ستاره صبح آنلاین، فائزه صدر: بهزاد رحیمی، نماینده اصولگرای مجلس در آخرین اظهارات خود از رییس جمهور سوال کرد: "آیا با سفره های خالی می توان دولت مردمی و ایرانی قوی داشت؟" نماینده سقز و بانه خطاب به رییس جمهور بر معضلاتی همچون رشد بیکاری، کمبود دارو، کمبود کالاهای اساسی و نهاده های دامی و کشاورزی، گرانی افسارگسیخته خودرو، افزایش اجاره مسکن اشاره کرد. با نزدیک شدن موعد تعیین نامزد های انتخابات دوازدهمین دوره مجلس، در اسفند 1402 ، بیش از هر زمان دیگری شاهد نطق های نمایندگان اصولگرا در حوزه فقر و معیشت و همراهی و همنوایی با جامعه هستیم. ستاره صبح در گفت و گویی با اسفندیار عبدالهی، فعال رسانه ای اصلاح طلب به بررسی این موضوع پرداخته که در ادامه می خوانید:
شاهد اظهاراتی از نمایندگان مجلس و برخی شخصیت های سیاسی اصولگرا هستیم که ضمن انتقاد از وضعیت معشیتی مردم از دولت و سیاست های اجرایی گلایه می کنند. به عقیده شما منشا این اظهارات درد مردم است یا به خاطر صندوق آرا؟! قبل از توجه به اظهار نظر ها باید به شخص گوینده و کارنامه کاری و سیاسی اش نظر انداخت. مثال روشنی می زنم. حسن روحانی در دیدار نوروزی با حلقه اطرافیان خود از رفراندم صحبت کرد. با توجه به بهره برداری حسن روحانی از موضوع رفراندوم در جریان رقابت های انتخاباتی و با دقت در این نکته که وی بارها آشکارا از رفراندوم صحبت کرده بود و از کلید رفراندوم برای باز کردن قفل ها بهره می برد، می بینیم که در دوران مسئولیت اش هیچ اراده و اصراری بر اجرایی شدن و محقق شدن رفراندوم و اصل 59 قانون اساسی نداشت! پس می توانیم بگوییم که سخنان اخیر او درباره رفراندوم هم رنگ و بوی انتخاباتی دارد. در همین مقطع می توان از آقایان و نمایندگانی نام برد که به شهرستان ها می روند و کارت هدیه خرج می کنند. جلسات مردمی دارند و نطق های آتشینی ایراد می کنند. نمایندگانی که تا قبل از این کمتر جواب خبرنگاران را می دادند، به یکباره مهربان، مردمی و جوابگوی رسانه شده اند! بله، متاسفانه اظهار نظر های اخیر بسیاری از شخصیت های اصولگرا در مورد فقر، معیشت، گرانی و مشکلات جامعه؛ در راستای رفتار های انتخاباتی است.
فقر، بیکاری، گرانی کالاهای اساسی و مشکلات معیشتی کام مردم را زهرکرده است، با توجه به اینکه همین شخصیت ها مسئول رفع این مشکلات هستند آیا می توان موضع گیری این روزها و همدلی انان با مردم را پذیرفت یا باید این رفتار ها را انتخاباتی شمرد؟ آنهایی که امیدی به گذر از سد شورای نگهبان ندارند، امروز نه مصاحبه ای می کنند و نه حرفی می زنند و یا همان رویه قبلی را ادامه می دهند و برخورد های مخصوص انتخابات را نشان نمی دهند. باید ببینید امروز چه کسانی به صندوق رای امیدوارند؟ کسانی به انتخابات پیش رو امید دارند که برد و پیروزی آن ها در کاهش مشارکت مردم در انتخابات تعریف می شود! این طیف این روزها با چرخش گفتمانی معنا داری تلاش می کند با اظهار نظر های اقتصادی و عدالت محور خود را با مردم همدل و هم زبان نشان دهد. انقلابی های جدید به صندوق رای به معنای مظهر دموکراسی توجه ندارد، بلکه امید دارند در جناح و گروه حداقلی خود پیش بیفتند. البته در این بین از جناح اصلاح طلبان هم شخصیت هایی را داریم که از میانه جناح اصلاح طلب برخاسته اند و همواره تحت هر شرایطی مایل به حضور در قدرت هستند. تیتر سخنان آن ها هم در این ایام و در ماه های پیش رو بیشتر به مسائل معیشتی و حقوق شهروندی متوجه خواهد بود.
فارغ از فضای این روزها و بهره برداری تبلیغاتی از مشکلات اقتصادی، با ادامه فعالیت جناح های سیاسی فعلی در عرصه قانون گذاری و اجرایی، چه پیش بینی از آینده اقتصادی کشور وجود دارد؟ عرصه اقتصاد و سیاست، عرصه ریاضی است. هر گاه محاسبه در سیاست و اقتصاد غایب باشد برنامه ها پیش نخواهد رفت. سیاست و اقتصادی که توام با محاسبه نباشد، اشکال دارد. اگر امروز متناسب با شرایط اقتصادی کشور، از طرف مسئولین صحبتی می شود و حرکت هایی صورت می گیرد، باز هم نمی توان به حل مشکلات اقتصادی خوش بین بود. با توجه به مشکل ساختاری که در عرصه سیاست و اقتصاد وجود دارد، و نبود مطالعه، محاسبه و عدم اجرای برنامه های بلند مدت؛ هر حرکتی در باب تورم و معیشت و کالاهای اساسی و... حرکت هایی روبنایی و بی نتیجه هستند و نمی توان از در چنین اقدامات ویترینی و تبلیغاتی به بهبود آینده اقتصادی کشور امیدوار بود. اگر ساختار ها اصلاح نشوند و همین ساختار ها با توجه به رضایت اجتماعی تنظیم نشوند، وضعیت اقتصادی کشور بهبود پیدا نمی کند. انتخابات پیش رو نیز با ریل گذاری 98 و 1400 پیش می رود. احتمالا مشارکت در انتخابات بالا نباشد.