نویسنده سال‌هاست درباره رابطه بیش از عرف با دو کشور روسیه و چین هشدار داده و نوشته: دوستی با این دو کشور به‌ویژه روسیه عاقبت خوبی برای ملت نخواهد داشت.
برای اثبات این ادعا به چند موضوع تاریخی و امروزی اشاره می‌شود:
روسیه مثل چین در اجلاس وزاری خارجه کشورهای همکاری خلیج فارس که روز 19 تیر در مسکو برگزار شد از موضع امارات درباره جزایر 3 گانه حمایت کرد! باز هم باید به کشوری که از پشت خنجر می زند، اعتماد کرد؟
پرسش این است که وقتی چین حاضر نیست پول‌های بلوکه شده ایران را از ترس آمریکا بدهد و از تجزیه ایران حمایت می‌کند، دوستی و امید بستن به چنین کشوری چه سود و فایده‌ای نصیب مردم ایران می‌کند؟
اگرچه چین یک قدرت اقتصادی است و می‌شود با او داد و ستد کرد، اما روسیه که جز سلاح، نفت و گاز چیز دیگری ندارد. دوستی با آن چه فایده‌ای دارد؟
روسیه اکنون به دلیل جنگ اوکراین تضعیف شده و هیمنه‌اش را از دست داده است. کشورها دیگر برای روسیه تره هم خرد نمی‌کنند. بنابراین تکیه بر این دو کشور به لحاظ سیاسی، امنیتی و اقتصادی اشتباه است و سیاستی که می‌تواند تأمین کننده منافع ملی مردم باشد ایجاد «توازن» در روابط خارجی و تنش‌زدایی با غرب بویژه ایالات متحده امریکا است.
نویسنده به کسانی که کماکان به دنبال گسترش روابط سیاسی و اقتصادی با چین و روسیه هستند یادآور می‌شود، بروند در کوچه و بازار قدم بزنند، سوار مترو، اتوبوس، تاکسی شوند تا دریابندکه نظر مردم درباره روسیه و چین و غرب چیست؟