دوران فعالیت اش با حواشی روبرو بود که معروف‌ترین آن‌ها ماجرای شاسی بلندها است و به رد صلاحیت نماینده افشا کننده ختم شد. اخیراً ماجرای گرفتن سکه توسط نماینده مجلس طرح‌شده است. چرا حواشی مجلس پایانی ندارد؟ وقتی شما می‌خواهید کار مهمی را به سرانجام برسانید، این کار را به چه کسی می‌سپارید؟ تحقیق می‌کنید و بهترین فرد را انتخاب می‌کنید. یک جمع وقتی می‌خواهد کار مهمی را به ثمر برساند، پرس‌وجو می‌کند و بهترین گزینه را انتخاب می‌کند. نماینده یک منطقه باید بهترین گزینه آن حوزه انتخابیه باشد. وقتی بهترین گزینه‌های یک شهر را رد صلاحیت می‌کنند، افراد درجه‌دو و سه پا پیش می‌گذارند. برای اینکه منتخب مردم یک شهر باشید باید بهترین باشید نه اینکه نامزد شود که تنها امتیاز اش این است که از غربال آقایان گذشته است. بعضاً افرادی را در مجلس می‌بینیم که با دیدنشان به خدا پناه می‌بریم. آدم با خودش می‌گوید مگر قحط‌الرجال بوده؟! یعنی در آن حوزه انتخابیه بهتر تر از این فرد کسی نبوده؟! مردم تقصیری ندارند، نمایندگان مورد اعتماد و موردقبولشان تأیید صلاحیت نمی‌شوند و عده‌ای از انتخابات دلسرد می‌شوند، عده دیگری هم که رأی می‌دهند مجبورند از بین همین‌ها انتخاب کنند که نتیجه می‌شود این ماجراها. عمده نمایندگان این مجلس کاری با مطالبات مهم مردم ندارند، انگار بابت رأیی که گرفته‌اند وام‌دار کسان دیگری هستند و با همان‌ها معاشرند. نمایندگان به شکلی وارد مجلس شده‌اند که در ادامه هم ارتباطی بین آن‌ها و مردم حوزه انتخابیه‌شان تعریف نشد. از این رو این آدم‌ها خود را از رأی مردم بی‌نیاز می‌بینند و از پاسخگویی به مردم طفره می‌روند. ماجرای شاسی بلندها به کجا ختم شد؟! نه لیستی از نمایندگانی که رانت گرفته بودند منتشر شد و نه کسی استعفا کرد. وقتی این‌طور با یک کار خلاف قانون برخورد می‌شود معلوم است که اشتهای سیری‌ناپذیر فساد تحریک می‌شود. وقتی حاشیه‌ای امن برای کارهای خلاف قانون ایجاد شود، فساد رشد می‌کند. مجلس یازدهم جامعه را به این جمع‌بندی رساند که رأی و نظر مردم راهی به بهارستان ندارد. زیرا این طیف هر کاری که بخواهند، همان را انجام می‌دهند. موضوع و محتوای طرح‌ها و لوایحی که مجلس یازدهم در ین چهار سال به آن‌ها پرداخت نشان می‌دهد که حال و هوای مجلس با دغدغه‌های جامعه فاصله زیادی دارد.
بین انتقادات جامعه از مجلس و مشارکت حداقلی منجر به انتخاب نمایندگان یازدهمین دوره مجلس چه نسبتی برقرار است؟ آیا فاصله معناداری که نمایندگان با مردم دارند به دلیل حداقلی بودن رأی آن‌ها است یا خیر؟ متأسفانه عده‌ای از لحظه که برای حضور در مجلس نامزد می‌شوند و از زمان تبلیغ و جمع‌آوری رأی، شیوه وعده دادن را در پیش می‌گیرند. این عده در حوزه‌های انتخابیه برای مردم محلی شناخته شده‌اند. از این رو معمولاً اندک رأیی که جمع می‌کنند بعضاً به شیوه ناسالم است. این افراد نمی‌توانند در انتخابات پرشور و درزمانی که اصلاح‌طلب‌ها درصحنه هستند عرض‌اندام کنند، ولی وقتی نامزدها شاخص اصلاح‌طلبان رد صلاحیت می‌شوند و مردم مشارکت نمی‌کنند این افراد با رأی پایین وارد مجلس می‌شوند. مجلسی که با مشارکت حداقلی تشکیل می‌شود پر از افرادی است که شایستگی لازم برای نمایندگی ملت را ندارند. امروز افرادی در مجلس حضور دارند که در مجلس دهم و دولت آقای روحانی جزو منتقدین سرسخت بودند. اما امروز صدایشان درنمی‌آید! یادم نمی‌رود که چقدر از دولت و مجلس قبل انتقاد می‌کردند و مسئولین وقت زیر بمباران کنایه و گلایه بودند. تخریب می‌کردند و دست دولت را بسته بودند. کار را به‌جایی رسانده بودند که عملاً دولت و مجلس نمی‌توانست هیچ کار اساسی بکند. امروز همان افراد تندرو و منتقد دیروزی در دولت و مجلس حضور دارند. وضعیت اقتصادی و سیاسی کشور بدتر از چهار سال پیش شده است. پس چرا کاری نمی‌کنند؟! یا آن زمان دلسوزی‌شان برای کشور دروغ بود یا ادعای خدمت امروزشان دروغ است.
به نظر شما آیا در مجلس آینده نیز شاهد حضور همین طیف و به دنبال آن ادامه همین مشکلات خواهیم بود یا خیر؟ جمع‌بندی من این است که مردم تمایلی چندانی به شرکت در انتخابات ندارند و تا وقتی مردم وارد صحنه نشوند همین افراد با حداقل رأی بازهم وارد مجلس می‌شوند. ما با ماشین ضدگلوله و بادیگارد در شهر تردد نمی‌کنیم، سوار اسنپ و اتوبوس می‌شویم و بین مردم هستیم. من و آدم‌هایی مثل من برای صحبت کردن از رأی و نظر جامعه محق‌تر هستیم. از این رو با اطمینان می‌گویم که مجلس یازدهم با وعده‌هایی که داد و با خلف وعده به اعتماد مردم ضربه زده است. این مجلس حداقل انتظار جامعه را برآورده نکرد! علت بی‌میلی مردم به حضور پای صندوق رأی خلف وعده‌ها است. مجلس یازدهم نه در سیاست، نه در اقتصاد، نه در مسائل اجتماعی، در هیچ حوزه‌ای در کنار مردم نبود و از مطالبات مردم دفاع نکرد. بنا بر مشاهداتم از سطح شهر می‌گویم میل به شرکت در انتخابات پایین است و مسبب آن تندروهایی هستند که دولت و مجلس قبلی را تخریب کردند اما و وقتی رشته امور را در دست گرفتند کاری برای مردم نکردند.