کد خبر : 518407 تاریخ : ۱۴۰۲/۶/۱۹ - 03:53
فریدون مجلسی در گفت‌وگو با ستاره صبح آنلاین: هدف گروه 20 پایداری در برابر رویدادهای خطرناک احتمالی است/تهدید هسته ای اهرم فشاریست که به بی عدالتی اقتصادی دامن می زند فریدون مجلسی به ستاره صبح آنلاین گفت: ائتلاف های اقتصادی صرفا یک باشگاه نیستند بلکه فرصتی برای دیدار،تبادل افکار، نزدیک شدن روابط و بالا بردن سطح تجارت  و اقتصاد بین المللی هستند.این 20 کشور بزرگ جهان خارج از گروه هفت هستند.

ستاره صبح آنلاین- اعظم طاهری:گروه ۲۰ اقتصاد برتر جهان در نشست سالانه خود ، روز شنبه از اتحادیه آفریقا به عنوان عضو تازه استقبال کردند، اما در مورد موضوع بحث برانگیز جنگ روسیه در اوکراین، صرفا خواسته شد تا از تصرف سرزمین‌ دیگر کشورها با توسل به زور اجتناب شده و استفاده از سلاح‌های هسته‌ای هم محدود شود.در ارتباط با این موضوع ستاره صبح گفت و گویی با فریدون مجلسی تحلیلگر روابط بین الملل انجام داده که در ادامه می خوانید:

 

  ارزیابی کلی شما از نشست گروه 20 چیست و به نظر شما این ائتلاف اقتصادی چه پتانسیل هایی را دارا می باشد؟
جای تاسف دارد که ایران عضو گروه بیست نیست و نمی تواند در جمع 20 کشور اقتصاد بزرگ دنیا جای بگیرد.ایران می توانست عضو این گروه می شد و در آنجا نقش ایفا می کرد.
ائتلاف های اقتصادی صرفا یک باشگاه نیستند بلکه فرصتی برای دیدار،تبادل افکار، نزدیک شدن روابط و بالا بردن سطح تجارت  و اقتصاد بین المللی هستند.این 20 کشور بزرگ جهان خارج از گروه هفت هستند.گروه هفت را می توان به نوعی گروه ثروتمندان اقتصادی جهان نام نهاد.اما گروه بیست کشورهای بزرگ و معتبری هستند که ضمن ارتباط با همه کشورها از جمله کشورهای اروپایی می توانند با یکدیگر یک اتحاد قوی تشیل دهد تا برای هرگونه خطر احتمالی بتوانند مقاومت و پایداری کنند.
کشورهای عضو گروه 20 نیازی به ارتباطات غیر قانونی یا غیر عادلانه ندارند بلکه این کشورها بزرگ، تولید کننده و صنعتی هستند که از حجم و اقتصاد معتبری برخوردار هستند.

 

  با توجه به اینکه شاخصه فعالیت گروه 20 اقتصادی است اما این گروه در نشست دیروز خود اعلام کرده هرگونه استفاده یا تهدید به کار بردن برنامه هسته ای غیر قابل پذیرش است.آیا این گروه می تواند تاثیری در رویکرد هسته ای روسیه بگذارد؟
استفاده از برنامه هسته ای یک نگرانی بزرگ اقتصادی است.ضمن اینکه این موضوع سیاسی و امنیتی است اما تاثیر زیادی بر مناسبات اقتصادی در جهان می گذارد.زیرا مانند یک اهرم فشار به بی عدالتی اقتصادی دامن می زند.به طور مثال کشورهایی مانند انگلیس و فرانسه در مقابل کشوری مثل ترکیه مزیت خاصی ندارند اما وقتی بخواهند به قدرت هسته ای خود استناد کنند و بخواهند از آن بهره برداری و سوء استفاده کنند می توانند نظام اقتصادی جهان را مختل کنند. تهدید به استفاده از بمب هسته ای تفاوت زیادی با استفاده از آن ندارد زیرا هر دو در موازات یکدیگر هستند.
باید یقین داشت تهدید، در مراحلی جنبه تحقق هم می تواند به خود بگیرد.وقتی روسیه رویکرد توسعه طلبانه در پیش می گیرد می تواند در جریان برنامه های خود از هر پتانسیلی که دارد استفاده کند و توجهی به مسائل اقتصادی یا حقوق بشری هم نداشته باشد.
روسیه به این نتیجه رسیده که اگر قرار باشد جنگ ادامه پیدا کند و غرب بخواهد بی دریغ به اوکراین کمک کند تهدیدات بالقوه خود را بالفعل خواهد کرد و در این صورت به اوکراین اکتفا نخواهد کرد.
در این شرایط مسکو مورد حمله و تخریب قرار می گیرد و پوتین در واکنش، لندن،پاریس و برلین را که در آرامش به نظاره جنگ نشسته اند مورد هدف قرار خواهد داد.پوتین یک انسان خشن و از بقایای کا گ ب روسی و دیدگاه های عصر استالینی را دارد به همین دلیل او خودش بالقوه یک تهدید محسوب می شود.

 

  نظر شما درباره پروژه اتصال ریلی و آبی هند به خاورمیانه و اروپا چیست؟
مدت هاست همچین شایعه ای وجود داشته است.چنین پروژه ای فقط در یک صورت می تواند امکانپذیر باشد که هند از طریق پاکستان به ایران متصل شود و پس از عبور از دریای عمان در منطقه ای از خلیج فارس که عمق کمی دارد بتواند با یک تونل به شبه جزیره عربستان متصل شود.در غیر این صورت اتصال از طریق ریل زیر اقیانوس هند به این منطقه شایعه است و امکان تحقق ندارد. ساختن خط تونل زیر دریایی یا برای راه آهن در زیر اقیانوس هند امری بسیار دشوار و تقریبا غیر ممکن است.

 

  آیا شما نظری درباره تغییر نام هند به باهارات دارید؟
تغییر نام یک کشور نوعی ناسیونالیسم نخست وزیر هند است.هند یک نام در طول تاریخ است که پیش از استعمار روی این کشور گذاشته شده است.در ادبیات ساسانی ایران آن منطقه به عنوان هند معرفی شده است.کتاب کلیله و دمنه و شطرنج از هند به ایران آورده شده اما باهارات به استان مرکزی هند گفته می شود و چنین تغییر نامی به ناسیونالیسم منطقه ای شباهت دارد.امکان دارد که این تصمیم مردم هند را برنجاند و مشخص نیست عواقب آن چگونه باشد و مردم هند به این راحتی چنین تصمیمی را نمی پذیرند.